وقت بخیر. مواردی که ذکر میکنید حامل هشدارهای جدی هستند که حتما نیاز هست بررسی بشه. در اولین فرصت به یک روانشناس کودک مراجعه کنید تا بررسیهای دقیقتری انجام بدن
وقت بخیر مادر عزیز، فرزند شما در سنی هست که نیاز به محبت و همراهی شما داره. سعی کنید در مواقعی که پرخاشگری می کنه، دستش رو آروم بگیرید و بهش بگید که ما کسی رو نمی زنیم. در مورد این مساله دائم در خونه با پدرش یا بقیه اطرافیان صحبت نکنید و سعی کنید بیشتر از بازخورد منفی، بهش بازخورد مثبت بدید. همراهش باشید و براش وقت بذارید و بازی کنید باهاش. هم شما و هم پدرش جداگانه براش وقت بگذارید. توصیه می کنیم کتاب کودک من 1، که مختص سن فرزند شما نوشته شده و راهکارهای عملی خیلی خوبی بهتون میده رو حتما مطالعه کنید برای مشاهده کتاب کلیک کنید. اگر همه این اقدامات رو انجام دادید و بعد از یک هفته تغییری در رفتارش مشاهده نکردید، به یک روانشناس کودک مراجعه کنید.
وقت بخیر مادر عزیز. برای بچه ها، بخصوص بچه هایی همسن دختر شما احساس امنیت موضوع بسیار مهمی است. دختر شما به دلیل آسیبی که دیده - حتی همان هل دادن ساده - دیگر در آن محیط احساس امنیت نمی کند. سعی کنید با او همدلی کنید، نگویید چیزی نبوده، طوری نشده، و حرف هایی از این قبیل. بلکه با فرزندتان همراهی کنید و اجازه دهید، او مطمئن شود از طرف شما درک و حمایت می شود. با مربی و مدیریت مهد صحبت کنید تا والدین آن پسر را در جریان بگذارند. اگر می توانید کلاس دخترتان رو عوض کنید. اگر نه، با همدلی کمی به او زمان دهید. اگر بعد از یک هفته هنوز نمی خواست به مهد برگردد، حتما با یک روانشناس به صورت یک جلسه حضوری، تلفنی یا آنلاین مشورت کنید.
مادر عزیز وقت شما بخیر. نگرانی شما در مورد وضعیت بچه ها قابل درک هست. در این مورد چند تا نکته باید حتما بررسی بشه، شما یا پدرشون در بیرون از خانه چطور رفتار می کنید؟ آیا این نشانه ها در رفتار شما هم وجود داره؟ اعتماد به نفس بچه ها چطور هست؟ رفتار پسرها در خونه با هم چطوره؟ چقدر در محیط بیرون قرار می گیرند؟ کلاس میرن؟ چقدر با بچه های دیگه تعامل دارند؟ همه اینها و موارد دیگه خیلی مهم هستند. اما به طور کلی توصیه ما این هست که شرایط فعال اجتماعی تری براشون فراهم کنید و همزمان روی اعتماد به نفسشون کار کنید. همین جا توی سایت یاسان اگر سرچ کنید، مطالب زیادی هست که کمکتون می کنه.
وقت بخیر، مادر عزیز. چیزی که نوشته شما مشخص هست اینه که پسرتون در این مدت تحت فشار زیادی قرار گرفته. تولد فرزند دوم فشار زیادی به فرزند بزرگ تر وارد می کنه. ما در سایت یاسان یک مطلب مفصل در این رابطه تهیه کردیم که توصیه می کنیم مطالعه کنید برای مشاهده کلیک کنید اما نکته خیلی مهم تر اینه که در حال حاضر پسرتون به کمک تخصصی از یک روانشناس کودک نیاز داره. توصیه اول و مهم ما مراجعه به یک روانشناس هست تا بتونند بررسی دقیق تری انجام بدن و اقدامات درمانی مناسب رو انجام بدن. یادتون باشه که این مساله برطرف نمیشه بلکه صرفا به لایه های عمیق تر روح و روان فرزندتون منتقل می شه و بعداها با علائم شدیدتری بروز پیدا می کنه.
وقت شما بخیر. مادر عزیز، سه سالگی سن اضطراب جدایی هست و همه مواردی که گفتید تا حدودی طبیعی هست. به خودتون احساس گناه ندید و سعی کنید قبل از اینکه تنهاش بذارید براش توضیح بدید که مامان داره میره سر کار و برمیگرده. اگر شرایطش رو دارید در طول روز حتما چند بار باهاش تماس تصویری بگیرید. این خیلی کمک می کنه که اضطرابش در طول روز کنترل بشه. اگر هم امکان تماس تصویری ندارید، تلفنی باهاش صحیت کتید
وقت شما بخیر، این مورد نیازمند بررسی کاملا جدی هست. حتما در اولین فرصت خودتون به یک روانشناس مراجعه کنید تا راهنمایی دقیق تری بگیرید.
وقت شما بخیر. مساله ای که ذکر می کنید حتما نیاز هست که توسط یک روانشناس بررسی بشه. مشخصا این رویداد تاثیری روی دختر شما گذاشته و نیاز هست که یک روانشناس متخصص کودک، بررسی های عمیق تری رو انجام بده. و اگر احیانا تنش یا اضطرابی در دخترتون ایجاد شده از این طریق بررسی و شناسایی بشه و اقدامات لازم درمانی صورت بگیره
وقت شما بخیر. مساله ای که ذکر می کنید حتما نیاز هست که توسط یک روانشناس بررسی بشه. مشخصا این رویداد تاثیری روی دختر شما گذاشته و نیاز هست که یک روانشناس متخصص کودک، بررسی های عمیق تری رو انجام بده. و اگر احیانا تنش یا اضطرابی در دخترتون ایجاد شده از این طریق بررسی و شناسایی بشه و اقدامات لازم درمانی صورت بگیره
وقت بخیر. تولد فرزند دوم روی فرزند اول تاثیر خیلی زیادی داره و حتما باید با مدیریت و حساب شده با این مساله برخورد کرد. با توجه به اینکه می فرمایید دخترتون وارد فاز لجبازی شده، لازم هست که حتما از یک روانشناس متخصص کودک کمک بگیرید تا شرایط شما و خانواده شما رو بررسی کنند و بر اون اساس شما رو راهنمایی کنند.
وقت بخیر؛ مادر عزیز توصیه ما این هست که حتما روی مهارت های ارتباطی خودتون کار کنید. این مساله علاوه بر اینکه باعث میشه نتونید در خیلی از موارد رفتار قاطعانه ای در قبال اتفاقاتی که میفته داشته باشید، دخترتون هم از رفتار شما الگوبرداری می کنه و همین مساله در رفتارهای او هم تکرار میشه. حتما به یک روانشناس مراجعه کنید. مطالعه کتاب مهارت های زندگی هم بهتون کمک می کنه. برای مشاهده کتاب، اینجا کلیک کنید
وقت بخیر، این مساله در بچه هایی به سن پسر شما تقریبا طبیعی هست. سعی کنید صبورانه باهاش برخورد کنید و در حضورش درباره این مساله صحبت نکنید. اگر قرار هست جایی ببریدش که افراد غریبه هستند، از قبل براش توضیح بدید و براش آمادگی ذهنی ایجاد کنید. اما اگر باز هم دیدی که رفتارش برای شما ایجاد اختلال کرده، حتما از یک روانشناس کودک وقت مشاوره بگیرید تا ارزیابی بیشتری انجام بدن
وقت بخیر. اگر قبلا مساله ای نبوده و این این مساله به تازگی ایجاد شده، ببینید که چه اتفاقی در محیط اطرافش اتفاق افتاده؛ آیاد در رابطه با خاله، مساله ای پیش اومد؟ آیا رفتارها و انتظارات شما و خاله از پسرتون یکی هست؟ مثلا خاله روی برخی رفتار تاکید زیاد نمی کنه؟ کسی به خانواده خاله اضافه شده؟ یا هر تغییر دیگری؛ اگر این مورد رو چک کردید و مساله ای وجود نداشت، وقت کیفی بیشتری با پسرتون بگذرونید. بعد از اینکه از سر کار برگشتید حتما باهاش بازی کنید، وقت بگذرونید، قصه بخونید، نقاشی کنید، برید پارک و کارهایی انجام بدید که پسرتون از بودن با در کنار مادرش احساس خوشایندی داشته باشه و این رابطه دو نفره قوی تر بشه.
مادر عزیز، رفتارهایی مثل کتک زدن یا پرخاشگری، رفتارهایی هستند که حتما باید توجه جدی بهشون بشه و به خودی خود برطرف نمی شن. لازم هست که حتما حتما به یک روانشناس کودک مراجعه کنید تا بررسی های دقیق تر انجام بشه و پلن درمانی ریخته بشه
وقت شما بخیر. توصیه اول ما آموزش تربیت جنسی هست اما با توجه به رفتارهایی که می فرمایید حتما نیاز به بررسی از سوی یک روانشناس هست تا در جلسات درمانی با پسرتون، موارد بیشتری بررسی و راهکارهای درمانی ارائه بشه.
وقت بخیر، این مسأله میتونه دلایل مختلفی داشته باشه، اما حتما برای اینکه ما بتونیم نظر تخصصیتری بدیم به اطلاعات بیشتری نیاز داریم
وقت بخیر. توصیه میکنیم که حتما اعتماد به نفس پسرتون رو با یک روانشناس چک کنید؛ موارد دیگه ای هم هست که حتما در یک جلسه درمانی بهتر میتونه بررسی بشه
وقت بخیر. نگرانی شما کاملا قابل درک هست. توصیه ما اینه که در درجه اول با همسرتون صحبت کنید تا در مورد حفظ حد و مرزها و رفتار مناسب با خانواده خودشون صحبت کنند. اگر همسرتون همراه بودند، این مسأله بهتر برطرف میشه. اما در مورد هر دو دخترتون هم نیاز هست که به یک روانشناس مراجعه کنید تا با بررسی بیشتر، راهکارهای دقیقتری بهتون ارائه بدن
سلام. وقت بخیر. اگر خودش می خواد انجام نده و نمی تونه، نیاز هست که یک روانشناس به صورت حضوری یا آنلاین ارزیابی ش کنه و بعد طی جلسات مشاوره با هم تمرین کنند که جور دیگه ای رفتار کنه
نتسید اما احتیاط رو رعایت کنید. بچه ها رو با هم تنها نذارید و حتما آموزش جنسی پسرتون رو جدی بگیرید. بسته آموزش تربیت جنسی ما که روی سایت هست رو توصیه می کنیم حتما ببیند.
سلام. وقت بخیر. اختلالات هورمونی قطعا تاثیر می ذارند. اما بیشتر از اون رفتار متقابل والدین نوجوان هست. دختر شما در سنین بالاتر نوجوانی هست و نیاز داره که بتونه در حد معقولی با دوستانش رفت و آمد داشته باشه. از طرفی هم جنگ و دعوای همیشگی باعث تنش در خانواده می شه. بهتره که قوانین خاصی براش بذارید که کمی آزادی عمل برای او هم در نظر گرفته بشه. بسته ارتباط طلایی با نوجوان که روی سایت هست می تونه بهتون کمک کنه. اما توصیه اول ما مراجعه به یک روانشناس متخصص نوجوان هست.
سلام. وقت بخیر. خودارضایی در نوجوانان تا حدودی طبیعی هست. اگر دیدی این عمل روی کارکردهای دیگه زندگی ش تاثیر گذاشته، لازم هست که صورت حضوری یا آنلاین با یک روانشناس متخصص نوجوان جلسه داشته باشید
سلام. دخترتون رو راهنمایی کنید که حتما با یک روانشناس متخصص نوجوان صحبت کنه. روانشناس می تونه علت رو تشخیص بده. اگر نیومد، اصرار نکنید، اول خودتون به روانشناس مراجعه کنید و توضیحات رو بدید، ایشون شما رو راهنمایی می کنند که چطور رفتار کنید
این مساله می تونه نشانه ای از عزت نفس پایین باشه. حتما با جلسات منظم با یک روانشناس می تونید بهش کمک کنید
سلام. وقت بخیر. ممکنه که اضطراب عملکردی داشته باشه. حتما باید تست های شخصیت بده و ارزیابی بشه که آیا اضطراب عملکردی هست یا اینکه چه مساله دیگری در پس زمینه این موضوع وجود داره. حتما دلیلی هست که با انام ارزیابی دقیق و تست های شخصیت مشخص میشه
وقت شما بخیر. در درجه اول، آرامش خودتون رو حفط کنید. با پسرتون دعوا نکنید و با طعنه و کنایه بهش نگید که این چیزها رو می دونید. و بعد حتما لازم هست که از یک مشاور نوجوان کمک بگیرید که شما رو راهنمایی کنند تا پسرتون بتونه در جلسات کوچینگ شرکت کنه و اگر مورد جدی ای رو شناسایی کردند، رواندرمانی رو شروع کنه
وقت بخیر. اصرار شما باعث لجبازی فرزند نوجوانتون میشه؛ از فردی در خانواده یا آشنایان که روی پسرتون تاثیرگذار هست خواهش کنید که باهاش صحبت کنه
وقت بخیر. برای بررسی این مساله حتما در اولین فرصت به یک روانشنا نوجوان مراجعه کنید تا بتونن ارزیابی دقیق تری انجام بدن. لازم نیست در ابتدا حتما دخترتون رو در جریان قرار بدید. اول خودتون مراجعه کنید، برای ادامه این روند، روانشناش راهنمایی تون می کنند
وقت بخیر. اجازه بدید دخترتون در چارچوب مورد قبول شما با جنس مخالف در ارتباط باشه. مثلا کلاس زبان یا فعالیت های گروهی که هر دو جنس در محیط کنترل شده ای باشند
وقت بخیر. برای این مشکل حتما با یک روانشناس، مشاور و یا یک فرد قابل اعتماد به صورت حضوری صحبت کنید.
وقت بخیر عزیزم. شما یک نوجوان هستی که احساسات زیادی رو تجربه می کنی. اگر امکانش رو داری از خانواده خواهش کن شما رو پیش یه روانشناس متخصص نوجوان ببرند تا بنونی با فردی خارج از خانواده صحبت کنی. اگر نه، سعی کن با انجام ورزش، ارتباط بیشتر با دوستانت، صحبت بیشتر با پدر و مادرت به خودت کمک کنی.
وقت شما بخیر. رفتاری که از پسرتون دیدید، جزو رفتارهای پرخطر محسوب میشه. توصیه میکنیم حتما به یک روانشناس مراجعه کنید تا بتونن راهنمایی تون کنند
وقت بخیر. این مساله رو حتما از طریق پزشکی بررسی کنید و اگر مشکلی نبود لازمه یک ارزیابی روانشناسی بشه. حتما در اولین فرصت به یک پزشک و بعد یک روانشناس مراجعه کنید
سلام. وقت بخیر. احساس شما به عنوان یک مادر کاملا قابل درک هست. لطفا به این مساله توجه کنید که دختر شما بزرگسال هست و خودش باید به خودش کمک کنه. تنها کمکی که شما می تونید بکنید اینکه او رو همین طور که هست بپذیرید و اجازه بدید که رابطه خوبی با شما داشته باشه. یعنی تا می تونید نصیحت و ... نکنید و بذارید که در کنار شما احساس آرامش کنه. در این صورت هست که آروم آروم می تونید بهش پیشنهاد بدید که به یک روانشناس مراجعه کنه
سلام. مادر عزیز. مشخصا جو خونه شما خیلی پرتنش هست و این اجازه نمی ده هیچ کدوم از افراد خانواده تعامل سالمی با هم داشته باشید. یک روانشناس خانواده می تونه به شما کمک کنه. خودتون به تنهایی، بدون حضور دخترتون به روانشناس مراجعه کنید، به شما می گن که چی کار باید بکنید.
سلام وقت بخیر. این مساله به شبکه اعصاب مرکزی و نخاعی مرتبط هست. حتما به یک روانپزشک مراجعه کنید تا بتونند آزمایشات دقیق تری انجام بدن و شما رو راهنمایی کنند
سلام. وقت بخیر. لازمه که حتما با همسر تون و مادرتون به طور جداگانه صحبت کنید. ابتدا با همسرتون به توافق مشترک برسید بعد به مادرتون هم اطلاع بدید. در این بین یک زوج درمانگر یا روانشناس کودک هم می تونه به شما کمک کنه که تصمیم درست تری بگیرید
وقت بخیر؛ سعی کنید از همین الان دخترتون رو در محیط مهد قرار بدید. یعنی مثلا یکی دو ساعت در روز مهد باشه که با محیط آشنا بشه و بعد کم کم ساعت های مهد بودنش رو زیاد کنید تا جایی که به یک روز کامل بسه. اگر هم محل کارتون مهدکودک داشته باشه، که در این شرایط می تونید روش نظارت مستقیم تری هم داشته باشید. اما حتما این کار رو شروع کنید تا عادت کنه در محیطی خارج از خونه باشه. یادتون باشه نمی تونید درست از زمان شروع کار خودتون، بدون آمادگی قبلی 8 ساعت در مهد بذارینش