درک تغییراتی که در دوران کودکی و نوجوانی رخ میدهد، هدف اصلی روانشناسی رشد و موردتوجه والدین، مراقبان سلامت، مربیان و محققان است؛ چراکه درک اینکه چه شرایط، تجربیات و رفتارهایی در دوران کودکی و نوجوانی منجر به نتایج خوب یا بد در آینده میشود، بسیار جالب است.
یکی از روشهای تحقیقاتی مهم برای درک اینکه چگونه تغییرات زمانی با نتایج موردنظر مرتبط است، انجام مطالعات طولی است.
مشاهده و اندازهگیری رفتار افراد در مقاطع زمانی مختلف اطلاعات ارزشمندی را ارائه میدهد و حاکی از این است که چگونه نتایج مثبت (سلامت جسمی و روانی خوب، دستیابی به موفقیتهای تحصیلی و شغلی و سازگاری اجتماعی) و نتایج منفی (ضعف جسمی و روانی، مشکلات شغلی و رفتارهای ضداجتماعی) با عوامل پیشینی که قبل از آن رخداده، ارتباط دارد.
تحقیقات طولی به دلایل زیادی چالشبرانگیز است؛ چرا که در طول زمان شرکتکنندگان به دلایلی مثل نقلمکان یا ترک تحصیل دچار ریزش (از تحقیقات خارج) میشوند. علاوه بر این کسب و حفظ بودجه کافی برای تداوم جمعآوری دادهها در طول سالهای متمادی آسان نیست. در این تحقیق حدود ۲۰۰ خانواده برای بیش از ۱۰ سال تحتنظر گرفته شدند. در این مدت کودکان و والدینشان در پنج زمان مختلف از زمانی که بچهها ۹ساله بودند به آزمایشگاه آمدند و چگونگی تغییر خواب آنها تا ۱۸ سالگی بررسی شد. نکته جالب ارتباط تغییرات خواب با سلامت روان آنها است.
درحالیکه اکثر مطالعات مربوط به خواب کودکان از گزارشهای والدین و کودک از پرسشنامه استفاده میکنند، در این مطالعات، یک اکتی گرافی (Actigraphy) - وسیله مانند ساعتمچی برای ارزیابی الگوی خواب و بیداری و مدتزمان خواب در شبانهروز - بر روی مچ دست کودکان بسته شد تا دادههای عینی برای هفت شب متوالی جمعآوری شود. همچنین جزئیات خواب هر شب در دفترچهای یادداشت شد. در پایان نیز خانوادهها برای ارزیابیهای بیشتر به آزمایشگاه مراجعه کردند. برای دریافت پیچیدگیهای خواب در این مطالعه، مدتزمان، کیفیت خواب و تغییرات هر شب اندازهگیری شد. برای ارزیابی سلامت روان کودک نیز مادران و پدران پرسشنامه شخصیتی ۲۸۰ مادهای را تکمیل کردند تا رفتارهای بیرونی (پرخاشگری، سرکشی، تکانشگری، قانونشکنی، بیشفعالی) و رفتارهای درونی (اضطراب، افسردگی، کنارهگیری اجتماعی، جسمانی) در کودک شناسایی شود.
همانطور که انتظار میرفت، مدتزمان خواب با افزایش سن حدوداً شش دقیقه در سال کاهش مییابد که این کاهش تقریباً در بازه سنی ۹ تا ۱۸ سال به حدود یک ساعت میرسد؛ یعنی اگر یک کودک ۹ساله هشت ساعت در روز بخوابد این عدد در ۱۸ سالگی به هفت ساعت خواهد رسید. افراد ۱۸ساله به طور میانگین حدود ۶.۵ ساعت در طول شب میخوابیدند که این مقدار خواب بسیار کمتر از میزان توصیه شده برای حفظ سلامت جسمی و روانی بهینه است.
باوجوداینکه کیفیت خواب همه شرکتکنندگان بهبود داده شد؛ اما این بهبودی برای همه افراد به یکشکل نبود و تفاوتهای زیادی در کیفیت خواب افراد مشاهده شد. تغییرات در نوع و کیفیت خواب افراد هر شب با افزایش سن افراد افزایش مییابد. بهطوریکه در سن ۱۸ سالگی، افراد ممکن است شببهشب با تغییراتی به میزان حدود ۱۸ دقیقه در کیفیت خواب خود روبهرو شوند.
تغییرات کم در الگوی خواب (یک مدتزمان خاص خوابیدن در هر شب)، باعث بهبود وضعیت سلامت فرد میشود. در نهایت مشخص شد، خواب بهتر در سن ۹ سالگی (با مدتزمان بیشتر، کیفیت بهتر و تغییرات کمتر) با کمترشدن اختلالات درونیسازی و برونیسازی در سن ۱۸ سالگی مرتبط است.
نتیجه مهم: نحوه خوابیدن کودک میتواند سلامت روان او را در سالهای آینده پیشبینی کند؛ به طور طبیعی، علاوه بر خواب، عوامل زیادی بر سلامت روان جوانان تأثیر میگذارد، اما بهبود خواب در دوران کودکی در کاهش مشکلات سلامت روان در آینده مفید است.
منبع: سایت psychologytoday
شیوه دریافت وقت مشاوره
لطفا برای دریافت وقت مشاوره از روانشناسان مرکز مشاوره یاسان از ساعت 9 تا 19 با دو شماره 02126722420 یا 02126722417 تماس بگیرید يا از طریق واتساپ به شماره 09120499760 پیام دهید. راحت ترين مسير براي فارسی زبانان خارج از کشور ارسال پيام از طریق واتساپ به شماره 09935968010 است.
نظرات کاربران