گاهی والدین قوانین انضباطی سختی را برای بچهها در نظر میگیرند و معتقدند که اگر از همان ابتدا که کودک بدرفتاری کرد، تنبیه سخت و شدید به کار گرفته شود، جلوی بدرفتاریهای بعدی کودک گرفته خواهد شد و این گونه فرزندشان قانونمند یا به اصطلاح حرف گوش کن میشود! اما آیا چنین تنبیهی موثر واقع میشود؟ پاسخ به این سوال، یک نه محکم است؛ چرا که تبعات بلند مدتی برای کودک دارد و نه تنها او را قانونپذیر نمیکند بلکه کودک به فردی قانون گریز و ضد اجتماع تبدیل میشود.
اﻣﺮﻭﺯﻩ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﺴﻮﺥﺗﺮﯾﻦ ﺭﻭشهای ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﺮﺩﻥ، تنبیه بدنی کودک (کتک زدن کودک) یا تنبیه کلامی منفی (داد زدن، تحقیر، سرزنش و نکوهش کردن) است. پژوهشها نشان میدهد سلامت روانی افرادی که در کودکی مورد تنبیه والدین قرار گرفتند در بزرگسالی در سطح پایینتری قرار دارد.
تنبیه باید اصلاح کننده و آگاهی بخش باشد اما در بیشتر مواقع والدین برای فرونشاندن خشم خود تنبیه میکنند. بنابراین هرگاه تنبیه با خشونت همراه باشد، اثرش را از دست میدهد و نه تنها رفتار کودک اصلاح نمیشود؛ بلکه در کودک تولید خشم میکند.
مطلب مرتبط: وقتی از فرزندمان عصبانی هستیم، چه کار کنیم؟
شاید با تنبیه، رفتار مخرب و مشکل آفرین کودک در همان لحظه و به صورت کاملاً مقطعی، کاهش پیدا کند اما نه تنها مشکل حل نمیشود بلکه تاثیرات جبران ناپذیری بر سایر جنبههای زندگی کودک و جسم و روانش خواهد داشت.
نکته بسیار مهم در تنبیه این است که والدین شخصیت کودک را از رفتارش متمایز نمیکنند. خیلی طبیعی است که کودک نیز مانند بزرگسالان رفتار اشتباهی را انجام دهد، اما کتک زدن کودک این پیام را به او منتقل می کند: " تو بد هستی، تو دوست داشتنی نیستی، تو نمیتوانی، تو بیارزش هستی و... " این در حالی است که فقط رفتار کودک اشتباه بوده!
گاهی هم تنبیه تنها این پیام را به کودک میدهد که رفتارت بد بوده اما به کودک نمیگوید که چه رفتاری درست است و در موقعیتهای بعدی کودک نمیداند چه رفتاری باید نشان دهد.
یک عامل بسیار موثر در تنبیه بچهها این است که گاهی انتظارات زیاد و فراتر از سن از آنها داریم؛ به طوری که بدون در نظر گرفتن تواناییهای و سن کودک توقع داریم، کودک همیشه بداند رفتار درست چیست، به خوبی یاد بگیرد و کارها را به درستی انجام دهد! همین مسئله هم باعث عصبانیت والدین و در نتیجه تنبیه کودک میشود.
تحقیقات ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺑﺪﻧﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧد، در ﺳﻦ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ مانند پرخاشگری، داد زدن، تهدید به خرابکاری و بد رفتاری نشان میدهند.
علاوه بر تنبیه بدنی کودک، تنبیه کلامی مانند داد کشیدن، سرزنش کردن، تحقیر کردن، توهین کردن، برچسب زدن به کودک، انتقاد کردن و تخریب کودک در جمع، مسخره کردن و طعنه و کنایه زدن به کودک، روان کودک را نشانه میگیرد و او را در کودکی، نوجوانی و بزرگسالی با مشکلات زیادی مواجه میکند.
این تنبیهات موجب خشن شدن و رنجش کودک میشود. همچنین باعث میشود کودک از دیگران نفرت به دل بگیرد؛ به طوری که آشکارا یا به شکل غیرمستقیم از والدین خود سرپیچی میکند؛ چون کتک زدن همچون سدی بین والدین و فرزندان مانع برقراری ارتباط آنها می شود. در نهایت احساس خشم نسبت به والدین باعث می شود، فرزندان احترامی برای پدر یا مادر خود قائل نشوند
این شیوه های تنبیهی ناعادلانه و ناکارآمد است؛ چون مربوط به رفتار اشتباه کودک نیست، بلکه والدین نقطه ضعف و حساسیت کودک را پیدا کرده و با هر اقدامی از جانب کودک بلافاصله از این تنبیهها استفاده میکنند. همچنین در اکثر مواقع میزان تنبیه بچه متناسب با رفتار منفی او نیست. در ادامه به برخی از عواقب تنبیه کلامی کودک اشاره شده است:
افزایش پرخاشگری، لجبازی و نافرمانی
انتقام جویی
افت تحصیل و کاهش ﺑﻬﺮﻩ ﻫﻮﺷﯽ
ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﯽ
اضطراب
ترس
کاهش اعتماد به نفس
ایجاد باور من بد هستم
احساس بیارزشی و احساس تقصیر و گناه
شخصیت ﻣﻨﻔﻌﻞ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ
خشم نسبت به والدین
با وجود اینکه سالها پیش کتک زدن کودکان از نظر روانشناسان رد شده است، اما هنوز والدینی هستند که از داد زدن و کتک زدن به عنوان تنبیه استفاده میکنند. از جمله عوارض کتک زدن کودک عبارتند از:
کودکانی که تنبیه میشوند یا با خشونت با آنها رفتار میشود، مخصوصاً در سالهای نخست زندگی، تصویری که از دنیا کسب میکنند، محیطی ناامن و غیر قابل اعتماد است؛ ﺯﯾﺮﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﺗﮑﺎﺀ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ: ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﭘﺪﺭ. چنین بچههایی خشونت را به عنوان اولین راه برای رسیدن به خواستههای خود انتخاب میکنند.
از پیامدهای بلند مدت کتک زدن و داد زدن بر سر کودکان این است که آنها در مهارت حل مسئله و کنترل خشم کم توان میشوند و به جای یادگیری راه حلهای مناسبتر در موقعیتهای مختلف به بدویترین نوع ممکن خشم خود را نشان میدهند. این مسئله معمولاً مانع رسیدن به نتیجه مطلوب میشود و گاهی مشکلات جدیدی هم ایجاد میکند.
چنین شرایطی به عزت نفس کودک صدمه وارد میکند.
معمولاً کودک در ارتباط با والدین، رفتاری مشابه نشان میدهد یا لجبازی میکند.
کودک دچار مشکلات اضطرابی میشود.
کتک زدن کودکان گاهی باعث آسیبهای جسمی غیرقابل برگشت میشود و تا همیشه آثار جسمی آن باقی بماند.
بین والدین و کودک فاصلهای عاطفی ایجاد میشود که این فاصله منشا بسیاری از مشکلات رفتاری و هیجانی در کودک است؛ بهطوری که کودک مسائل مهم زندگی خود را در آینده کمتر با والدین در میان میگذارد.
احتمال گزارش کودک آزاری توسط این کودکان به والدین خود کمتر است.
کودک یاد میگیرد تا زمانی که والدین از این نوع تنبیه استفاده نکردهاند هنوز مسئله آنقدر جدی نشده که به درخواست والدین خود توجه کنند، در نتیجه تنها زمانی به درخواستهای والدین خود توجه میکند که والدین از این ابزارها به عنوان ابزار فشاری علیه کودک استفاده کنند.
احتمال بروز رفتارهایی مانند حیوان آزاری و تخریب اموال عمومی در این کودکان بیشتر وجود دارد. از سوی دیگر، بزهکاری و ارتکاب جرم در نوجوانی و بزرگسالیِ کودکانی که به طور مداوم به این شکل مورد خشونت قرار گرفتهاند بیشتر است.
با توجه به اینکه خشونتکنندگان امروزی همان خشونت دیدگان دیروز هستند، این مسئله مانند چرخهای معیوب در بزرگسالی نیز ادامه پیدا مییابد و کودک در بزرگسالی این خشونت را در روابط نزدیک خود دوباره تکرار خواهد کرد و این مسئله باعث ادامه بروز خشونت و همچنین اختلال در روابط بین فردی میشود.
توضیح مشخص برای اینکه چرا وقتی والدین یا بزرگسالان نسبت به رفتارهای کودک عصبانی می شوند او را با کتک زدن تنبیه میکنند وجود ندارد اما عوامل زیر میتواند در این زمینه نقش داشته باشد:
فقدان درک والدین از رشد اولیه دوران کودکی: انتظارات بالا از کودکان برای انجام وظایف قبل از آماده شدن گاهی موجب عصبانیت والدین و کتک زدن کودک میشود. در این زمینه میتوانید مهارتهای فرزندپروری خود را با خواندن کتابهای روانشناسی در زمینه کودک و نـوجوان یا حضور در کـارگـاههای فرزندپروری ارتقا دهید.
نداشتن مهارتهای فرزندپروری برای حل مشکلات ناشی از تربیت کودک: مرکز مشاوره یاسان با اجرای "طرح کوچینگ والدین" با در نظر گرفتن شرایط خانوادگی شما، بهترین راهکارها را برای تربیت فرزندانتان ارائه خواهد کرد. نتیجه این راهنمایی و مشاوره، آرامش خاطر شماست به گونهای که پرورش کودکی شاد و موفق برای شما ساده، موفقیتآمیز و لذتبخش خواهد شد.
نداشتن شرایط سلامت جسمی یا روانی، مانند افسردگی، اضطراب یا اختلال استرس پس از سانحه
استرس اجتماعی و اقتصادی ناشی از مسائل مالی، بیکاری یا مشکلات پزشکی
استرس یا بحران خانوادگی ناشی از خشونت خانگی، آشفتگی روابط، جدایی یا طلاق
مسائل مربوط به سلامت روان شخصی، از جمله اعتماد به نفس پایین و احساس بیکفایتی یا شرم
سابقه کودک آزاری یا بیتوجهی در دوران کودکی خود
داشتن اختلال مصرف مواد
والدین گرامی می توانید از طریق تست زیر اعصاب خود را بسنجید:
اگر کودک خود را کتک زدید، باید ابتدا آنچه اتفاق افتاده است را بپذیرید تا بتوانید رابطه با فرزندتان را اصلاح کنید؛ یعنی هر وقت فرزندتان را میزنید باید مسئولیت کارتان را بر عهده بگیرید. سپس با فرزندتان صحبت کنید و از او دلجویی کنید. میتوانید فرزندتان را در آغوش بگیرید و نسبت به سنش با او ارتباط برقرار کنید و به کودک آرامش دهید.
همچنین میتوانید به فرزند خود بگویید: "من بسیار ناراحت هستم که به احساساتت لطمه زدم؛ متاسفم، من نباید این کارو میکردم. بیا توافق کنیم که از این به بعد چطوری رفتار کنیم تا دیگه این وضعیت پیش نیاد."
اگر خودمان را مسئول رفتارمان بدانیم، نه تنها به فرزندانمان میآموزیم که مسئولیت رفتارشان را بپذیرند، بلکه به آنها یاد میدهیم که چگونه به دیگران هم بگویند که باید مسئول رفتار و کارهایشان باشند.
اگر بر این باورید که میتوانید بعد از ضرب و شتم، کتک زدن یا سیلی زدن به فرزندانتان با محبت کردن به آنها همه چیز را درست کنید، سخت در اشتباه هستید. اگر پس اینکه کودک را به شدت کتک زدید، به او به طرز عجیب و خیلی زیادی محبت کنید، اوضاع نه تنها بهتر نمیشود بلکه بدتر هم خواهد شد؛ چراکه این کار از استرس کودک نمیکاهد بلکه او را مضطربتر میکند.
مطالعات نشان میدهد در آغوش گرفتن و بوسیدن کودک تاثیر عاطفی ضربه فیزیکی در کتک را از بین نمیبرد. با وجود اینکه صمیمیت و محبت مادرانه تا حدودی تأثیر تنبیه بدنی (نه چندان شدید) را کاهش دهد اما اضطراب و پرخاشگری ناشی از چنین تنبیه بدنی همچنان در کودک باقی میماند. پس عشق و محبت والدین به ندرت تأثیر تنبیه بدنی شدید را کاهش میدهد و منجر به اضطراب در دوران کودکی میشود.
در واقع زمانی که بچهها در معرض چنین پرخاشگری از سوی والدین قرار میگیرند، احساس میکنند طوری طرد شدهاند که هر چقدر هم پدر و مادر بعد از آن برای صمیمیت تلاش کنند، آنها دیگر هرگز راه برگشتی ندارند. برای برخی کودکان نیز در آغوش گرفته شدن و مورد محبت واقع شدن پس از تنبیهی شدید، گیجکننده و آزاردهنده است.
برای اجتناب از تنبیه کودک زمانی که عصبانی هستید توصیه می شود:
رفتار کودک نقد شود ﻧﻪ شخصیت کودک
به علاوه کودک نباید به هیچ وجه تحقیر شود و یا توسط والدین و مراقبان درجه یک مورد تمسخر قرار گیرد.
والدین باید شیوههای مثبت فرزندپروری را یاد بگیرند و با توجه به سن کودک از او انتظار داشته باشند
مراجعه به روانشناس کودک، یکی از مطمئنترین راههای جلوگیری از آسیب به کودک است
مطلب مرتبط: روش های سالم تنبیه کودکان و نوجوانان
در صورت نیاز به مشاوره کودک می توانید با رزرو آنــــــلاین وقت از کمک بهترین اساتید و متخصصان روانشناسی کشور در مرکز مشاوره یاسان بهره مند شوید. همچنین در مواجهه با مشکلات رفتاری و هیجانی فرزند خود (مانند رفتارهای پرخطر غیر قابل کنترل) باید حتماً از روانشناس متخصص کودک و نوجوان کمک بگیرید.
شیوه دریافت وقت مشاوره
لطفا برای دریافت وقت مشاوره از روانشناسان مرکز مشاوره یاسان از ساعت 9 تا 19 با دو شماره 02126722420 یا 02126722417 تماس بگیرید يا از طریق واتساپ به شماره 09120499760 پیام دهید. راحت ترين مسير براي فارسی زبانان خارج از کشور ارسال پيام از طریق واتساپ به شماره 09935968010 است.
علاوه بر تنبیه بدنی کودک، تنبیه کلامی داد کشیدن، سرزنش کردن، تحقیر کردن، توهین کردن، برچسب زدن به کودک، انتقاد کردن و تخریب کودک در جمع، مسخره کردن و طعنه و کنایه زدن به کودک می تواند روان کودک را نشانه گیرد و او را در کودکی، نوجوانی و بزرگسالی با مشکلات زیادی مواجه کند. این تنبیهات موجب خشن شدن و رنجش کودک می شوند و باعث میشوند کودک از دیگران نفرت به دل بگیرد. به طوری که ممکن است از این به بعد به طور واضح و آشکار و یا به شکل غیر مستقیم از والدین خود سرپیچی کند. توضیحات تکمیلی را در سایت مرکز مشاوره یاسان بخوانید.
کودکانی که تنبیه می شوند، تصویری که از دنیا کسب می کنند، محیطی ناامن و غیر قابل اعتماد است، ﺯﯾﺮﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﺗﮑﺎﺀ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﭘﺪﺭ. چنین بچه هایی خشونت را به عنوان اولین راه برای رسیدن به خواسته های خود میدانند. آنها در مهارت حل مسئله و کنترل خشم کم توان میشوند و به جای یادگیری راه حلهای مناسبتر در موقعیتهای مختلف به بدوی ترین نوع ممکن خشم خود را نشان می دهند. توضیحات تکمیلی را در سایت مرکز مشاوره یاسان بخوانید.
توضیح مشخص برای اینکه چرا وقتی والدین یا بزرگسالان نسبت به رفتارهای کودک عصبانی می شوند او را با کتک زدن تنبیه می کنند وجود ندارد اما عوامل زیر می تواند در این زمینه نقش داشته باشد:1. فقدان درک درباره رشد اولیه دوران کودکی (انتظار از کودکان برای انجام وظایف قبل از آماده شدن). 2. نداشتن مهارت های فرزندپروری برای حل مشکلات ناشی از تربیت کودک. 3. نداشتن شرایط سلامت جسمی یا روانی، مانند افسردگی، اضطراب یا اختلال استرس پس از سانحه و ... سایر دلایل و توضیحات تکمیلی را در سایت مرکز مشاوره یاسان بخوانید.
1. رفتار کودک نقد شود ﻧﻪ شخصیت کودک 2. به علاوه کودک نباید به هیچ وجه تحقیر شود و یا توسط والدین و مراقبان درجه یک مورد تمسخر قرار گیرد. 3. والدین باید شیوه های مثبت فرزندپروری را یاد بگیرند و با توجه به سن کودک از او انتظار داشته باشند 4. مراجعه به روانشناس کودک، یکی از مطمئن ترین راه های جلوگیری از آسیب به کودک است. سایر راهکارها و توضیحات تکمیلی را در سایت مرکز مشاوره یاسان بخوانید.
نظرات کاربران
م
مقاله خوبی بود و نکات خیلی مفیدی داشت. ممنونم 🙏🏼😘
پاسخ به نظر کاربر
س.ا
من الان 36 سالمه یه دختر با هوش بالا اما با اعتماد به نفس پایین. نمی تونم هیچ کاری رو درست انجام بدم. از نظر عاطفی هم خیلی و ابسته هستم. همیشه یه ادم ترسو بودم و هستم. همه رو از خودم بالاتر میبینم. شدیدا زود عصبی میشم و خودخوری می کنم. کلا یه ادم ضعیف و توسری خورم که انگیزه ای برای زندگی ندارم. تمام علتش هم به خاطر کتکهایی بود که می خوردم و تحقیرهایی که توسط خانوادم می شدم. حتی تو جمع اقوام چندین بار مادرم با قاشق داغ دستامو داغ کرده و سوزونده.
پاسخ به نظر کاربر
علی فضل
اخ کی بچه رو می زنه ... واقعا کار غیر انسانی است.
البته با بالا رفتن آگاهی جامعه کتک زدن بچه کمتر شده حداقل وحشیانه زدن بچه ها کمتر شده
به امید روزی که شاهد خشونت علیه کودکان نباشیم
پاسخ به نظر کاربر
ع ک
واقعا خیلی از والدین که اعصاب بزرگ کردن بچه ندارند نباید بچه دار بشن، اینجوری هم خودشون عذاب می کشن هم بچه. بدتر اینکه یه آدم عقده ای رو تحویل اجتماع می دن که مردم رو هم دچار مشکل میکنه. بچه دار نشید وقتی اعصاب ندارید خوب
پاسخ به نظر کاربر
سلام. میشه کمکم کنید لطفا. امروز که همسرم خوابیده بود پسرم ناگهان رفت تو اتاق و به پدرش گفت پاشو برو بیرون میخوام اینجا رو اتاق کار کنم. پسرم ۶ سال داره. اما همسرم خیلی عصبانی شد و محکم زد به دندون جلویی پسرم. فدای پسرم بشم یه دفعه بلند گریه کرد و اومد پیش من که بابا زد دندونمو شکوند. اولش باور نکردم بعد که جرات نگاه کردن نداشتم از همسرم پرسیدم گفت بله دندون جلوش شکسته بود. نمیدونم چه جوری محکم زده بود که از ریشه انگار کنده شده. الان انقدر از دست همسرم اعصابم خورده که خودش رفته خونه پدرش. وقتی به قیافه پسرم که خیلی هم پسر مهربون و با شخصیته و رفتاراش هم بر اساس مقتضای سنیش هست و تا الان یه رفتار زننده هم ازش هیچکس ندیده ، وقتی نگاش میکنم دلم کباب میشه. تو رو خدا کمکم کنید. از دست همسرم خیلی عصبانی هستم.
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام دوست عزیز! ناراحتی و عصبانیت خود از همسرتان را بپذیرید و سعی در توجیه کار اشتباه نداشته باشید. اجازه دهید زمان بگذرد تا در یک موقعیت مناسب با همسرتان صحبت کنید. سعی کنید از احساسات خود و اتفاقی که افتاده صحبت کنید و به هیچ عنوان شخصیت همسرتان را زیر سوال نبرید؛ چون نتیجه مطلوب دریافت نمی کنید. با کودک خود نیز همدلی کنید و فقط به حرف هاش گوش کنید. کار پدر را توجیه نکنید و البته از پدر هم بد نگویید، فقط شنوده باشید. از احساس کودک با او حرف بزنید و به احساسش ارزش بدهید.
پاسخ به نظر کاربر
رویایی کتک باش
ممنون خیلی نکات خوبی گفته بودید امید که هیچ مادر و پدری بچه اش رو جوری تنبیه نکنه که تاثیرات منفی بر بچه بذاره 🙏🏼
پاسخ به نظر کاربر
۰۰۰۰
سلام من یه دختر نه ساله و یه پسر شش ساله دارم این دو تا یهو باهم دعوا کردن و همدیگه رو زدند و جیغ میزدن منم بهشون گفتم پنج دقیقه وقت دارید از هم جدا بشید وگرنه تنبیه میشید خلاصه بچه ها به دعواشون ادامه دادند منم گفتم چون تنبیه شدید فلان جا نمیرید دخترم یهو جیغ وحشتناک می کشید و با دو تا پا از عمد پاشو میکوبید زمین (می دونه ما رو همسایه طبقه پایین حساسیم) منم یه لحظه کنترلم رو از دست دادم با پشت دست زدم رو دستش:( خواهش میکنم راهنمایی کنید بهترین رفتار در اینجور مواقع چیه؟
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام دوست عزیز! شیوه تنبیه شما اشتباه است، چون فرزندتان مدتها برای آن برنامه یا مهمانی انتظار کشیده است و با محروم کردن کودک از آن برنامه تنها او را لجبازتر و تنش را در خانه بیشتر می کنید. در حقیقت، تنبیه شامل مواردی که از قبل برنامه ریزی شده است نمی شود؛ یعنی نمی توانید به کودک بگویید، "عصر نمی تونی در مهمونی شرکت کنی چون امروز بچه خوبی نبودی یا کار اشتباهی انجام دادی! شیوه درست این است که به فرزندتان بگوئید که "اگر این کار را انجام دادی، یا اگر این طور رفتار کنی، نمی تونی مهمونی دوستت رو شرکت کنی". همچنین هیچ وقت کودک را نباید بابت موضوعاتی که قبلا به او تذکر نداده اید و قانونی برای او مشخص نکرده اید، تنبیه کنید. برای اینکه متوجه علت دعواهای خواهر و برادری فرزندان تان شوید نیز توصیه می کنیم حتما از یک روانشناس کودک کمک بگیرید.
پاسخ به نظر کاربر
M.gh
از ۳سالگی پدر مادرم به خصوص پدرم من رو کتک میزنند و الان که ۱۷ سال دارم،نتایجشو حس میکنم با اینکه توی مهم ترین دوره زندگیم هستم و باید تلاش کنم اما سرخورده و افسرده و مضطربم و با بقیه خوب ارتباط برقرار نمیکنم توروخدا بچههاتون رو تنبیه بدنی نکنید😔
پاسخ به نظر کاربر
ناشناس
الان ۱۷سالمه پدرم همیشه سر چیزای الکی مثلا یه بار حواسم نبود و ندیدم لیوان رو افتاد شکست منو با دسته بیل زد ولی الان که امکان مقابله دارم هم دلم نمیخواد بهش چیزی بگم چون امکان داره ناراحت بشه ایا اگر با دیگر اینطوری با من رفتار شود اجازه دارم مقابله به مثل کنم . پدرم معتاد هست و مشکل اعصاب هم داره مشکل اقتصادی هم هست ولی من حتی ازش چیزی نخواستم که اون توان خریدش رو نداشته باشه حتی ازش دوری هم میکنم معمولا من تو طول روز فقط یکی دوبار کنارش میشینم و صحبت میکنم چون خیلی بد دهن هست و مادرم رو هم کتک میزنه اخرین بار با تبر تهدیدش کردم اگه یبار دیگه دست روی مادرم بلند کنه خونش پای خودش تا یه هفته خوب بود ولی باز اخلاقش بد شد منو عیب نداره بزنه فقط روی مادرم خیلی حساس هستم ایا اجازه دخالت در دعوا رو دارم؟
پاسخ به نظر کاربر
ناشناس
خیلی مطلب خوبی بود خیلی و ای کاش مادر پدرا رعایت کنن
پاسخ به نظر کاربر
احمد
سلام، من پسر 28 ساله هستم، پدرم به خاطر اینکه من و ممانم گفتیم ما ماسک میزنیم وقتی مهمون بیاد، عصبانی شد و گفت یا برید از خونه بیرون و یا ماسک نزنید، ما قبول نکردیم و گفتیم ماسک میزنیم و بیرون هم نمیریم، بعدش خیلی عصبانی شد و بعد از جر و بحث هم منو زد و هم مامانمو، بعدش اون مهمونی که قرار بود بیاد من فحش دادم بهش، فردا دوباره اومد از سر لج بازی گفت ماسک میزنی یا نه گفتم آره میزنم ماسک رو بعدش به خاطر عصبانیتی که داشتم از دیروزش، گفتم برو بیرون داد و فریاد کردم، بعد از مدتی جر و بحث بسیار شدید، اومد اتاق و مثل اینکه من خر کسی هستم افتاد جونم طوری زد که نفس نفس میزدم، خیلی وحشیانه منو زد، در حالی که از نظر مالی مستقل هستم دانشجو دکتری هستم و چندین بار هم به من گفته برو از خونه بیرون فقط به خاطر مامانم که گریه میکنه و برادرم که بیمری اعصاب روان هست نمیرم، ولی خیلی اذیت میکنه و چند بار گفته برو بیرون احساس حقارت میکنم و میدونم مجبورم برم از خونه و مشکلی هم ندارم خونه بگیرم ولی اینکه غرور جوان 28 ساله رو میشکنه اذیت میشم، درسته که پدر بیاد سیلی بزنه به گوش پسر 28 ساله ای که ریش داره و فرداش تا حد وحشیانه کتک و مشت و لگد؟ از بچگی توی این وحشت و ترس به خاطر کتک زدن مادرم بزرگ شدیم و هر دعوایی شده این یارو یا زده یا با فحش های رکیک تحقیر کرده و این محیط ما رو اینجوری کرده، با اینکه روی اعصاب من هم تاثیر گذاشته ولی برادرم به خاطر این مسائل بیماری اعصاب روان داره و دارو مصرف میکنه، این شهص یعنی پدرم به قدری آدم احمقی هست که وقتی مامانم برادرم رو حامله بوده، از پشت به کمر مامانم آب داغ پرت کرده و ... حتی روزی طوری مامانم رو زده بود که خونش روی دیوار انباری خونه مونده، اینم از سوابق ما و بزرگ شدنمون، کمکم کنید لطفا
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
دوست عزیز دکتر آسیه اناری به سوال شما در صفحه پرسش و پاسخ جواب داده اند. لطفا برای شنیدن پاسخ به این صفحه و بخش بزرگسالان مراجعه کنید.
پاسخ به نظر کاربر
تینا لشگری
سلام من یه دختر ۱۶ ساله هستم از بچگی مادرم فقط خیلی منو کتک میزد همیشه منو با دیگران مقایسه میکنه تو سری خور هستم با اعتماد به نفس پایین احساس بی ارزشی طرد شدن میکنم احساس می کنم باید انتقام بگیرم چون همیشه خیلی ترس داشتم وقتی نمرم پایین بوده به بابام بگه منم باید التماسش کنم که نگه با گریه لطفاً بگید چیکار کنم
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
دوست نوجوان عزیز! دکتر اناری شخصا به سوال شما پاسخ داده اند. برای شنیدن فایل صوتی جواب سوال خود به صفحه پرسش و پاسخ مراجعه کنید. بخشی از جواب دکتر اناری: در شرایط فعلی توصیه می کنم برای زندگی خودت یک معنا و هدف مشخص کنی و کارها و فعالیتهایی انجام بدی که حالت رو بهتر می کنند.
پاسخ به نظر کاربر
مه
باسلام من مادر۲۱سالم که به پسرسه ساله دارم تابه حال بخاطربهانه گیری های زیادوگریه های بیجاش خیلی کتکش زدم نمیدونم چیکارکنم که زودعصبی نشم وباهاش کناربیام اگه میتونیدومیشه یه خورده راهنماییم کنین.ویه چیزدیگه اینکه من تابه حال این رفتارارو باکودکم داشتم ممکنه تاثیرخیلی بدی توی روحیش وایندش بزاره؟؟؟؟
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
دوست عزیز، مطمئنا کتک زدن و سرزنش کردن نتیجه خوبی ندارد اما اینکه شما تصمیم گرفتید در این زمینه تغییر روش دهید قطعاً در بازسازی رابطه شما کمک کننده است. درباره گریه های مکرر کودکان توصیه می کنیم حتما با یک روانشناس کودک مشورت کنید تا مشخص شود این گریه بخشی از مرحله رشد و تحول کودک است یا مشکل در روش فرزندپروری شما وجود دارد که باید اصلاح شود. سعی کنید نگهداری از فرزندتان را در ساعاتی از روز به افرادی مانند مادر یا خواهرتان بسپارید تا شما هم زمانی برای رسیدگی و آرامش به خودتان داشته باشید. البته باید زمانهایی را به بازی دو نفره با کودکتان اختصاص دهید. توجه کنید در حین بازی آموزش و غر زدن به کودک ممنوع است.
پاسخ به نظر کاربر
سلام کودک من ۶ سال داره و من گاهی به علت عصبانی از رفتارش تنبیه میکنم ولی بعد از آخرین رفتارم کودک ام دچار استرس شده ولباس زیرش کمی کثیف میکنه می خواستم ببینم علت آیا بخاطر ترس از کتک خوردن از والدین هست یا باید ریشه در چیزی داشته باشه
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
دوست عزیز! اگر این اتفاق یکدفعه و بعد از تنبیه کودک اتفاق افتاده باشد میتواند علتش اضطرابی باشد که به کودک شما وارد شده است.
پاسخ به نظر کاربر
A B
من ۱۴ سالمه و مادرم از کتک زدن من لذت میبرد و برای چیز های الکی من رو کتک میزند لطفاً الان من باید چیکار کنم؟
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
دوست عزیز زهرا منوچهری، درمانگر و کوچ نوجوان به سوال شما بهطور صوتی پاسخ دادهاند. لطفا برای شنیدن آن به بخش " پرسش و پاسخ " مراجعه کنید.
پاسخ به نظر کاربر
آلف
سلام،من یک مادر ۳۱ ساله هستم،یک بچه ۹ ماهه دارم،تقریبا از ۴ سالگی تنبیه بدنی شدم و تنبیه کلامی تا قبل از ازدواجم تقریبا تا ۲۵ سالگی،حتی خیلی مواقع حین یاد دادن درس تنبیه میشدم،هنوز جای بعضی از تنبیهات با من هست،با این که آدم بسیار مهربان و احساسی هستم ،خشمم رو کنترل نمیتونم بکنم،در عصبانیت ظرف شکستم،به همسرم پرخاش میکنم،ولی خیلی زود پشیمون میشم،عزت نفس پایینی دارم،نمیتونم از خودم دفاع کنم،قدرت تصمیم گیری پایینی دارم،این موارد خیلی داره اذیتم میکنه،ممنون میشم پاسخ بدید🙏
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام. وقت شما بخیر. آسیب هایی که توضیح دادید به صورت ریشه ای در رفتار نهادینه میشه و با چند توصیه ساده از طرف ما قابلیت برطرف شدن نداره. توصیه ما این هست که در اولیت فرصت به یک روانشناس بزرگسال مراجعه کنید تا همه این موارد رو بررسی کنند. در غیر این صورت می تونه به صورت ناخواستاه، تاثیرات مخربی روی رابطه شما با همسر و فرزندتون بذاره. در سایر روابط هم تاثیرگذار هست.
پاسخ به نظر کاربر
halam
سلام ممنون از مطالب خوبتون مامان من همش ادمو سرزنش میکنه و همش در حال غر زدنه نگات میکنه و یهو ی چیز میاد تو زهنشو شروع میکنه ب فحاشی حتی خاطرات چن سال پیشم هی بیادت میاره هی و هیم بد باباتو میگه منم فقط میگم ولم کن یا باش ت راست میگی و الانم پر از عقده شدمم😀
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
دوست عزیز توصیه می کنیم که حتما بسته ویدیویی "والد سمی، آسیب ها مقابله" رو تهیه کنید. کمکتون می کنه در شرایطی که هستید کمترین آسیب رو ببینید. برای مشاهده بسته اینجا کلیک کنید
پاسخ به نظر کاربر
M.i
Good
پاسخ به نظر کاربر
م
سلام چاره چیه؟ بچه هایی که قربانی شدن و الان بزرگسال هستن، راه درمان چیه؟
پاسخ به نظر کاربر
R
سلام من چهل سالمه.یک پسر ۱۲ ساله دارم.چند سالی هست از زمان کرونا که درگیر درس و مشق پسرم شدم بشدت عصبی و پرخاشگر و استرسی شدم.الان پسرم ۱۲ سالشه و داره برای آزمون تیزهوشان سال بعد میخونه.من بشدت استرسی شدم درست مثل همون سال های کرونا.تا میبینم در درس هایش کم کاری میکنه استرس شدید میگیرم و شروع به بحث و دعوا و کتک زدنش میکنم و یا مقایسه اش میکنم.و اونقدر اضطرابم زیاد میشه که دور خونه راه میرم و گریه میکنم و فحاشی میکنم و خودمو میزنم پسرمومیزنم.بهش میگم اصلا نزدیک من نیا میترسم آسیب ببینه چون اصلا متوجه حالت هام نمیشم.و بعد از چند ساعت آروم میشم مثه یه تیکه گوشت بی جون بدن درد شدید میشم و ضعف اعصاب در بدن و پاهام میریزه و فلج عصبی انگار میگیرم.بعدش هم کلی عذاب وجدان که چرا این کارو با پسرم کردم. حالم از خودم بهم میخوره همش احساس گناه میکنم. روی درس و مشق پسرم خیلی حساسم و سر همین مطلب هم خیلی باهم تنش داریم.
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام. وقت بخیر. توصیه اول ما این هست که به یک روانشناس مراجعه کنید. این روند به خودی خود بهبود پیدا نمی کنه و نیاز به کمک از سمت یک روانشناس و احتمالا یک روانپزشک هست
پاسخ به نظر کاربر
ه ح
سلام من ۳۵ سالمه دخترم ۲ سالشه از ۸ ماهگی کتکش میزدم چون خیلی گریه میکنه نمیتونم عصبانیتم و کنترل کنم . هی میگم نزنمش تا یه کار اشتباه میکنه میزنمش چکار کنم خودمم خیلی از کارم ناراحتم 🥺
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام دوست عزیز! حتما با یک مشاور صحبت کنید.
پاسخ به نظر کاربر
محدثه مهدوی
سلاموقت بخیر من ۱۷ سالمه خانوادم همشمنو تحقیرمیکنن سرزنش میکنن هرچی. دلشون میخوان بهم میگن مثلا میگنکه تو دماغت چه زشته قیافشونگاه چقدر چاقی ولی من۶۴ کیلو بیشتر نیستم ، یا همش منو با ديگران مقایسه میکنند و زمانی. من یه حرف میزنم همش دق و دلی هاشون رو. رو سرم خالی میکنن......و خیلی چیزهای دیگه .... میشهتورو خدا راهنمایی کنید که چیکار کنم. .....چون با این کارشون باعث میشن اعتماد به نفسم باید پاییییننننننن
پاسخ به نظر کاربر
Az
من ۲۹ سالمه هنوز هم سر هرچیزی کتک میخورم توسط پدر که حتی اسم دوست ندارم پدر بگم بهم میگه دیونه خسته شدم ای کاش فرار میکردم یا میکردم یا اون میمرد ازش متنفرم نمیدونم شوهر کردن راهش هست که خلاص بشم البته میدونم راه منطقی نیست ولی خسته شدم
پاسخ به نظر کاربر
سارا
دختر دو سال و نیمه ای دارم بعلت اینکه نمیدونستم قرص خورده یا نه محکم زدم. توی صورتش که دهنشو باز کنه بسیار غمگین و ناراحتم این موضوع مشابهش هم یکبار دیگه اتفاق افتاد دخترم لجباز و مضطرب گاهی اوقات گوشت اطراف ناخنش رو میکشه و احساس میکنم محبت هام رو نمیپذیره نمیدونم با این حس بد چکار کنم
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
سلام. این فقط یک احساس بد نیست احتمالا اضطراب هست که حتما باید یک روانشناس ببینه و دقیق تر ارزیابی بشه
پاسخ به نظر کاربر
غلامرضا کیومرثی
همه ی مباحث در مورد عواقب تنبیه بدنی کودکان گفته میشه اما هرگز درمورد اینکه این کودکی که کتک خورده و حالا بزرگ شده و ازدواج کرده چگونه بر عوارض کتک خوردن در کودکی را در خود برطرف و برآنها غلبه کند ؟ چیزی و راهکاری گفته نمیشود؟
پاسخ به نظر کاربر
حسین
سلام .من پسر ۲۹ساله ام دوران کودکی مادرم هر روز کتک میزد حتی جلو فامیل یا تو کوچه با بچها بازی میکردیم با کتک میبرد تو خونه سر درس خوندن کتک میزد شدید تحقیرم میکرد جوری شده بود که شب ادراری شدید گرفته بودم و الان که۲۹سالم شده بیشتر اوقات گریم میگیره و تو جمع نمیتونم عادی باشم اخلاقم خیلی تند با بقیع هیچ جمعی بهم خوش نمیگذره و با افراد نمیتونم ی ارتباط خوب برقرار کنم و تو حرف زدن و بیان موضوعی مشکل دارم وحتی حس خوبی ب مادرم ندارم الان و همش تو فکرم کاراش خیلی اوضاع روحی خوبی ندارم
پاسخ به نظر کاربر
کیانا صبور
من دختر ۲۰ ساله هستم که از کودکی تا الان توسط مادرم کتک خوردم ، خیلی خسته شدم، تازه کاش فقط کتک خوردن بود .. ، بار ها و بار ها شده که ایشون من رو مسخره کردن در مورد چیز های مختلف و وقتی همه اینا رو با هم تحمل میکنم دیگه یک مواقعی دست خودم نیست و به صورت خشم زیاد واکنش نشون میدم
پاسخ به نظر کاربر
هیچی
سلام من یک دختر ۱۶ ساله هستم که یازدهم رشته انسانی هستم من عاشق درسم هستم اما متاسفانه بعضی وقتا که خانواده ام کتکم میزنن از درسم عقب میفتم راستش من از بچگی تا الان با کتک های بسیار شدید بزرگ شدم بخدا همه جام پر از لکه های سیاهیه که از جای کتک مونده اونها همیشه اذیتم میکنن چون میخوان من ازدواج کنم اما من دوست دارم تحصیل کنم و سنم خیلی خیلی کمه من تنها تفریحی که دارم درسم هست که اونو نمیزارن خواهش میکنم یه راهکاری بگید
پاسخ به نظر کاربر