اضطراب اجتماعی، ترس از ارزیابی دیگران در موقعیتهای اجتماعی است. در واقع کودک از این می ترسد که مورد ارزیابی منفی قرار گرفته و در جمع تحقیر شود یا مورد تمسخر قرار گیرد.
به دلیل افکار منفی و پیش بینی امکان اشتباه و تمسخر در جمع، دچار لرزش در اندام ها، تعرق، لکنت زبان و یا سایر فرآیندهای فیزیولوژیکی ناشی از اضطراب خواهد شد.
در کودکان ترس یا اضطراب اجتماعی ممکن است به صورت گریه، بی قراری، چسبیدن به دیگران، انقباض عضلات بدن، برانگیختگی و قرمز شدن چهره باشد.
از خوردن یا آشامیدن در حضور دیگران خودداری می کند؛ چراکه میترسند اگر در حضور جمع غذا بخورد، غذا را روی زمین بریزند؛
گاهی به دلیل اضطراب اجتماعی شدید از رفتن به مهمانی و یا حتی به مدرسه امتناع می کند.
نه تنها قادر نیست در جمع صحبت کند بلکه از انجام هر فعالیتی در حضور جمع می ترسد.
اعتماد به نفس شروع یک کار و قدرت پیوستن به گروه و ابراز وجود را ندارد.
ممکن است در پیش پا افتادهترین فعالیتها نیز مضطرب شوند از قبیل بستن دکمههای کت در حضور دیگران یا سفارش غذا در رستوران.
آنها فکر میکنند چنانچه سؤالی را مطرح کنند، ممکن است احمق به نظر برسند.
اگر وارد اتاقی شوند، ممکن است پایشان بهجایی گیر کند و روی زمین بیفتند و دستوپا چلفتی به نظر آیند.
تحریک پذیری بالایی دارند و اغلب گریه میکنند و نق میزنند.
اضطراب اجتماعی همچنین روی جرئت ورزی فرد تأثیر میگذارد و کودک قدرت نه گفتن را از دست میدهد.
به دلیل نگرانیهای ذهنی، کودک دچار اختلالات خواب میشود و امکان دارد به صورت شبادراری خود را نشان دهد.
تجربه اضطراب اجتماعی در طول تحصیل، مشکلاتی را برای کودکان و نوجوانان ایجاد میکند که علاوه بر ناراحتیهای شخصی، ممکن است بر عملکرد تحصیلی، شغلی و روزانه آنها، تأثیرات منفی داشته باشد.
اختلال اضطراب اجتماعی اگر خیلی شدید باشد زمینه ابتلاء به اختلال افسردگی و اختلال وحشت زدگی را فراهم سازد.
نوجوانان مبتلا به این اختلال نسبت به ظاهر خود حساس می شوند و همواره دچار این افکار هستند که چگونه لباس بپوشند یا رفتار کنند تا مقبولیت اجتماعی به دست بیاورند.
میزان شیوع اختلال اضطراب اجتماعی در دختران بیشتر از پسران است؛ زیرا عقیده بر این است که دختران ترجیح می دهند که در روابط اجتماعی به نحو احسن رفتار کنند و نگران هستند که مبادا دچار کاستی در رفتار شوند.
اختلال اضطراب اجتماعی می تواند به دلایل ژنتیکی، الگوبرداری از والدین، روش های تربیتی نادرست والدین و روابط مخرب والدین با فرزندان باشد.
در سبک فرزندپروری مستبدانه امر و نهی، باید و نبایدهای بسیار، انتقادات مکرر والدین به رفتار کودک و عدم پذیرش او منجر به کاهش اعتماد به نفس کودک و زمینه ساز اضطراب اجتماعی در او می شود.
با کودک در مورد نگرانیش همدلی کنید و احساسش را بپذیرید و از مسخره کردنش خودداری کنید.
رفتار های کودک که حاکی از اعتماد به نفس در برخورد با دیگران است را مورد تشویق و تحسین قرار دهید.
مهارت های اجتماعی، نحوه تعامل موثر با دیگران و دوست یابی را به کودک آموزش دهید.
نحوه جرئت ورزی را به فرزند خود آموزش دهید.
از برچسب خجالتی بودن برای کودک استفاده نکنید.
روزانه موقعیت های کوچکی برای تعامل کودک با دیگران فراهم کنید.
از ترساندن کودک از غریبه ها خودداری کنید؛ چراکه کودک دچار اضطراب اجتماعی می شود. در عوض به کودک عدم اعتماد به غریبه ها و تعامل مناسب را آموزش دهید.
به فرزندتان فرصت رویارویی با موقعیت ترسناک را بدهید. به جای کودک در این موقعیت ها حرف نزنید و پاسخ ندهید و در صورت مواجهه کودک با این موقعیت ها او را تحسین کنید.
برای فرزندتان اهداف قابل دستیابی مانند شرکت در یک کلاس کم جمعیت ایجاد کنید.
انتظارات واقع بینانه ای از کودک داشته باشید.
با وجود بهترین تلاش های والدین برای شناخت کودک و نوجوان خود، برخی اوقات به نظر می رسد مشکلات فرزندان برای آنها غافلگیر کننده است. در مواجهه با مشکلات رفتاری و هیجانی (مانند رفتارهای پرخطر غیر قابل کنترل) باید حتماً از روانشناس متخصص کودک و نوجوان کمک بگیرید. برای رزرو وقت مشاوره و ارزیابی کلیک کنید.
همچنین می توانید مهارت های فرزندپروری خود را با خواندن کتاب های روانشناسی در زمینه کودک و نـوجوان یا حضور در کـارگـاه های فرزندپروری ارتقا دهید.
شیوه دریافت وقت مشاوره
لطفا برای دریافت وقت مشاوره از روانشناسان مرکز مشاوره یاسان از ساعت 9 تا 19 با دو شماره 02126722420 یا 02126722417 تماس بگیرید يا از طریق واتساپ به شماره 09120499760 پیام دهید. راحت ترين مسير براي فارسی زبانان خارج از کشور ارسال پيام از طریق واتساپ به شماره 09935968010 است.
اضطراب اجتماعی، ترس از ارزیابی دیگران در موقعیتهای اجتماعی است. در واقع کودک از این می ترسد که مورد ارزیابی منفی قرار گرفته و در جمع تحقیر شود یا مورد تمسخر قرار گیرد.توضیحات تکمیلی را در سایت مرکز مشاوره یاسان بخوانید.
1. به دلیل افکار منفی و پیش بینی امکان اشتباه و تمسخر در جمع، دچار لرزش در اندام ها، تعرق، لکنت زبان و یا سایر فرآیندهای فیزیولوژیکی ناشی از اضطراب خواهد شد. 2. در کودکان ترس یا اضطراب اجتماعی ممکن است به صورت گریه، بی قراری، چسبیدن به دیگران، انقباض عضلات بدن، برانگیختگی و قرمز شدن چهره باشد. 3. از خوردن یا آشامیدن در حضور دیگران خودداری می کند؛ چراکه میترسند اگر در حضور جمع غذا بخورد، غذا را روی زمین بریزند. 4. گاهی به دلیل اضطراب اجتماعی شدید از رفتن به مهمانی و یا حتی به مدرسه امتناع می کند. سایر علائم را در سایت مرکز مشاوره یاسان بخوانید.
میزان شیوع اختلال اضطراب اجتماعی در دختران بیشتر از پسران است؛ زیرا عقیده بر این است که دختران ترجیح می دهند که در روابط اجتماعی به نحو احسن رفتار کنند و نگران هستند که مبادا دچار کاستی در رفتار شوند. توضیحات تکمیلی را در سایت مرکز مشاوره یاسان بخوانید.
اختلال اضطراب اجتماعی می تواند به دلایل ژنتیکی، الگوبرداری از والدین، روش های تربیتی نادرست والدین و روابط مخرب والدین با فرزندان باشد. توضیحات تکمیلی را در سایت مرکز مشاوره یاسان بخوانید.
1. با کودک در مورد نگرانیش همدلی کنید و احساسش را بپذیرید و از مسخره کردنش خودداری کنید. 2. رفتار های کودک که حاکی از اعتماد به نفس در برخورد با دیگران است را مورد تشویق و تحسین قرار دهید. 3. مهارت های اجتماعی، نحوه تعامل موثر با دیگران و دوست یابی را به کودک آموزش دهید. 4. نحوه جرئت ورزی را به فرزند خود آموزش دهید. سایر راهکارهای درمانی را در سایت مرکز مشاوره یاسان بخوانید.
نظرات کاربران
سایدا
سلام،پسر من دوسال و نه ماه داره،به هیچ عنوان از خودش دفاع نمیکنه و نسبت به وسایلش حس مالکیت نداره،مثلا وقتی دوستاش وسیله ای رو ازش میگیرن یا هولش میدن یا میزننش فقط بغض میکنه و میترسه،توی پارک با کسی بازی نمیکنه،کلا زیاد با همسناش بازی نمیکنه،چند ماهه میبرمش مهد ولی نغییری نکرده،ما اصلا نه کتکش زدیم نه دعواش کردیم و نه حتی سرش داد زدیم،خودمو همسرمم اصلا اهل دادو دعوا نیستیم،خیلی هم بهش توجه میکنیم و بهش اهمیت میدیم و تشویقش میکنیم،من دیگه واقعا نمیدونم چیکار کنم،این مظلوم بودنش به شدت ناراحتم میکنه،لطفا لطفا منو راهنمایی کنین
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام دوست عزیز! کودک گاهی مهارت جرات ورزی و دفاع از خود را یاد نگرفته است و یا ترس از طرد شدن دارد و برای اینکه مورد تایید گروه همسالانش باشد به نوعی باج می دهد و از حق خودش می گذرد. در هر دو حالت نیاز است ارزیابی صورت گیرد تا مساله ریشه یابی شود و مهارت های لازم را آموزش ببیند و نیاز به بازی درمانی هم ضروری است.
پاسخ به نظر کاربر