پرسش و پاسخ

سلام و وقت بخیر با توجه به اینکه کودک شما پیشتر این مهارت را داشته، حتما این مسئله باید ارزیابی و پیگیری شود که در مدت اخیر چه اتفاقی منجر به ایجاد چنین مشکل شده است. بی اختیاری ادرار در کودکان (چه در روز و چه در شب) می تواند نشانه ای از اضطراب باشد. سعی کنید رفتارتان با کودک همراه با سرزنش، تحقیر و مقایسه با دیگران نباشد. در اولین فرصت این مسئله را از طریق یک مشاوره متخصص کودک پیگیری کنید. یــــاســـان این امکان را فراهم کرده است تا مشاوره شما با روانشناسان مجرب کودک و نوجوان به صورت حضوری یا آنلاین و در زمان های مناسب برای شما انجام شود. برای رزرو نوبت مشاور کلیک کنید.

ده سالگی شروع نوجوانی است پس نباید با فرزند خود به گونه ای رفتار کنید که وارد فرایند لجبازی شود. توصیه می کنیم در ابتدا شما به همراه دخترتان در هفته یک بار اتاق را مرتب کنید. این کار را حدود دو ماه ادامه دهید. پس از این دو ماه یک روز را برای نظافت اتاق در نظر بگیرید.

سلام دوست عزیز جهت انجام تست استعدادیابی برای فرزندتون لطفا در ابتدا وقت مشاوره بگیرید. با کلیک بر روی رزرو نوبت مشاور می توانید به صورت آنلاین وقت مشاوره دریافت کنید.

سلام وقتتون بخیر بچه‌هایی که از مدفوعشون می‌ترسن، بهترین راه اینه که کودک رو با مدفوعش آشنا کنید. به مرور این کار رو انجام بدین که نترسه. یک تکنیک مناسب اینه که با چوب بستنی، توی لنگش مدفوع رو با هم بررسی کنید، باهاش داخل همون لگن نقاشی کنید و اجازه بدین به مرور متوجه بشه ترسی وجود نداره. اگر این کار رو انجام دادید و به نتیجه نرسیدید لازمه که به روانشناس کودک مراجعه کنید. اگر کمی خلاق باشید، راه‌های دیگه ای هم هست،مثلا می‌تونید مدفوع حیوانات دیگه رو توی محیط زندگی خودتون بهش نشون بدین.

سلام و وقت بخیر اصطراب جدایی از 6 ماهگی تا 18 ماهگی کودک امری طبیعی است و کودک می خواهد که منبع دلبستگی اش در کنارش باشد و اگر این مساله به درستی مدیریت نشود می تواند منجر به اختلال اضطراب جدایی شود. سعی کنید در مقابل نیازهایش پاسخگو و در دسترس باشید و ثبات رفتاری داشته باشید و به تدریج با شکل گیری دلبستگی ایمن بعد از 18 ماهگی، فاصله ایجاد شود و می توانید در این مسیر از مشاور کودک بهره بگیرید. رزرو نوبت مشاور

با سلام و احترام در حقیقت استفاده از توالت یکی از مهارت های اساسی است که کودک باید آن را کسب کند. برای کسب هر مهارت کودک باید از نظر جسمی و روانی و ذهنی آماده باشد.آموزش هر مهارت بدون آمادگی محکوم به شکست است. بنابراین قبل از آموزش هر گونه مهارتی اطمینان حاصل کنید که آیا کودک آماده ی کسب آن است یا نه . برای مثال آیا کودک به دستشویی رفتن علاقه نشان می دهد. آیا پوشکش برای مدت مدت زمان زیادی خشک می ماند. آیا می تواند شورتش را در بیاورد . آیا برای پوشک شدن مقاومت می کند. در صورتی که کودک آمادگی داشت شما فقط باید صبوری و حوصله بخرج دهید. فراموش نکنید، اصرار بیش از حد و هر گونه عصبانیت، سرزنش و پرخاش باعث ایجاد اضطراب و مقاومت شدید در کودک و طولانی شدن این دوره خواهد. پس بهترین راه حفظ آرامش و مهربانی با کودک است. زیبا تر کردن فضای دستشویی و دادن جایز از شروط لازم است اما کافی نیست .

سلام. به نظر می رسد دختر شما در حال تجربه کردن اضطراب جدایی است و کاملا طبیعی است که جدا شدن از شما برایش دشوار باشد و لازم است به این این ناراحتی و اضطراب پاسخ دهید. علاوه بر این شما به عنوان تنها والد مهمترین منبع امنیت او هستید، که می تواند این موضوع را شدیدتر کند. مهمترین کار صبوری و حفظ آرامش برای بهتر طی شدن این دوره است. زمان مشخصی را برای بازی های دو نفره (خصوصا بازی های فیزیکی مثل در آغوش گرفتن، ماساژ دادن و...) داشته باشید. همچنین می توانید با بازی جدایی های کوتاه مدت ایجاد کنید مثلا قایم باشک و ... تا دور بودن از شما را کم کم تمرین کند

با سلام و وقت بخیر کودک گاهی مهارت جرات ورزی و دفاع از خود را یاد نگرفته است و یا ترس از طرد شدن دارد و برای اینکه مورد تایید گروه همسالانش باشد به نوعی باح می دهد و از حق خودش می گذرد. در هر دو حالت نیاز است ارزیابی صورت گیرد تا مساله ریشه یابی شود و مهارت های لازم را آموزش ببیند و نیاز به بازی درمانی می باشد.

سلام وقت بخیر در خصوص آب خوردن وسط غذا می توانید توجه خود را معطوف به مواقعی کنید که بعد از بلع از آب استفاده نمی کند و آن زمان تشویقش کنید توجه شما به آب خوردنش در هنگام غذا این رفتار را بیشتر تقویت می کند و با قصه و داستان مضرات این عمل را برایش بازگو کنید خلاقیت خود را به کار ببندید و قصه هایی بسازید که برایش جذاب باشد در عین حال او را به نخوردن آب بین غذا تشویق کند. در خصوص سوال دوم از سنین ۶ سالگی به بعد عملاً فرآیند اجتماعی شدن فرزند شما آغاز می گردد و او باواقعیتهای اجتماعی که در آن قرار است رشد کند آشنا خواهد شد شما به عنوان والد فقط می توانید ارزشها و باورها و چارچوبهای خانوادگی خود را در قالب مرزبندی های خانوادگی حفظ کنید و در وضع این قوانین اختیار عمل دارید.در کنار فرزندتان باشید و ارزشهای خانوادگی خود و اولویتهایتان را بازگو کنید ما مشخص نمی کنیم کودکمان در آینده چگونه زندگی کند ما بستر را به سهم خود برای او فراهم می کنیم که بهترین انتخابها را در زندگی بگیرد. استفاده از تبلت و موبایل برای سنین زیر ۳ سال بیشتر از ۳۰ دقیقه مضر است و رشد و افزایش نورونهای مغزی را دچار اختلال می کند . وسایل الکترونیکی جزو مواردی هستند که استفاده از آنها باید دارای قانون و زمان مشخصی باشد زیرا استفاده از آنها بدون مرزبندی باعث ایجاد اعتیاد به این فضاها خواهد شد.

سلام باید از قبل به مرور بیشتر کنار مادر بزرگ بمونه. چند روزی باشه و شما هم از قبل بگید دقیقا چند روز نیستید و در این مدت هر روز زنگ می زنید. اگر مسئله ای نداشت و مادر بزرگ هم به خوبی مراقبت می کنه, می تونید این کار رو برای خارج رفتن هم انجام بدید. اما یک نصف روز موندن اصلا کفایت نمی کنه. : در مورد اینکه نوشتید به حرفتون گوش نمیده اما در مورد مادربزرگ اینطور نیست به نظر میرسه نیاز به کمک گرفتن از متخصص برای بررسی و مداخله بیشتر وجود داشته باشه

سلام. از اونجایی که این مساله ارتباط مستقیمی با سلامت جسمانی فرزندتان دارد، بهتر است که برای این قضیه قانون مشخص و ثابتی داشته باشید. یعنی پسر شما باید بداند که در فصل سرما لازم است لباس مناسب بپوشد و بیرون برود و در غیر اینصورت با پیامد منفی رفتارش مواجه می شود (مثلا مدت زمان بازیش کمتر می شود). به این شکل ناچار نیستید توضیح اضافه، استدلال یا بحث داشته باشید، بلکه فقط به قانونی که گذاشتید اشاره می کنید و اگر اجرا نشد پیامد آن را اجرا می کنید. می توانید به او این انتخاب را بدهید که تی شرت فوتبالش را زیر گرمکن بپوشد.

test

سلام مسائلی که با فرزندتون دارید عمدتا با آموزش مهارت های فرزند پروری قابل حل هستند. عصبانی شدن و پرخاش شاید در اون لحظه جواب بده اما در بلند مدت نتیجه عکس میده و فرزند شما نافرمانی بیشتری می کنه. در مورد بدون لباس خوابیدن هم باید بررسی کرد که آیا ناشی از بیش حساسیته یا عادت یا مقابله با شما. توصیه ما کمک گرفتن از یک روانشناس کودک و همچنین شرکت در دوره‌های فرزندپروری هست

پاسخ تست

سلام مسائلی که با فرزندتون دارید عمدتا با آموزش مهارت های فرزند پروری قابل حل هستند. عصبانی شدن و پرخاش شاید در اون لحظه جواب بده اما در بلند مدت نتیجه عکس میده و فرزند شما نافرمانی بیشتری می کنه. در مورد بدون لباس خوابیدن هم باید بررسی کرد که آیا ناشی از بیش حساسیته یا عادت یا مقابله با شما. توصیه ما کمک گرفتن از یک روانشناس کودک و همچنین شرکت در دوره‌های فرزندپروری هست

سلام. کودک در خلا زندگی نمی کند و مطمئنا جوی که در آن رشد می کند مهمترین تاثیر را بر رفتار و حالات روحی او دارد. تغییرات مهم ناگهانی مثل ورود به مهدکودک، تغییر محل زندگی و ... هم می توانند روی کودک اثر موقتی بگذارند بگذارد. اما به هر حال اگر تغییر مشخصی در رفتار و رویه روزمره فرزندتان نسبت به قبل می بینید (مثل زود عصبانی شدن، بازی نکردن با دیگران، زیاد چسبیدن به شما، تغییر در اشتها و خواب، تغییر در نوع بازی ها و ...) و این تغییرات ادامه دار شده است، لازم است به یک متخصص روانشناسی کودک مراجعه کنید.

سلام هم مسئله ی ارتباطی با والدین وجود دارد که باید بیشتر بررسی شود هم کودک باید برای بررسی مسائلی مثل افسردگی, اضطرابی, بیش حساسیتی و .. حتما چک شود.

اگر این کودک مشکل اصطراب جدایی نداشته و مهد را با سازگاری شروع کرده و به ناگهان برای ماندن مقاومت نشان میدهد...هشیارانه عمل کنید...دلیل را پیدا کرده و حل کنید...نه اجبار برای مهد بردن و نه بی خیال شدن و سه هفته در خانه نشستن به کودک کمکی نمی کند. بهتر است با او همراهی کنید و در مهد مدتی کنارش بمانید و اطمینان دهید که در اتمام زمان مهد شما را میبیند و باهم به خانه برمی گردید...

يكي از مشكلات همسر شما مشكل افسردگي هستش و در موارد زيادي ريشه روي آوردن به اعتياد مشكلات افسردگي و اضطراب است بنابراين درمان اعتياد ايشون همراه با درمان افسردگي بايد باشه . در خصوص مشكل خودتون هم بايد بگم خستگي و عدم تصميم گيري و مردد بودن شما به اين برميگرده كه از تغيير ايشون نااميد شدين و اين درماندگي و خستگي مربوط ميشه به اين كه شوهر شما نتونستن عليرغم سعي وتلاش شما نتيجه دلخواه بگيرن و اگه اين نتيجه را بگيرن در روحيات و افسردگي شما هم موثره و حالتون بهتر خواهد شد. زندگي كردن با افرادي كه دچار اعتياد هستن كار بسيار سخت و همواره نيازمند صرف وقت و انرژي زياد خواهد بود بايد ببينيد زندگي كردن و تحمل اين فشارها در مقابل زندگي كردن با اين فرد چه ضررها و چه منافعي براي شما و رابطه شما خواهد داشت.در نهايت اگر ضررهاو آسيبها بيشتر باشه با مشورت گرفتن از يك روانشناس ميتونيد عاقلانه ترين تصميم بگيريد.

سلام سپاس از اینکه سوال خود را با ما مطرح کردید. زمانی که کودکان هنگام پرخاشگری رفتارهایی انجام میدهند که با این رفتارها به خود آسیب می رسانند گویا اصلا متوجه درد نمی شوند، نیاز است که مورد ارزیابی کامل حسی حرکتی شناختی قرار گیرند تا زمینه این رفتارها مشخص شودزیرا که‌ ممکن است کودک شما مبتلا به اختلال حسی باشد و یا در صورتی که کودکان مبتلا به یکی از اختلالات عصبی رشدی باشند این رفتارها شایع تر است ریرا این کودکان هنگام ناکامی و با کوچکترین تغییر در محیط زندگی خود را با پرخاشگری شدید و حرکات قالبی که با آسیب زدن به خود همراه است مانند گاز گرفتن خود و یا کوبیدن سر خود به دیوار، جواب می دهند . پیشنهاد ما به شما این است که با توجه به شدت علائم مطرح شده و در نظر گرفتن سن طلایی کودک برای آموزش والدین و انجام اقدامات درمانی برای برطرف کردن این مشکل به یکی از همکاران متخصص ما در حیطه ارزیابی و درمان کودکان مراجعه کنید تا با راهنمایی های ایشان تکنیک های مناسب برای مقابله با این رفتارها را آموزش ببینید و در صورتی که این رفتارها با شدت بالایی از کودک سر میزند با دارو درمانی نیز می توان این رفتارها را کاهش داد

با سلام، بهتره که کودک وقت بیشتری رو با والدینش باشه،در این مورد شما باید کمی سختگیر تر بشین و والدین سهل گیرتر، قانون بگذارین که هرکس باید خونه خودش بخوابه، طردش نکنید یا بداخلاق نباشین، تایم های خارج از خونه رو طولانی تر کنید، و در عین حال باید بررسی دقیق تر صورت بگیره که چرا کودک بجای مادر، خاله رو ابژه اصلی انتخاب کرده.بهتره حتما به یک متخصص روانشناس کودک و نوجوان هم مراجعه بشه. در کلاس های مادر و کودک همراه مادرش باید شرکت کنه،پدرش وقت بیشتری بذاره اون رو به پارک ببره، و فضای خونه خودشون برای خواب و موندن جالب تر و هیجان انگیز تر بشه

سلام. لازم است بررسی شود مشکل دختر شما تنها به علت یبوست است (که طبیعتا باید این مشکل رفع شود) یا به اضطراب برمیگردد و نیاز به مداخله بالینی دارد. مواردی مثل سابقه قبلی وجود اضطراب، رفتارهایی که در دستشویی انجام می دهد، شدت ناراحتی که در صورتی که او را منع کنید، نشان می دهد و و... . توصیه ما به شما این است که با دخترتان قرار بگذارید که سعی کند هر بار به اندازه چند دقیقه از زمانی که در دستشویی میگذراند کم کند (مثلا هر بار 2 دقیقه) و در صورت موفقیت از شما ستاره یا هر نوع تشویق دیگری دریافت کند؛ تا به مرور این عادت متعادل شود. اگر این روند طولانی شد و نتوانست تغییری ایجاد کند، حتما به یک متخصص مراجعه کنید

به نظر میرسد دختر شما کودک دشواری است و کنار آمدن با این کودکان سخت تر است و نیاز به صبر بیشتری دارد. علاوه بر این پذیرش تولد یک نوزاد جدید (که فاصله سنی زیادی هم با او ندارد) معمولا برای بچه ها آسان نیست و می تواند باعث تشدید رفتاهای پرخاشگرانه شود. اولین قدم برای شما کنترل ناراحتی و خشم خودتان است، چون هر چه قدر کودک شما بداند با رفتارهایش بیشتر می تواند شما را به هم بریزد و تحت تاثیر قرار دهد، بیشتر دست به این رفتارها می زند. در مورد رفتارهای آسیب زا مثل زدن، پرت کردن و ... قانون مشخص داشته باشید و هر بار اینکار را کرد دستش را بگیرید و محکم اما آرام بگویید که نباید اینکار را بکند و چند دقیقه از محل دورش کنید. اصلا با او جر و بحث یا لجبازی نکنید. در مورد زمان هایی که با بدن خودش ور میرود همچنان بی توجهی کنید مگر زمانهایی که از شما میخواهد که این کار را برای او بکنید یا جلوی شما این کار را میکند. در این مواقع خیلی آرام او را بلند کنید وسرش را به چیزی دیگری گرم کنید اما هرگز حساسیت زیاد یا خشونت نشان ندهید. سعی کنید در طول روز بیشتر برایش شعرهای کوتاه یا کتاب بخوانید چون بسیاری از این رفتارها با پیشرفت توانایی حرف زدن بهبود پیدا میکند. اما توصیه ما به شما این است که برای اینکه بتوانید آگاهانه شرایط را مدیریت کنید، حتما برای مدتی از یک متخصص روانشناسی، حتی در صورت لزوم تلفنی کمک بگیرید.

لازم است حتما در خانه قوانین مشخصی داشته باشید و رفتارهای مطلوب و نامطلوب باید پیامد مثبت یا منفی داشته باشند. به این شکل پسر شما می داند که باید تلاش کند رفتارهایش را کنترل کند. مثلا زدن دیگران در خانه شما باید نتیجه مشخصی (مثل محرومیت از بازی کامپیوتری) داشته باشد و حتما و هر بار اجرا شود. در عین حال رفتارهای مطلوبی مثل مودبانه حرف زدن هم باید تشویق و تمجید شود. البته به خاطر داشته باشید که کودکان با هم متفاوتند و می توانند خلق و خو و رفتارهای متنوعی داشته باشند. توصیه ما به شما این است که برای اینکه به راه حل دقیقتری برسید، به یک متخصص مراجعه کنید تا عوامل احتمالی بررسی شود (مثلا مشکل در حوزه فرزندپروری، پرتحرکی یا مشکلات رفتاری-هیجانی)

سلام و وقت بخیر دقت کنید که این رفتار بیشتر در چه مواقعی بروز پیدا می کنه و جنبه اعتراض یا جلب توجه داره. سعی کنید محیط خانه ایمن باشه و موقع بروز این رفتار واکنش افراطی نشون ندید. در این سن رفتار کودک از طریق پیامدش کنترل میشه، اگر واکنشی از جانب شما دریافت نکنه، این رفتار تقویت نمیشه و رو به خاموشی میره. اما اینکه رفتار چه زمانی بروز پیدا می کند، مساله بسیار مهمی است.

سلام و وقت بخیر کودک فرزند دوم رو برای خودش رقیب بزرگی می دونه و احساس عدم امنیت می کنه و با این رفتارهای بازگشتی هم قصد کنترل کردن شما و هم جلب توجه دارد و با این رفتارها اعتراض خودش رو به نمایش می ذاره که تنها بیشتر مضطربش می کنه و برای حل این مشکل غیر مستقیم عمل می کنیم تا علل رفع بشه و با تمرکز روی دستشویی رفتن بیشتر حساسش می کنیم. نیاز است که جایگاهش به عنوان فرزند اول تثبیت میشه: در مورد فرزند دوم صحبت کنید، که قرار نیست جای اونو بگیره. ازش حمایت عاطفی کنید، بیشتر زمان کیفی بگذارید، در صورت بروز این رفتارها دعوایش نکنید. در خرید ها مشارکتش بدید و برای او هم هدیه بگیرید. برای دیدن فرزندتون اومدن، از کودکتون بخواین که مهمان ها رو به اتاق نوزاد ببره و با انجام کارهایی از این قبیل به کودک احساس ارزشمندی بیشتری بدهید و در صورت ادامه مشکل حتما با ما در تماس باشید.

با سلام و وقت بخیر گاهی موقعیت ها یا شرایط لذت بخش پیگری که متنوع و سرگرم کننده باشه وجود نداره و یا اینکه گاهی خود والدین برای سرگرم کردن یا آرام کردن کودک از موبایل استفاده کردند و بحث شرطی شدن و یا عادت پیش میاد. سعی کنید این عوامل رو حذف کنید. بیشتر وقت کیفی و کارهای هیجان انگیز انجام دهید و زمان استفاده از موبایل رو محدود کنید. چون تنها دو سالش هست تنها از طریق حواسپرتی و رفتار جایگزین می تونید به کم کردن زمان استفاده کمک کنید و دوم اینکه خودتون محیط رو کنترل و مدیریت کنید.

سلام. به اندازه تمام کودکان علایق متفاوت بازی وجود دارد. سعی کنید در مورد همین علایق فرزندتان کمی خلاقیت به خرج دهید تا هم دامنه بازی های او را گسترش دهید و هم خودتان کمتر کلافه شوید. می توانید لیستی تهیه کنید از بازی ها و فعالیت های مورد علاقه او و پیشنهادهای خودتان و با هم قرار بگذارید که به ترتیب آنها را انجام دهید، یکی از لیست شما و یکی از لیست او. مثلا ده دقیقه نوبت کشتی و ده دقیقه نوبت ماشین بازی. علاوه بر این اگر به فعالیت های فیزیکی بیشتر علاقه دارد، می توانید بازی های ترکیبی خلق کنید. مثلا با هم با کاغذ و مقوا اشکال هندسی بسازید، آنها را روی زمین بچینید و روی انها لی لی بازی کنید.یا مثلا سعی کنید توپی را از فاصله مشخص درون سبد بیندازید، هر کس که موفق شد باید بنشیند و یک قصه کوتاه تعریف کند...

با سلام، در این مورد باید با کودک همدلی کنید، به او اطمینان دهید که کنارش هستید، و ازش مراقبت میکنید، ازش بخواین راجع به ترسش صحبت کنه، و بگه فکر میکنه چه اتفاقی میوفته، وقتی باد و بارون میشه شما عکس العمل های مطمین تری انجام بدین، اینجور نباشه که بگین وااای الان دخترم میترسه، از تجربیات خوشایند بارونی به طور غیرمستقیم حرف بزنید، راجع به باران،برف،خورشید،کوه ها و ....کمی صحبت کنید باهاش از طریق خوندن کتابهایی در این زمینه مخصوص کودکان، و تا شش ماه اینده اگر این ترس برطرف نشد،به متخصص مراجعه کنید.

کودک 3 و نیم ساله نمی تواند کودک منطقی باشد! این رفتارها در فرزندتان طبیعی است کودکان در این سن به سرعت از فعالیتی به فعالیت دیگر میپردازند در صمن خلق و خوی منحصر به فرد پسرتان راهم در نظر بگیرید. این سن زمانی مناسب برای ورود به اجتماع و برقراری رابطه با همسالان است و کودکان از این رابطه بیش از بازی با مادر یا اسباب بازی هایشان لذت میبرند. فرصتی را فراهم کنید که بیشتر با همسالانش ارتباط داشته باشد و از مهد کودک غافل نشوید.

سلام. کودکی در سن پسر شما نمی‌تونه همه وسایلش رو خودش مرتب کنه. شما حتما باید بهش کمک کنید. به این صورت که وظایف محدود و مشخصی رو بهش بدین: مثلاً تا من دفتر نقاشی رو می‌ذارم سر جاش، تو مدادرنگی ها رو بذار توی جا مدادی. در ضمن باید براش قانون بگذارید: تا موقعی که اسباب‌بازی قبلی جمع نشده، نمی‌تونی اسباب‌بازی جدیدی بیاری. در کنار همه این موارد هم باید صبور باشید و فراموش نکنید که فرزندتون برای پذیرش قانون، نیاز به تکرار مداوم داره. هر قدر شما آرامش بیشتری داشته باشید، قانون پذیری فرزندتون به روال بهتری پیش می‌ره

اگر به لحاظ درسی مشکلی گزارش نشده است، یعنی در مدرسه توجه و تمرکز کافی دارد. اما اینکه دچار نوسان رفتاری است باید بررسی دقیقی انجام دهید. ببینید در خانه به قدر کافی تحسین و پاداش برای رفتارهای مناسبش دریافت می‌کند؟ اگر بیش از حد بر رفتارهای منفی تمرکز شود، کودک راهی جز تکرار آن‌ها برای جلب توجه ندارد.

با سلام،دوست عزیز کودکان در این سن معنای مفهومی صحبت هایی را که میکنند نمیدانند و صرفا تقلید میکنند،ممکن است این نوع صحبت را شنیده باشد،از بزرگترها، که مثلا اگر اینکار رو نکنی دیگه دوستت ندارم یا مامانت نمیشم یا مامان جون یا خاله عمه،عمو دیگه دوستت ندارند.در قبال چنین صحبت هایی واکنش نشان ندهید و توجه نکنید چون با توجه گرفتن این رفتارها تشویق شده کودک میفهمد میتواند با چنین صحبت هایی، توجه والدین را جلب کند.درمورد ماندن جایی یا برخی خواسته هار غیرمتطقی،قانونگذاری کرده و روی قانون خود بمانید.به نظر میرسد هرم قدرت خانواده برایتان جابحا شده،بهتر است اموزش فرزندپروری ببینید،تا تخصصی تر راهنمایی شوید.

سلام، هوش اجتماعی ارتباط مستقیم با نحوه تعامل فرد با اطرافیان، حل مساله، پیشرفت تحصیلی، شغلی و اجتماعی داره. در صورت پایین بودن هوش اجتماعی، فرد در همه این ابعاد با مشکل مواجه میشه

برای تشخیص اینکه طبیعیه یا نه نیاز به بررسی کامل و همه جانبه هست. احتمال داره دچار اضطراب باشه, ارتباطش با والدین خیلی صمیمی نباشه و یا والدین اقتدار کافی نداشته باشند. آموختن مهارت های فرزند پروری بسیار ضروری است.

با سلام و وقت بخیر. یکی از نشانه های از پوشک گرفتن کودک و اعلام آمادگی کودک جهت استفاده از دستشویی، خشک بودن پوشک در شب می باشد. اما با توجه به سن کودک اصلا مساله شب ادراری مطرح نیست و کم کم این آمدگی رو به دست میاره، اما برای شروع از ساعت زنگ دار استفاده کنید و ببریدش. بابت رفتن تشویق دریافت کنه و اگر جایش رو خیس کرد به هیچ وحه مورد تنبیه و سرزنش واقع نشه. اگر مساله ادامه پیدا کرد مشکل اضطرابی کودک هم مورد بررسی قرار بگیره.

با سلام و وقت بخیر. سن ۱۸ ماهگی اوج اضطراب جدایی کودک می باشد و از سن دو سالگی به بعد بعد ناف عاطفی کودک پاره می شود و کمی استقلال پیدا می کند. تا آن زمان باید احساس امنیت کودک فراهم بشه، به این معنا که بیشتر بازی و تایم کیفی با او بگذارید و به او مسئولیت های خیلی کوچک بدهید تا وابستگیش کمتر شود و تا پایه های اعتماد به نفس گذاشته شود و استقلال پیدا کند و هر فاصله کوچک حتی ناچیز رو تشویق کنید.

سلام وقتتون بخیر تا سن دو سالگی تمامی این رفتار ها طبیعی است و رفتار کودک از طریق آزمون و خطا پیش می رود، از هر کسی توجه، محبت و جذابیت بیشتری دریافت کند جذبش می شود چ به سمتش می رود. تا دو سالگی هیچ آزموزشی به کودک داده نمی شود چون تا این سن نیازهایش بالافاصله باید تامین شود و بعد از این سن کم کم خواسته هایش را با تاخیر پاسخ می دهید و نسبت به غر زدن بی توجهی می کنید و رفتارهای مثبتش رو تقویت می کنید و مرکز توجه قرار می دید. به هیچ وجه بابت این رفتارها بد رفتاری نکنید و می تونه علت وابستگی به پدر یا پدر بزرگ این باشه که آزادی و قدرت بیشتری بهش می دن و به همین علت کمتر به سمت شما می آید.

در فاصله 9 تا 12 ماهگی با رشد مغز و افزایش توانایی های حرکتی کودک (مثل ایستادن، چهار دست و پا راه رفتن) و آغاز اضطراب جدایی، باید منتظر تغییر در خواب و رفتار کودک باشید. این تغییرات همیشگی نیستند و به مرور کودک می اموزد چطور بدون کمک و منظم حود را آرام کند و بخوابد. اما لازم است چند نکته مهم را رعایت کنید. حتما و حتما یک عادات منظم خواب داشته باشید. یعنی هر شب در زمان حدودی معین (وقتی که میبینید خواب آلود است) فعالیت های آرامبخشی که منجر به خواب می شود انجام دهید. ببینید کودک شما چه کارهایی را قبل از خواب دوست دارد مثل حمام کردن، ماساژ دادن، لالایی خواندن و.... هر شب به این برنامه پایبند باشید تا خواب کودک کم کم نظم بگیرد. تا جای ممکن برای فعالیت های روزانه اش مثل خواب، بیداری، بازی، تغذیه و ... برنامه و زمان مشخص داشته باشید و بازی های پر فعالیت را برای نزدیک زمان خواب نگذارید. و البته سعی کنید در برابر جیغ زدن ها و خواسته های غیرمنطقی او بی توجهی کنید. و در عوض زمانی که آرام است با او بازی کنید و توجه نشان دهید.

با سلام، ممنون از اینکه ما رو برای رسیدن به پاسخ انتخاب کردید. سن دختر دلبند شما دقیقا سنی است که کودک میخواهد خودمختاری و استقلال را تجربه کنه، پس مقاومتش تا اندازه ای میتونه طبیعی باشه، سعی کنید از بین لباس هایی که دوست داره و مورد انتخابذشما برای مکان موردنظر هم هستند، تنها دو لباس رو انتخاب کنید و بگین که یکی رو خودش انتخاب کنه، قاتونگذاری کنید،از سیستم پاداش و تشویق استفاده کنید و ثبات داشته باشید یعنی اگر قانونی میگذارید،حتما اجراش کنید،خیلی مهمه خونسردی خودتون رو حفظ کنید،وقتی کودک ببینه با این رفتار میتونه توجه والدین رو بگیره و تبدیل به دغدغه شده برای والدین، حتما ازش استفاده میکنه.پس خونسردی خودتون رو حفظ کنید.در عین حال اگر از یک متخصص هم کمک بگیرید تا ارزیابی های دقیق تر از رفتار و خلق و خوی شما و دخترتون بدست بیاد و پاسخ های دقیق تر و دقیق تر بگیرید.

سلام وقت شما بخیر طرز برخورد شما درست است و نباید جاهای خصوصی بدن کودک در معرض دید قرار بگیرد. اما نباید کودکتون رو به خاطر این مساله تنبیه کنید چون هنوز کوچک است و محرک ها و شرایط محیطی باید کنترل بشه. می تونید به کودک بگید که هر کسی خواست بهت دست بزنه حتی مادربزرگ، به اون فرد نه بگه و اونجا رو ترک کنه و به شما اطلاع بده، در این سن در همین اندازه می تونید از کودک انتظار داشته باشید و اگر نتونستید همسرتون رو مجاب کنید، با هم مراجعه حضوری داشته باشید.

دوست عزیز نوزاد در این سن هنوز خودش را نمی‌شناسد و احتمالا با هیجانات فیلم‌ها و تصاویری که به او نشان داده‌اید برانگیخته شده است. پیشنهاد می‌کنم فیلم های حاوی خاطرات خوب را به او نشان دهید، اما در زمان کوتاه کم‌تر از ده دقیقه و یک بار در هفته. موبایل برای چشم و همچنین رشد مغزی کودک بسیار مضر است و تا جایی که می‌توانید در دسترس کودک قرار ندهید.

سلام. برای اینکه این رفتار در کودک نهادینه بشه، نیاز به انگیزه‌های بیرونی است. در ابتدا از تشویق استفاده میشه و بعد از سیستم تعیین پیامد رفتاری: این که بعد از بازی اگر جمع نشه، توقیف اسباب‌بازی برای یک روز داریم و یا دوستت نمی‌تونه یه روز بیاد خونه ما. حالا انتخاب با خودته. این روش موثرتری هست.

سلام دوست گرامی. در بچه‌های یک و نیم تا دو سال این رفتار می‌تونه طبیعی باشه. او را با آرامش بغل کنید، از او نپرسید چی شده یا چی خواب دیده. آرام صحبت کنید و به او بگویید مامان یا بابا الان اینجاست، تو توی بغل منی و بعد کنارش بمانید تا بخوابد. صبح روز بعد از سوالات مکرری درباره شب قبل از او نپرسید. با کودک خود آب بازی و رنگ بازی کنید و اگر بعد از حدود یک ماه این رفتار با همین شدت تکرار شد به روانشناس کودک مراجعه کنید.

سلام. پاسخ شما تا حد زیادی به میزان رشد عقلی، اجتماعی و زبانی کودکتان وابسته است. معمولا در این سن کودکان کم‌کم مالکیت را درک می‌کنند و عین حال هنوز تمایلی به مشارکت یا سهیم شدن وسایلشان با دیگران ندارند. به همین خاطر نباید توقع زیادی از آها داشت. اگر کودکتان هنوز در مرحله‌ای‌ست که حساسیت زیادی نسبت به وسایلش نشان می‌دهد، ابتدا به او یاد دهید که وقتی از توپش استفاده نمی‌کند آن را بردارد و کنار صندلی بگذارد(به این شکل مسئولیت‌پذیری در برابر وسایلش را هم می‌آموزد). در غیر این صورت شما می‌توانید با این توضیح کوتاه او را آرام کنید، مثلا اون توپت رو برداشته و وقتی بازی کرد بهت پس می‌ده. یا اگر ناآرامی شدیدتری نشان داد به همراه او نزد کودک دیگر بروید و با هم توپ را بگیرید یا آنها را به بازی دو نفره تشویق کنید... به هر حال طبیعی است که کودک برای حل مشکل از شما کمک بخواهد، لازم است شما کاملا تدریجی این کمک را کم کنید و مسئولیت را به خودش واگذار کنید.

سلام وقت بخیر. یادگیری کودک در این سن بر مبنای آزمون و خطاست و اگر با جیغ زدن به خواسته‌ش برسه این رفتار تقویت میشه. سعی کنید با تکنیک‌های حواس‌پرتی و جایگزین کردن یک موضوع یا وسیله دیگه حواسش رو پرت کنید و اگر هم قرار بر برآورده کردن خواسته‌ش هست با تاخیر پاسخ بدید و در شرایطی که بدون جیغ چیزی می‌خواهد.

با سلام. اگر فرزندتون از نظر وابستگی و اضطراب جدایی و ترس‌های دیگه مشکلی نداشته باشه و کارهایی رو که می‌تونه رو خودش انجام میده مثل غذا خوردن، لباس و کفش پوشیدن، و فقط مساله همینه، فشار رو از روش بردارین، اصرارتون رو کم کنید و در عین حال باهاش همدلی کنید و او رو تشویق کنید، برای زمان‌هایی که بشینه روی سنگ توالت، ستاره و جایزه تعیین کنید. تمرین این نوع نشست رو از توی خونه شروع کنید، به صورت بازی. مثلا دو تا استپ ورزشی تهیه کنید و مسابق بذارید ببینید کی بیشتر می‌تونه این‌جوری بشینه. چون زیرش فرش هست، می‌شینه و ترسی نداره. حالا در مرحله بعد استپ‌ها رو ببرید روی سرامیک و تمرین کنید. مرحله بعد توی حمام. کمک کم پاهاش قدرت می گیره و مسلط می‌شه. بهش نگین ترسی نداره. اتفاقن برعکس بگین ااا منم یادمه بار اول کلی می‌ترسیدم. اما به جای این که به این موضوع فکر کنم شعر می خوندم یا تا ۱۰ می‌شمردم. اما اگر مسائل دیگه‌ای هم وجود داردنیاز به ارزیابی هست، چون ممکنه با این کارش از شما امتیاز و توجه بگیره. خصوصا این که به نظر می‌رسه این موضوع بیش از حد براتون مهم شده و فرزندتون هم این رو می‌دونه

سلام با توجه به گروه سنی که کودک شما در آن قرار گرفته، این رفتارها طبیعی است و نیاز به آرامش و صبوری شما داردو بعلاوه سعی کنید برنامه تقریبا ثابتی در مورد استراحت و تغذیه داشته باشید و وقت بیشتری را برای تفریح و بیرون رفتن با فرزندتان در موقعیت‌های مناسب اختصاص دهید. همچنین از دیگران کمک بگیرید تا انرژی و توان روحی و جسمانی برای گذار از این دوره رشدی را در خود ایجاد کنید. از همسرتان کمک بگیرید و ساعاتی را به استراحت و تمدید قوای خود اختصاص دهید. در صورتی که رفتارهای پرخاشگرانه شده پیدا کرد، به یک روانشناس کودک مراجعه کنید.

سلام در زیر دو سال نمی توانیم تشخیص بیش فعالی را مطرح کنیم اما خلق و خوی دشوار در کودکان که باعث مشکلاتی در این دوره می شود قابل تشخیص است. از بعد از دو سالگی با در نظر گرفتن احتیاط‌های تشخیصی می‌توان نشانه‌های بیش فعالی را تشخیص داد. اما از پنج سالگی به بعد بهترین سن تشخیص این اختلال است.

سلام با توجه به سنی که کودک شما در آن قرار گرفته این رفتارها طبیعی است و نیاز به آرامش و صبوری شما دارد. بعلاوه سعی کنید برنامه تقریبا ثابتی در مورد استراحت و تغذیه داشته باشید و وقت بیشتری را برای تفریح و بیرون رفتن با فرزندتان در موقعیت‌های مناسب اختصاص دهید. همچنین از دیگران کمک بگیرید تا انرژی و توان روحی و جسمانی برای گذار از این دوره رشدی را در خود ایجاد کنید. از همسرتان کمک بگیرید و ساعاتی را به استراحت و تمدید قوای خود اختصاص دهید. در صورتی که این مساله و رفتارهای پرخاشگرانه شدت پیدا کرد به یک روانشناس کودک مراجعه کنید.

با عرض سلام به نظر ميرسد كه دختر شما احساس ميكند با آمدن فرزند جديد مورد بي توجهي يا كم توجهي قرار گرفته. در واقع شما و او تنها كانال توجه را خوردن و همراهي براي توالت می‌داند. راه صحيح اينكه او توجه مثبت و لازم را از شما بگيرد اين است كه در طول روز به طور مستمر و هميشگي زماني را براي وقت گذراندن و بازي كردن به او اختصاص دهید. بهتر است كه زماني اين كار را انجام دهيد كه نوزادتان خواب است يا شخص ديگري از او مراقبت ميكند. در نظر داشته باشيد كه اين زمان اختصاصي براي دختر بزرگتان است و هر روز ترجيحا راس يك ساعت مشخص بايد وجود داشته باشد و تمام توجه و حواس شما به بازي كردن با او باشد. خواهيد ديد كه به مرور درخواست هاي تغذيه اي و دستشويي او كاهش مي يابد.

سلام دوست عزیز فرزندتون ممکنه احساس عدم امنیت و اضطراب داشته باشه که باید مورد ارزیابی بیشتر و بازی درمانی قرار بگیره. رفتار شما باید امنیت دهنده باشد و فرزندتون حتی وقتی در کنار شما نیست این اطمینان رو داشته باشه که هر زمانی نیاز به حضور شما بود، شما در کنارش خواهید بود. بهتر است در دوره‌های فرزندپروری که در موسسه یاسان یا هر مرکز مشاوره دیگری برگزار می‌شه شرکت کنید تا بتونید به رفع مشکل فرزندتون کمک کنید.

سلام. با توجه به تجربه ‌ای که در مورد بیماری فرزندتان پشت سر گذاشتید مقداری از نگرانی طبیعی است. اما اینطور که مطرح کردید شما به شکل مداوم نگران و مضطرب هستید، افکار مربوط به بروز دوباره بیماری در بخش زیادی از مواقع مشغله فکری شما است و باعث شده فرزندتان را دائما چک کنید. اینها نشانه های جدی هستند که لازم است آن را با یک متخصص روانشناسی یا روانپزشکی مطرح کنید. چون در صورتی که ادامه پیدا کند زمینه ساز بروز اختلالات اضطرابی مثل وسواس برای شما و فرزندانتان خواهد شد.

سلام وقتتون بخیر قانون بذارید که کودک از بین چیزهایی که شما تعیین می کنید می‌تونه به دوستانش امانت بده و پس بگیره و اگر قانون رعایت نشه برای یک مدت مشخص نمی‌تونید براش وسیله تازه‌ای بگیرید. در کنار این محدودیت، اعتماد به نفس و میزان پذیرش اجتماعی و توانایی نه گفتن و جرات‌ورزی کودک باید در نظر گرفته شود. شاید می‌خواهد همیشه مورد پذیرش دوستانش باشد و به دنبال تایید است که در صورت اجرای این قانون و تدارم این مسئله باید مورد بررسی قرار گیرد. موید باشید

به طور کلی داشتن مسئولیت یک حیوان خانگی و نگهداری از ان علاوه بر اینکه به ایجاد حس مسئولیت پذیری، احترام به طبیعت و دیگر موجودات زنده در کودک منجر می شود می تواند اعتماد به نفس او را افزایش دهد وبه رشد ارتباطات غیر‌کلامی و همدلی او نیز کمک ‌کند. تصمیم گیری در مورد داشتن یا نداشتن حیوان خانگی تصمیمی مربوط به خانواده است. در صورتی که به هیچ عنوان امکان نگهداری حیوان خانگی را ندارید و با این امر مخالفید لازم است در فضایی بدون تنش کاملا محکم روی قوانین خانه خود تاکید کنید و او را قانع کنید که نگه داشتن یک حیوان در خانه و محیط آپارتمان چه سختی هایی دارد و او را مطمئن کنید که اخر هفته ها یا زمان های مشخصی که به روستا می رود میتواند با حیوانات بازی کند و حتی مسئولیت یک حیوان را در انجا به عهده بگیرد. اما اگر تصمیم به تهیه یک حیوان خانگی گرفتید به یاد داشته باشید که نگهداری از حیوانات خانگی برای کودکان زیر ده سال کار دشواری است و نیاز به مراقبت و نظارت مداوم والدین دارد. اما تعیین برنامه منظم و مشخص کردن قوانین مربوط به نگهداری حیوان و همراهی کردن با کودک در اجرای این برنامه به مرور زمان به پذیرش مسئولیت و استقلال کودک منتهی می شود. برای مثال می توانید امور مربوط به نگهداری از حیوان را به برنامه های روزانه متصل کنید تا بهتر در خاطرش بماند مثلا: "همیشه قبل از شام باید غذای حیوان را باید داده باشی". یا" بعد از اینکه کارتونت را دیدی باید کمک کنی قفس حیوان را تمیز کنیم" اگر کودک در انجام وظایفش سهل انگاری کرد برایش مجازاتی منطقی در نظر بگیرید مثلا "به دلیل اینکه قفس حیوان را تمیز نکرده ای مدت یک روز حق نداری نزدیکش شوی و با آن بازی کنی". اگر فرزندتان با تمام برنامه های که برایش در نظرگرفته اید باز هم در نگهداری حیوان سهل انگاری کرد به او یک فرصت آخر بدهید " اگر تا آخر هفته درست و حسابی مراقب حیوان نباشی، مجبوریم خانه جدیدی برای حیوان پیدا کنیم" و بر روی تصمیمتان استوار باشید و آن را اجرا کنید.

سلام دختر شما حتما باید به مهد کودک برود تا علاوه بر ارتباط با همسالان در محیطی شاد و تعاملی از او نگهداری شود. مادربزرگ و پدربزرگ او نمی توانند نیازهای جسمانی، عاطفی و تعاملی یک دختر چهار و نیم ساله رو برآورده کنند.

دوره سني کودک شما اين ویژگی ها رو داره: دوازده تا هجده ماهگی این دوره سنی را می توان آسیب پذیرترین دوره به شمار آورد. فاصله 12 تا 18 ماهگی زمانی است که در طی آن دلبستگی های ویژه به حداکثر می رسند. نیاز به تماس که در یک سالگی از طریق نوازش و لمس فیزیکی تامین می شد رفته رفته به قلمرو اجتماعی گسترش می یابد. در سال دوم زندگی علاوه بر تماس فیزیکی کودک نیازمند تماس اجتماعی از جمله نگاه کردن، گوش دادن و صحبت کردن است. پس وابستگيش تا حدي طبيعي است، مهم الان نوع واکنش شماست و اعتماد دادن بهش که بدونه درعين حال که هستين، ميتونه ازتون دور باشه اما حمايت شما رو هم داشته باشه

سلام دوست عزیز، قبل از اقدام برای از پوشک گرفتن باید اطمینان حاصل کودک که کودک توانایی از پوشک گرفته شدن رو از لحاظ فیزیکی داشته باشه، به این معنا که ماهیچه های بدن توانایی نگه داری ادرار رو کسب کرده باشه. یکی از نشانه های این امر، خشک بودن پوشک کودک در شب می باشد و اینکه همزمان با استفاده از پوشک و هنگام تعویض مدتی کودک رو باز گذاشته و یا در لگن مخصوص آموزش رو شروع کنیم. ابتدا از این نکان اطمینان حاصل کرده و بعد اقدام کنید. اما در طول مسیر به این مسئله توجه داشته باشید مه اگر خودش رو کثیف کرد، به هیچ وجه دعوا و تنبیه نکنید و واکنش افراطی نشون ندید، چون با این کر کودک یاد می گیره که توجه منفی کسب کنه و کار رو برای شما دشوار می کنه. سعی کنید محیط دستشویی رو با اسباب بازی همراه کنید و هنگام بازی در اونجا، آموز رو شروع کنید و از شورت آموزشی هم در این راستا استفاده کنید.

سلام دوست عزیز. کودک از هر چیزی که منع شود، نسبت به آن حریص تر است. به جای بازداری، که با افزایش عصبانیت اون همراهه، بهش اجازه استفاده بدید، اما در چاچوب و زمان بندی و به علاقش احترام بگذارید. وقتی زمان استفاده به پایان رسید، مقتدر باشید و اگر با افزایش عصبانیت شما خواست به خواستش برسه، مقاومت کنید. اگر اسباب بازی خیلی زیاد داره و جذابیت اونها از دست رفته، یه سری از اونهارو جمع کنید و بعد از یکی، دو هفته مجدد برای استفاده در اختیارش بذارید تا کمی تنوع ایجاد کنه. لیستی از بازی ها و فعالیت های مورد علاقه کودک با نظرخواهی از خودش تهیه کنید که استفاده از تلویزیون و بازی های رایانه ای هم «حداقل هر کدام یک ساعت و نیم در روز، به صورت پراکنده» را شامل شود. این طوری عصبانیت کودک فروکش می کنه، چون به خواسته و علاقش احترام گذاشته شده، اما تاکید می کنم با قانون مندی.

اگر فرزندتون مشکل حرکتي خاصي نداشته باشه، موردي نداره در اين سن معمولا کودکان راه ميرن اما نه با کنترل و ميخورن زمين، که البته سنش براي همه بچه ها يکسان نيست برخي تا شش ماه ديرتر هم اتفاق ميوفته، همینجوری که انجام ميدين، تشويقش کنيد، وسايلي رو که دوست داره دورتر نگه دارين، تا مجبور بشه، ابراز نگراني نکنيد چون بهش منتقل ميشه، هربار تلاشش رو تشويق کنيد و مواردي که تلاش نميکنه رو نادیده بگيرين، محيطي که قراره راه بره امن کنيد که حتي وقتي بيوفته، اذيت نشه و ترسش بريزه، بيشتر به نظر ميرسه فرزند تون راحتتون. و کمي هم نگران از استقلالش هست، وقتي خيلي محتاطانه با فرزند برخورد کنيد و نگراني خودتون از حس مسئولیت رو بهش منتقل کنيد اين اتفاق ميفته، که برطرف ميشه، ورزش و نرمش هايي با دست و پاهاش انجام بدين، تا عضلاتش قوي تر هم بشن، جاي نگراني نيست

با حذف حياط رفتن شما فقط صورت مساله رو پاك ميكنيد در صورتي كه توي مهد و مدرسه و هر جاي ديگه امكان داره اين اتفاق بيفته، احساسش رو درك كنید بهش بگید ما حق داريم از هم يا از چيزي ناراحت و عصباني باشيم اما حق نداريم همديگه رو بزنيم يا گاز بگيريم و به هم آسيب برسونيم. بعد كلا شروع كنید به كارهايي كه جرات ورزي رو در وحودش افزايش ميده. بهترين كار اينه كه با عروسك هاي انگشتي براش نمايش موقعيت ها رو ايجاد كنيد و راه درست روبرويي با اتفاقات رو اينجوري بهش ياد بديد

به نظر ميرسه پسرتون اضطراب جدايي داره و بايد كاملا اين موضوع رو جدي بگيريد، كاري كه الان بايد بكنيد اينه كه هر روز، تاكيد ميكنم هر روز براي هر دوشون به طور جدا جدا وقت بازي بزاريد، يعني اينكه مثلا هر روز نيم ساعت با يكيشون به تنهايي بازي كنيد و نيم ساعت با ديگري و يك زمان بازي هم سه نفره بذاريد. در اصول فرزندپروري به اين ميگن زمان كيفي كه براي درست كردن يك رابطه ي سالم بين والدين و كودكان پايه اي ترين اصله. دقت كنيد كه بچه هايي كه اضطراب جدايي دارن يه جايي از ارتباط اونها با مادرشون دچار مساله است پس بايد اين ارتباط ترميم بشه.

با سلام، اول خوب به صحبت هاش گوش کنيد، همونطور که خودتون هم انجام دادين، درک احساس کنيد، بعد براش بيان کنيد که کوچکترها نياز به مراقبت دارن و اینکه چقدر ايليا ميتونه در حمايت از شنتيا موثر باشه، چند مثال از زماني که اين کار رو کرده و براي شما کمک کننده بوده بزنيد ويا کمک کننده جلوه بدين، بعد بگين که رفتار امروزش نشانه بزرگ شدنش بوده، و زمان هايي که دوتا برادر بازي کردن و بهش خوش گذشته یادآوری اش کنيد، و بهش بگين که چقدر خوشحالين که فرزندي مثل ايليا دارين و ميتونه تو مسائل به خانواده کمک کنه، ميتونين اسم بت من خانواده رو روش بذارين، اما فقط مقطعي، نه اينکه القاي زياد بشه حس مسيوليت درش و ايجاد اضطراب کنه.

سلام ما باید به بچه ها حق انتخاب بدیم شما سه تا لباس که به نظرتان مناسب هست رو به پسرتون نشان بدهید و ازش بپرسید کدوم رو انتخاب می کنید.

به طور کلی با این رفتار بچه ها در این سن باید با بی تفاوتی برخورد کرد اما به هیچ عنوان اجازه آسیب زدن به خودش و دیگران را ندین. با صدای آرام و بدون پرخاشگری بهش بگید اجازه نداره کسی رو بزنه یا مشت بزنه و چیزی پرت کنه. حتما و حتما وقتی رو برای بازی باهاش در نظر بگیرید و دایما ازش انتقاد نکنید. این رفتار بچه ها بعد از دو سالگی کمتر میشه و اگه نشد باید از روانشناس کمک بگیرید. صبور باشید، انتقاد نکنید، قاطع باشید و به رفتارهای مثبتش توجه کنید حتما به نتیجه میرسید