خردسالان تصور میکنند همه کاره دنیا هستند و هر وقت اراده کردند باید تمام توجه ها به سوی آنها باشد. هرگاه درخواست جلب توجه بچه ها به علت وجود نوزادی دیگر یا حتی همسر بیپاسخ بماند، کودک با ابراز حسادت اعتراض میکند. این دیدگاه خودخواهانه به زندگی، پایه و اساس حسادت و رقابتهای خواهر و برادری است. حسادت از میل کودک به مادر نشات میگیرد. کودک که توجه انحصاری والدین را داشته است، نمیتواند توجه والدین را با کسی تقسیم کند. گاهی کودک احساس میکند که کار اشتباهی انجام داده یا تقصیری متوجه اوست که والدین تصمیم گرفتهاند بچه دیگری داشته باشند.
نوع، میزان و شدت حسادت کودکان، به زمان، مکان، سن و جنس کودک بستگی دارد. برای کودک بالغ وقتی خواهر یا برادر کوچکتری از راه میرسد احتمال فشار رقابت کمتر میشود؛ زیرا کودک بالغ زندگی و هویت خودش را پایه گذاری کرده است و تهدید کمتری از ناحیه رقیب جدید احساس میکند.
بچه حسود، دست به هر خرابکاری میزند؛ جیغ می کشد یا با زدن خواهر و برادرش، شکستن اسباب بازیها، بدعنقی کردن و کارهایی از این قبیل سعی در جلب توجه دارند.
حسادت کودکان پیش از رفتن به دبستان گاهی به صورت کتک زدن خواهر یا برادر کوچکتر نمایان می شود. گاهی هم کودک حسود وجود عضو جدید خانواده را انکار میکنند و یا گاهی اوقات حسادت خود را به صورت تغییر رفتار (مکیدن شست، خیس کردن رخت خواب و امتناع از غذا خوردن) نشان می دهد.
مطلب مرتبط: 8 علت پرخاشگری کودکان + راههای آموزش کنترل خشم در کودک
حسادت کودک گاهی به صورت خشم مستقیم ابراز میشود. در این حالت بچه حسود، کودک را میزند یا میخواهد او خفه کند. اما برخی کودکان به علت ترسی که از والدین دارند به طور مستقیم صدمه نمیزنند و در خیال خود به او آسیب میرسانند و بعضی دیگر از کودکان در خانه شروع به آزار و اذیت دیگران میکنند و دچار کابوسهای شبانه، ناخن جویدن و شبادراری میشوند.
مطالب مرتبط:
چگونه از کابوسهای کودکان پیشگیری کنیم؟ + علت بدخوابی کودکان
راهکارهایی برای کنترل شبادراری کودکان
برخی کودکان آرزو دارند که خواهر و برادرشان بمیرد. در این کودکان رفتارهای برگشتی و وابستگی به مادر دیده میشود. هرچند رقابت خواهر و برادری یا حسادت کودک بزرگتر به کوچکتر بخشی از ذات بشر است؛ میتوان با اعمال سیاستهایی حسادت کودک را کنترل کرد.
بعضی مواقع والدین بدون قصد و اندیشه میتوانند باعث تحریک حسادت در کودکان شان شوند. اگر والدین به احساسات کودکان حساس باشند و به وضعیت موجود با درک و آگاهی پاسخ دهند، میتوان رقابت بین فرزندان را در حداقل نگه دارند. در غیر این صورت حسادت کودک اول به دوم تشدید میشود.
مطلب مرتبط: 11 مهارت مهم برای پایان دادن به دعواهای خواهر و برادری
1. اگر ذهن بچههای بزرگتر را برای تولد نوزاد آماده کنید؛ کمتر حسادت کودک به نوزاد برانگیخته میشود. قبل از تولد فرزند دوم تمام مسائل را برای بچه اول توضیح دهید و اثرات مثبت برادر و خواهر داشتن و اثرات منفی تنهایی را برایش بیان کنید.
2. فرزندتان را تشویق کنید تا محبت و توجه شما را با خواهر و برادرش تقسیم کند. مثلا بگویید: "چه قدر خوبی که راضی میشی من به این کوچولو هم محبت کنم به خاطر این کار قشنگت از تو ممنونم."
3. گاهی کودک نمیتواند مستقیما به شما بگوید که چه چیزی او را اذیت میکند، پس نشان دهید که او را درک میکنید. بیان نکردن علاقه، خشم یا ناراحتی به این معنا نیست که کودک آنها را تجربه نمیکند. با او همدلی کنید. به او بگویید: "میدونم اصلا خوشت نمیاد مشغول این بچه باشم اما مطمئن هستم میتونی بفهمی که مجبورم این کار را بکنم."
4. وقتی فرزندتان از اینکه نمیتواند شما را کاملا برای خودش داشته باشد عصبی و بدعنق میشود، تنبیه او فقط حس تنهاییاش را افزایش میدهد. به او بگویید: "ببخشید که نمیتونم الان با تو بازی کنم اما بیا قراری با هم بگذاریم، از الان تا وقتی که ساعت زنگ بزند برای تو کتاب میخوانم، بعد با خواهرت بازی میکنم، دفعه بعد برعکس آن عمل میکنیم، یعنی اول با خواهرت بازی میکنم و بعد برای تو کتاب میخوانم."
5. برای کاهش حسادت کودک به او اجازه دهید هدایای نوزاد را باز کند تا به او نشان دهد. از دوستان و بستگان خود بخواهید که برای هر دوی آنها هدیه بیاورند تا فرزند بزرگترتان احساس کند که همیشه از جایگاهی ویژه برخوردار است.
6.هرگز سعی نکنید فرزند اول را از فرزند دوم دور کنید. بسیاری از والدین با تصور اینکه فرزند اول ممکن است به فرزند دوم آسیب برساند فرزند دوم را از او دور نگه می دارند که این کار به هیچ وجه درست نیست و باعث بروز حسادت کودک بزرگتر به کوچک تر خواهد شد.
7. در طول روز که نوزاد تازه متولد شده خواب است، می توانید با فرزند بزرگ تر خود به تنهایی صحبت کنید. اما بهترین کار این است که روزی را در هفته تعیین کنید و با فرزند بزرگتر خود بیرون یا خرید بروید و در طول مسیر و هنگام خرید یا بازی با یکدیگر صحبت کنید.
8. گاهی با دادن برخی امتیازات به کودک بزرگتر میتوان او را متوجه جایگاهش کرد، برای مثال پاداشهایی مثل کمی بیشتر بیدار ماندن در ساعت خواب، پول تو جیبی دادن و... به او کمک میکند تا خودش و هویتش را در خانواده پایه گذاری کند و باعث شود تا از رفتار ویرانگر خود بکاهد.
9. حس حسادت کودک به خواهر یا برادرش را به مساعدت تبدیل کنید. کودکان بزرگتر میتوانند در مسایل ساده و جزئی به والدین خود کمک کنند اما کار بیشتری از آنها بر نمیآید. اما حتی اگر کار خاصی هم از عهده فرزند بزرگتر ساخته نیست، سعی کنید در مورد نوزاد جدید مسُولیتهایی به او بدهید. رفتارهای مناسب کودک را تشویق کنید؛ مثلا بگویید: "از این که در عوض کردن لباس خواهرت به من کمک کردی متشکرم. تو خیلی خوب کمک میکنی." با این کار فرزند بزرگ احساس میکند در رشد و پرورش خواهر یا برادر کوچکتر خود نقش داشته است.
10. فرزندتان را با خواهر و برادرش و یا با دیگران مقایسه نکنید. با مقایسه کردن تنها به کودک تان میگویید که او مثل آن کسی که شما میخواهید نیست. از نظر او معنای این جمله آن است که به اندازه دیگر اعضای خانواده دوست داشتنی نیست که این مسآله یعنی همان تحریک حس حسادت در کودک.
11. فرزند بزرگتر خود را روی پاهایتان بنشانید و برای او از خاطرات دوران نوزادیاش تعریف کنید. آنها از این کار لذت میبرند. به طور مثال کارهای شیرین و جالبی که انجام میداده را برایش تعریف کنید و به یادش بیاورید که چه زمانهای شادی را در کنار هم داشتهاید.
هنگامی که فرزند دوم به دنیا می آید ، خواه ناخواه توجه والدین به او بیشتر می شود. نوزاد متولد شده ، ضعیف و نیازمند توجه بسیار است. در این بین بعضی از والدین از رفتار های پرخاشگرانه و توجه طلبی زیاد فرزند اول گله می کنند.
دختر یا پسر ما تا قبل از به دنیا آمدن نوزاد، توجه ویژه ای دریافت می کرده است و الان باید این توجه را با شخص دیگری تقسیم کند. پس موقعیت خود را در خطر می بیند و ممکن است رفتارهای توجه طلبی زیادی را از خود بروز دهد. یکی از انواع توجه، توجه مثبت و منفی می باشد. توجه مثبت، توجهی است که ما را خوشحال می کند( لبخند زدن، نوازش کردن، سلام کردن، تحسین و...) و توجه منفی، توجهی است که ما را ناراحت می کند( اخم کردن، سرزنش کردن، داد زدن و...). به یاد داشته باشید که همه ی کودکان نیازمند توجه مثبت هستند. به همین دلیل است که اگر به آن ها بی توجهی کنید و یا توجه لازم را نکنید، رفتارهایی را بروز می دهند که شما را عصبانی کنند و به عبارت دیگر توجه منفی را دریافت کنند.
والدین باید زمانی بین 30 دقیقه تا یک ساعت را برای بازی با فرزند اول اختصاص دهند. این زمان را هنگامی که نوزاد خوابیده است به کوک اختصاص دهید. نکته ی اصلی این است که در زمان بازی ، به هیچ وجه سراغ تلفن، فضای مجازی و کارهای شخصی خود نروید و تمام زمان را به او اختصاص دهید.
بازی های فعالیتی، نشستنی وفکری به ترتیب و یا برحسب علاقه ی کودک می توانند مناسب باشند.
پاسخ این است که برنده شدن کودک باعث افزایش اعتماد به نفس او می شود. پس در نوبت اول بگذارید کودک برنده شود. در مرحله بعد شما می توانید برنده شوید و کودک در اینجا با ناکامی و "نه شنیدن" روبرو می شود. در مرحله ی سوم بگذارید کودک با تلاشی بیشتر از مراحل قبل برنده شود تا لذت پیروزی پس از تلاش بسیار را بچشد. اما در حین بازی باید نکاتی رعایت شود:
اگر قواعدی مثل تقلب نکردن، رعایت نوبت و یا مدت زمان بازی را دارید، قبل از شروع با کودک در میان بگذارید.
احساس مثبت خود را در پایان بازی به کودک بگویید.
قرار بعدی را برای بازی مشخص کنید.
در صورتی که روش های گفته شده تاثیری در تغییر رفتار فرزند شما نداشت، بهتر است حتما از مشاور یا روانشناس کودک کمک بگیرید.
شیوه دریافت وقت مشاوره
لطفا برای دریافت وقت مشاوره از روانشناسان مرکز مشاوره یاسان از ساعت 9 تا 19 با دو شماره 02126722420 یا 02126722417 تماس بگیرید يا از طریق واتساپ به شماره 09120499760 پیام دهید. راحت ترين مسير براي فارسی زبانان خارج از کشور ارسال پيام از طریق واتساپ به شماره 09935968010 است.
بچه حسود، دست به هر خرابکاری میزند؛ جیغ می کشد یا با زدن خواهر و برادرش، شکستن اسباب بازیها، بدعنقی کردن و کارهایی از این قبیل سعی در جلب توجه دارند. حسادت کودکان پیش از رفتن به دبستان گاهی به صورت کتک زدن خواهر یا برادر کوچکتر نمایان می شود. گاهی هم کودک حسود وجود عضو جدید خانواده را انکار میکنند و یا گاهی اوقات حسادت خود را به صورت تغییر رفتار (مکیدن شست، خیس کردن رخت خواب و امتناع از غذا خوردن) نشان می دهد.توضیحات تکمیلی را در سایت مرکز مشاوره یاسان بخوانید.
عضی مواقع والدین بدون قصد و اندیشه میتوانند باعث تحریک حسادت در کودکان شان شوند. اگر والدین به احساسات کودکان حساس باشند و به وضعیت موجود با درک و آگاهی پاسخ دهند، میتوان رقابت بین فرزندان را در حداقل نگه دارند. در غیر این صورت حسادت کودک اول به دوم تشدید میشود. 1. اگر ذهن بچههای بزرگتر را برای تولد نوزاد آماده کنید؛ کمتر حسادت کودک به نوزاد برانگیخته میشود. قبل از تولد فرزند دوم تمام مسائل را برای بچه اول توضیح دهید و اثرات مثبت برادر و خواهر داشتن و اثرات منفی تنهایی را برایش بیان کنید. 2. فرزندتان را تشویق کنید تا محبت و توجه شما را با خواهر و برادرش تقسیم کند. سایر راهکارها و توضیحات تکمیلی را در سایت مرکز مشاوره یاسان بخوانید.
نظرات کاربران
مادر ایلیا
سلام.امروز صبح پسرم كه هشت سال وهفت ماهشه وكلاس سومه يه كم مدرسش ديرشد وخواست كه من باماشين ببرمش(مدرسش انتهاي كوچه است وخودش ميره مياد)من گفتم مامان جون من به وقت بيدارت كردم الانم كسي به جز من خونه نيست منم نمي تونم برادرت(٢/٥ساله)تنها خونه بذارم نا راحت شد وگفت بعضي وقتها فكر مي كنم اگه شنتيا(برادركوچكش)نبود بهتر بود. من گفتم الان مدرست دير ميشه برو بعدا مفصل باهم درباره ي اين موضوع صحبت مي كنيم ومتشكرم ازت كه احساست رو بهم گفتي. حالا لطفا كمك كنيد بهترين مكالمه رو بتونم باهاش ايجاد كنم. ممنون
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام دوست عزیز، اول خوب به صحبت هاش گوش کنيد، همونطور که خودتون هم انجام دادين، درک احساس کنيد، بعد براش بيان کنيد که کوچکترها نياز به مراقبت دارن و اینکه چقدر ايليا ميتونه در حمايت از شنتيا موثر باشه، چند مثال از زماني که اين کار رو کرده و براي شما کمک کننده بوده بزنيد ويا کمک کننده جلوه بدين، بعد بگين که رفتار امروزش نشانه بزرگ شدنش بوده، و زمان هايي که دوتا برادر بازي کردن و بهش خوش گذشته یادآوری اش کنيد، و بهش بگين که چقدر خوشحالين که فرزندي مثل ايليا دارين و ميتونه تو مسائل به خانواده کمک کنه، ميتونين اسم بت من خانواده رو روش بذارين، اما فقط مقطعي، نه اينکه القاي زياد بشه حس مسيوليت درش و ايجاد اضطراب کنه.
پاسخ به نظر کاربر
نازنین بانو
با سلام و تشکر از مطالب خوبتون. من تازه براي بار دوم مادر شدم. دخترم ٤ سالش است در طول روز زمانی که میخوام به نوزاد شير بدم میگه گرسنمه يا دستشويي دارم يا بغلم كن. من تا جايي كه ميتونم براش انجام ميدم مثلا هم شير ميدم هم غذا ميذارم دهنش. با وجود اينكه قبلا خودش میخورد. بعضي وقتا بچه دومم همش گريه ميكنه دخترم هم از خواستش دست برنميداره گريه ميكنه جيغ میزنه. واقعا كم میارم. ميشه راهنماييم كنيد كه خواسته اش رو براورده كنم يا اگر نبايد بكنم چي بهش بگم كه حساس نشه.
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام دوست عزیز! به نظر ميرسد كه دختر شما احساس ميكند با آمدن فرزند جديد مورد بي توجهي يا كم توجهي قرار گرفته. در واقع شما و او تنها كانال توجه را خوردن و همراهي براي توالت میداند. راه صحيح اينكه او توجه مثبت و لازم را از شما بگيرد اين است كه در طول روز به طور مستمر و هميشگي زماني را براي وقت گذراندن و بازي كردن به او اختصاص دهید. بهتر است كه زماني اين كار را انجام دهيد كه نوزادتان خواب است يا شخص ديگري از او مراقبت ميكند. در نظر داشته باشيد كه اين زمان اختصاصي براي دختر بزرگتان است و هر روز ترجيحا راس يك ساعت مشخص بايد وجود داشته باشد و تمام توجه و حواس شما به بازي كردن با او باشد. خواهيد ديد كه به مرور درخواست هاي تغذيه اي و دستشويي او كاهش مي يابد.
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام من دوتا دختر ۹ ساله و ۶ ساله دارم. تازگی ها خدا یه پسر بهم داده که ۳ ماهشه. دختر بزرگم که ۹ سالشه وقتی خوابیم و یا حواسمون نیست درصدد اذیت کردن برادرش برمیاد. وقتی می پرسیم چرا؟ میگه دوس دارم گریه کنه! البته در بحث باخواهرش هم مدام خواهر کوچیکش رو کتک می زنه که ما گفتیم خوب طبیعیه چون بچه ان دعواشون میشه اما وقتی بچه کوچیک رو زد نگران شدیم ... دختر بزرگم دربعضی مواقع لب هاشو می خوره یا زیادی چشم هاشو به هم می زنه، ی جورایی انگار تیک داره ...خیلی نگرانم لطفا لطفا راهنمایی کنید ....اگه نیاز به درمان یا مشاوره داره راهنماییم کنید ..
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام دوست عزیز!تمام علائم گفته شده درباره فرزندتان مربوط به اضطراب است. در واقع آن قدر سطح اضطراب کودک بالا رفته که اضطراب تبدیل به تیک عصبی شده است. با این حال برای ارزیابی دقیق تر باید دخترتان توسط یک روانشناس کودک بررسی شود. شمای باید حتما روزانه حدود نیم ساعت برای دخترتان فارغ از نوع رفتارش وقت با کیفیت بگذارید. در این بازه زمانی فعالیتهایی را انجام دهید که کودک دوست دارد. یعنی کارهایی مثل بازی کردن، نقاشی کردن، صحبت کردن و ... . در این مدت همچنین هیچ توجهی به دو فرزند دیگرتان نباید نشان دهید. همچنین نباید سرگرم گوشی، غذا درست کردن یا مکالمه با شخص دیگری شوید. در این نیم ساعت تنبیه، تربیت و آموزش کودک ممنوع است. در واقع باید برای او حکم یک دوست 9 ساله را داشته باشید نه پدر و مادر، به طوری که کودک از بودن کنار شما لذت ببرد.
پاسخ به نظر کاربر
مادربهار
سلام توروخداراهنماییم کنیدمن دختراولم ۲سالش ودختردومم ۵ماهشه خیلی حسودی میکنه ومیزنتش اصلانمیتونم بچه رو زمین بزارم و نمیدونم چه رفتاری باهاش بکنم
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
دوست عزیز با توصیف شما از وضعیت فرزندتان توصیه می کنیم حتما توسط یک روانشناس کودک ارزیابی شود.
پاسخ به نظر کاربر
مامان مهرسا
سلام خسته نباشید. دخترم ۲ سالشه. و الان باردارم بعضی وقتا دخترم میگه من به نی نی پتومو نمیدم .تختمو نمیدم و... خیلی چیز دیگه استرس فراوان دارم که بچه دومم به دنیا بیاد چه رفتاری کنم که این رفتار ادامه پیدا نکنه میترسم دخترم افسردگی بگیره
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام دوست عزیز! هیچ وقت فرزندتان مجبور نکنید که را چه در کلام چه در رفتار نشان دهد خواهرش را دوست دارد. اگر رفتارهای والدین درست باشد، محبت بین فرزندان ایجاد می شود. ضمن اینکه کودکان تا زمانی که حس مالکیت را به درستی درک نکنند نمی توانند بخشنده باشند. پس به کودکتان این اطمینان را بدهید که هرچه دارد برای خودش است و نیازی نیست که آن را به کسی بدهد. و زمانی هم که فرزند دوم تان بدنیا آمد، بدون اجازه از دخترتان وسایلش را به نوزاد ندهید. و در نهایت اینکه توصیه می کنیم از یک روانشناس کودک کمک بگیرید.
پاسخ به نظر کاربر
بیتا
این مطلب خیلی عالیه من واسه دخترم اینارو انجام الان دیگه حسادت نمیکنه با پسرم بازی نمیکنه😍
پاسخ به نظر کاربر
فاطمه حسینی
سلام پسر بزرگ من ۳/۵ ساله است و هنوز خوب نمیتونه صحبت کنه،احتمال سندرم آسپرگر براش داده شده،قبل از تولد پسر دومم یعنی دو هفته قبل،به خاطر همین سندرم خیلی براش وقت میذاشتم،الان دیگه اصلا نمیتونم حتی یک دهم اون وقت رو براش بذارم،پدرش هم نمیتونه کمک کنه و ببره بازی کنه،چون حرف نمیزنه هنوز از پوشک نگرفتمش،درکی از پی پی نداشت،حدیدا درک پیدا کرده و همه میگن از پوشک بگیرش،ولی پسرم ب شدت مخالفه،و فقط پوشک میخواد. میدونم چون بچه جدید اومده نباید الان از پوشک بگیرمش ولی اطرافیان باعث میشن درگیری ذهنیم بیشتر بشه و در مقابل همینا باعث میشه با پسر بزرگترم دعوا چون خیلی فرزند جدیدمون رو میزنه،خطرناک هم میزنه،چند دفعه مجبور شدم دعوا کردم و دو دفعه از شدت عصبانیت زدمش...واقعا دیگه نمیدونم چیکار کنم ،بچه رو دستمه میاد میزنتش . اصلا دوست داره گریه کنه ،گریه میکنه میخنده.واقعا مستأصل شدم
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
دوست عزیز! فرزند شما با توجه به شرایطی که توضیح دادید حتما باید تحت نظر یک روانشناس کودک باشد. در غیر این صورت امکان آسیب های جدی به خود یا اطرافیان وجود دارد.
پاسخ به نظر کاربر
مامان بهاروباران
سلام دوتادختردارم یکی ۵ساله یک۱ساله بهارخیلی به باران حسادت میکنه هیچ چیزبهش نمیده مثلا اسباب بازی وهروقت باران چیزی برداره هرچیزی مثل کاسه پلاستیک گوشی سریع میدودوازش میگیره مانعی کردیم که به بهارتوجه بیشترکنیم حتی هنگام تولد باران براش هدیه گرفتیم گفتیم خواهرت برات آورده اما واقعا حسادتاش خیلی خستم کرده چکارکنم
پاسخ به نظر کاربر
محمد
برادرم ۵ سالشه و این روزا هروقت که من دارم با گوشیم درس میخونم میاد اذیت میکنه میگه باید اینکار رو کنی و من از پیشت میرم و اینا و من انجام میدم ولی بیشتر اذیت میکنه (من فرزند اول هستم) و اون برادرم هم بچه ی چهارم هست و من ۱۵ سالمه باید چیکار کنم
پاسخ به نظر کاربر
لیدا قره زاده
سلام برادر من یک ساله بچه دومش یه دختر به دنیا اومده وبچه اولش پسر هشت ساله کلاس دوم خیلی به بچه دوم حسادت میکنه و حسادتش روز به روز بیشتر میشه سعی میکنه به بچه صدمه بزنه میترسونه هلش میده باباش اوایل فقط دعواش میکرد ولی الان که میبینه پسرش بچه دوم رو هل داد مثلا لب بچه صدمه دید پدر به شدت عصبانی میشه میره سر وقت بچه اول بد جور کتکش میزنه گوشاشو میپیچونه ومیکشه طوری که گوش بچه واطراف گوشش قرمز میشه یا مامانش میگه از گردنش میگره ولب بچه میلرزه البته بچه خیلی زرنگ وبا هوشه ومعلمش گفته زودتر از سایر بچه های کلاس درس رو یاد میگیره درضمن مامانش هم زیاد از به موقع انجام ندادن تکالیف بچه یا هر کاری که مامان بخواد انجام نده زود به باباش شکایت میکنه یا فقط میگه به بابات بگم همسر برادرم از برادرم خیلی راضیه میگه از هر لحاظ خیلی خوبه اصلا با من ازاین رفتارها نداره فقط از وقتی بچه دوم اومده با بچه اول اینطور رفتار میکنه برادرم هم میگه همش بچه روهل میده اذیت میکنه اگه اتفاقی برا بچه دوم بیفته من چیکارکنم لطفا راهنمایی کنید ما به عنوان یه عمه چیکار می تونیم بکنیم
پاسخ به نظر کاربر
مصطفی قربانی
سلام وقت بخیر ما پسرسه ساله داشتیم خدا بهمون یه نوزاد دختر داده ولی داداشش الان داره اونو چنگ میزنه وکتک جی کار بایدبکنیم لطفا راهکار بفرمائید
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
وقت بخیر. این رفتارها تا حدودی می تونه طبیعی باشه چون تمام توجه به نوزاد جدید معطوف شده. سعی کنید شما و پدرش هر کدوم جداگانه روزانه نیم ساعت وقت باهاش بگذرونید. به طوری که فقط شما و پسرتون، یا پسرتون با پدرش باشه. می تونید در این زمان کارهای مورد علاقه پسرتون رو باهاش انجام بدید. مهم هست که حتما شما به عنوان مادر، نیم ساعت در روز بدون حضور نوزاد جدید باهاش این وقت رو داشته باشید
پاسخ به نظر کاربر
جمشیدنصرتی
باسلام فرزنداولم دختراست ومدت دوماه ازتولدفرزنددوم که پسرهست میگذرد یکماهی هست که فرزنداولم دجارتیک عصبی درچشم راستش شده وبعضی اوقات سوراخهای دماقش رانیزگشادمیکند. به چشم پزشک مراجعه کردیم اماهیچ مشکلی نداشت واحتمالاازحسادت به برادرکوچکش است. خیلی ناراحت هستیم. بنظرشماایااین تیک عصبی چشم ازبین می رود؟ چه راهکاری پبشنهادمیکنید. لطفاجواب بدهید
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام. وقت بخیر. بله، می تونه به همین دلیل باشه. این که برطرف میشه یا نه بستگی به چند عامل داره که مهم ترینش رفتار شما هست. سعی کنید شما به عنوان مادر و پدر هر روز هر کدوم نیم ساعت بدون حضور نوزاد باهاش بازی کند. این بهش اطمینام میده که هنوز هم مورد توجه شما هست. رفتارهای مثبتش رو تشویق کنید و دائما نگید تو بزرگ تری، حواست به برادرت باشه و حرف هایی از این دست. به مرور برطرف میشه. اما اگر وقت کیفی به صورتی که گفتیم باهاش نداشته باشید، ممکنه تیک چشم برطرف بشه و به یک اختلال دیگه تبدیل بشه. ممکن هم هست که ادامه پیدا کنه
پاسخ به نظر کاربر
امیر
سلام پسر ۵ ساله دارم و دختر یکساله پسرم موقع شیر دادن و یا خواباندن دخترم زیاد صدا میکنه فقط دوست داره بیدار کنه خیلی اذیت میکنه شیشه شیر میبره کتک میزنه جیغ دعوا کلافه شدم چیزایی که دوست ندارم انجام میده ناخن هاشو میکنه چیکار کنم من
پاسخ به نظر کاربر
دختر بهار
سلام خسته نباشید 🤗 من ۱۴ سالمه من وقتی ۶ سالم بود داداش کوچیکم به دنیا میاد و چون وقتی داداشم نبود به من بیشتر توجه میشد و با من بیشتر وقت میزاشتند مثل تمام بچه های دیگه من تو اون سن به داداشم حسودی میکردم و گاهی اوقات تیک هم داشتم 🙂😟 من تا اونجایی که یادمه بابا و مامانم باهام خوب رفتار میکردن و مامانم همش باهام صحبت میکرد اما بعضی اوقات من و یادشون میرفت و من چون بچه بودم هی حسودیم بیشتر میشد بزرگتر که شدم یعنی ۱۰ سالم اینا شد همش فکر میکردم به برادر کوچیکم بیشتر میرسن و همه چی مال اونه .. . . الان که ۱۴ سالمه خیلی پشیمونم و میگم کاشکی به داداشم حسودی نمیکردم .... راستش بخواین من الان حسادتم خیلی کمتر شده ولی خب مامانم میگه هنوز حسادت تو وجودت هست 😔😔 منم نمیخوام دیگه حسادت باشه و خیلی بدم میاد هزار تا کار کردم بازم ازبین نرفته واقعا نمیدونم چیکار کنم 😣😣 مامانم از دستم ناراحته میگه تو بزرگی چرا باید اینجوری باشه ☹️☹️😞😞
پاسخ به نظر کاربر
سما اکبری
سلام دخترم چهارسالشه و تو یه ساختمان خونوادگی زندگی میکنیم دخترم میره خونه پدربزرگش و پسرعمویش هم میاد اونجا پسر عمویش ۸سالشه و با دختر من اصلا میخونه ای ندارد تهدیدش میکنه که دستت رو میپیچونم.دنبالم نیا و کلا باهاش خوب نیست به نظر شما چه کاری از من برمیاد
پاسخ به نظر کاربر
موسس الرضا صادقی
با یلام و خسته نباشید فرزند اول من ۱۹ ماهه هست و فرزند دوم ۸ ماهه هست اولی دومی رو میزنه و میخواد گازش بگیره و میزنه تو سرش موهاشو میکشه هر چی میگم فایده نداره و موقعه ای که چیزی بهش میدیم میخواد ازش بگیره و میزندش ممنون میشم راه نمایی کنید
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام. وقت بخیر. این مساله با گفتن و حرف زدن نیست بلکه باید ببینید که در این 8 ماه و احتمالا دوران بارداری چقدر به فرزند اولتون توجه کردید. چقدر باهاش وقت کیفی گذروندید و چقدر بهش احساس کفایت دادید. اگر این مراحل به درستی انجام شده باشه و باز هم این رفتار ادامه داره نیاز هست که به یک روانشناس مراجعه کنید تا ارزیابی دقیق تری انجام بدن و شما رو راهنمایی کنن
پاسخ به نظر کاربر