برخی از والدین نگرانی کم حرفی کودک خود و درمیان نگذاشتن مسائل شان با آنها هستند. به طور مثال میگویند: "برعکس بیشتر هم سن و سالهایش در خانه زیاد صحبت نمیکند" و اعلام نگرانی میکنند از اینکه آیا کودک ما مشکل خاصی دارد؟ در این نوشته به مهمترین دلایل کم حرفی کودکان اشاره شده است.
برخی کودکان و به طور کلی برخی انسانها به لحاظ شخصیتی کم حرف هستند. این ویژگی ناشی از تفاوتهای فردی است؛ در واقع نه ضعف محسوب میشود و نه امتیاز و مانند هر ویژگی شخصیتی اگر در محدوده متعادل باشند میتواند منافعی برای فرد داشته باشد.
اما مشکل از جایی شروع میشود که والدین بخواهند این ویژگیها را با اعمال فشار یا تشویق تغییر دهند. اصرار به تغییر ویژگیهای شخصیتی ذاتی در کودکان میتواند منجر به بروز آسیبهای روانی در آنها می شود.
با وجود این که کم حرفی به تنهایی نشاندهنده اختلال نیست اما مانند بسیاری از ویژگیهای دیگر (مانند پرحرفی، نق زدن کودکان، منظم بودن یا نبودن و ...) در صورت همراهی با برخی نشانه ها و رفتارها میتواند نشاندهنده یک اختلال باشد.
در واقع همانطور که گاهی ویژگی کم حرفی در کودکان ممکن است به اشتباه به عنوان یک ضعف یا اختلال برداشت شود، در مواردی هم ممکن است به اشتباه برخی اختلالات به ویژگیهای شخصیتی کودک از جمله کم حرفی نسبت داده شود.
به طور مثال کم صحبت کردن به خصوص در کودکان کم سن میتواند ناشی از مهارتهای کلامی یا ارتباطی پایین باشد. درباره این دسته از کودکان لازم است والدین با برخی اقدامات مهارتهای کودک را ارتقا دهند. از جمله با ارتباطلات کلامی بیشتر با کودک و حضور روزانه و مستمر کودک در محیطهای آموزشی تا فرزندشان در ارتباط با گروه زیادی از هم سن و سالها قرار گیرد.
در مواردی دیگر ممکن است اختلالاتی مانند افسردگی یا اضطراب به اشتباه از طرف اطرافیان به ویژگیهای شخصیتی کودک مانند کم حرفی نسبت داده شود. به طور مثال کودک نشانههایی مانند اعتماد به نفس پایین، بیانگیزگی، بیتفاوتی و ناامیدی، دردهای جسمی بدون دلیل پزشکی و ... دارد. این نشانه ها لازم است توسط روانشناس کودک بررسی شود.
کودکان چه کم حرف باشند چه نباشند اگر به طور ایده آل ارتباط عاطفی مثبتی با والدین داشته باشند میتوانند روزانه با والدین خود صمیمانه گفتوگو کنند، مسائل و تجارب مهم عاطفی و هیجانی خود را با آنها در میان بگذارند و در مواقع نیاز کمک، حمایت و همدلی والدین را بدون ترس درخواست کنند.
اگر چنین روندی در ارتباط والدین و کودکان وجود ندارد به دلیل کم حرفی کودک نیست و در واقع به علت عدم وجود یک فضای گرم و صمیمانه در این ارتباط است.
با وجود بهترین تلاش های والدین برای شناخت نوجوان خود، برخی اوقات به نظر می رسد مشکلات نوجوان شان برای آنها غافلگیر کننده است. در مواجهه با مشکلات رفتاری و هیجانی (مانند رفتارهای پرخطر غیر قابل کنترل) باید حتماً از روانشناس متخصص نوجوان کمک بگیرید. برای رزرو وقت مشاوره و ارزیابی کلیک کنید.
همچنین می توانید مهارت های فرزندپروری خود را با خواندن کتاب های روانشناسی در زمینه کودک و نـوجوان یا حضور در کـارگـاه های فرزندپروری ارتقا دهید.
شیوه دریافت وقت مشاوره
لطفا برای دریافت وقت مشاوره از روانشناسان مرکز مشاوره یاسان از ساعت 9 تا 19 با دو شماره 02126722420 یا 02126722417 تماس بگیرید يا از طریق واتساپ به شماره 09120499760 پیام دهید. راحت ترين مسير براي فارسی زبانان خارج از کشور ارسال پيام از طریق واتساپ به شماره 09935968010 است.
برخی کودکان و به طور کلی برخی انسانها به لحاظ شخصیتی کم حرف هستند. این ویژگی ناشی از تفاوتهای فردی است؛ در واقع نه ضعف محسوب میشود و نه امتیاز و مانند هر ویژگی شخصیتی اگر در محدوده متعادل باشند میتواند منافعی برای فرد داشته باشد.
با وجود این که کم حرفی به تنهایی نشاندهنده اختلال نیست اما مانند بسیاری از ویژگیهای دیگر (مانند پرحرفی، نق زدن کودکان، منظم بودن یا نبودن و ...) در صورت همراهی با برخی نشانه ها و رفتارها میتواند نشاندهنده یک اختلال باشد.
کودکان چه کم حرف باشند چه نباشند اگر به طور ایده آل ارتباط عاطفی مثبتی با والدین داشته باشند میتوانند روزانه با والدین خود صمیمانه گفتوگو کنند، مسائل و تجارب مهم عاطفی و هیجانی خود را با آنها در میان بگذارند و در مواقع نیاز کمک، حمایت و همدلی والدین را بدون ترس درخواست کنند.
نظرات کاربران