عوامل پیش بینی کننده خوداثرمندی والدینی مادران کودکان زیر دو سال
-
دکتر آسیه اناری
روانشناس بالینی کودک و نوجوان؛ مدیر مرکز مشاوره یاسان
تاریخ آخرین بروزرسانی ۱۴۰۳/۰۱/۱۸
-
نویسندگان
طهماسیان کارینه | اناری آسیه | فتح آبادی محبوبه
کلیدواژه
استرس والدینی، افسردگی و مادران، حمایت اجتماعی، خوداثرمندی والدینی، خلق و خوی کودک
چکیده
خوداثرمندی والدینی به معنای سطح اطمینان ادراک شده والد از چگونگی ایفای نقش خود است و می تواند با سازگاری روان شناختی و اجتماعی کودک و والد هم بسته باشد. هدف پژوهش حاضر, بررسی عوامل موثر در خوداثرمندی والدینی مادران کودکان زیر دو سال بود. این مطالعه در زمره مطالعات توصیفی - پسرویدادی قرار دارد.بدین منظور, با روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس, از 220 تن از مادران کودکان زیر دو سال شهر تهران خواسته شد تا به سوالات پژوهش پاسخ دهند.از شاخص استرس والدینی (آبیدین, 1995), مقیاس منابع حمایت اجتماعی (کوسک و کوسک, 2002), پرسشنامه اثرمندی مادرانه (تتی و گلفند, 1991), پرسشنامه افسردگی بک (بک, 1976), پرسشنامه خلق و خوی کودک (بیتس, 1986) و مقیاس اضطراب جدایی مادرانه (هوک و مک برید و گنزدا, (1989) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد خلق و خوی کودک و افسردگی مادر و استرس والدینی, در سه گام, حدود 33 درصد واریانس خوداثرمندی والدینی مادران کودکان زیر دو سال را تبیین می کنند؛ بنابراین برنامه های آموزشی و پیشگیرانه با در نظر گرفتن این متغیرها می توانند سطح خوداثرمندی در مادران را افزایش داده و از ناسازگاری های بعدی پیشگیری کنند.
نظرات کاربران