زندگی شلوغ است. تقویمهای ما پر از برنامههای مختلف هستند، لیست کارهای ما بیپایان است. ما روزهایمان را روی اتوپایلوت میگذرانیم، از یک مسئولیت به مسئولیت دیگر می پریم؛ اغلب بدون مکث کافی برای نفس کشیدن.
گرفتار شدن در «انجام دادن»های زندگی ( Doing) و صرف زمان کمی برای «بودن» ( Being) آسان است. با این حال، واقعیت این است که ما به این مکثها نیاز داریم: باید استراحت کنیم، بهبود پیدا کنیم، و به خود اجازه دهیم بدون احساس گناه کاری انجام ندهیم. زمان آن فرا رسیده که به خود اجازه دهیم «هیچ کاری» را انجام دهیم.
چند بار به این سوال پاسخ داده اید که «این آخر هفته چه کار کردید؟» «هیچ»، و فقط برای اینکه به خاطر وقت گذاشتن برای استراحت احساس گناه کردهاید؟
در فرهنگ پرهیاهوی امروزی، مشغله کاری و خستگی به نشان افتخار تبدیل شده است. این فشار دائمی برای انجام بیشتر، بیشتر بودن و برتری، بدون توجه به هزینه آن وجود دارد. مردم سرعت بیامان زندگی را جشن میگیرند و به بهرهوری ثابت، چندوظیفهای بودن و موفقیت بیش از حد افتخار میکنند.
این تمایل طبیعی ما است که خود را با سرعت محیط هماهنگ کنیم و در دنیای پر سرعت امروز، خودمان را به جلو فشار دهیم. سلست هدلی در کتابش «هیچ کاری نکن: چگونه از کار زیاد» پیشنهاد میکند اگر آگاهانه مسیر آهستهتری را انتخاب نکنیم، احتمالاً «سرعت زندگی مدرن را پیشفرض خواهیم گرفت». هدلی در کتاب خود به بررسی تاریخچه کار و چگونگی فراگیر شدن فرهنگ کار می پردازد.
این مشغله و فشار مداوم برای انجام کاری که ظاهراً سازنده و ارزشمند است، خسته کننده است و هزینه زیادی برای ما دارد. بسیاری از متخصصان با عملکرد بالا، ارزش خود را به بهره وری خود مرتبط میکنند. اگر به طور فعال کاری را انجام ندهیم، ممکن است این احساس را در ما ایجاد کند که به اندازه کافی انجام نمی دهیم – یا بدتر از آن، اینکه کافی نیستیم. با این حال، واقعیت این است که حتی در میان جاهطلبیها و مسئولیتهایمان، برای حفظ خود به لحظاتی سکون و بیثباتی نیاز داریم.
وقتی به کار در سطوح بالای بهره وری عادت داریم، کاهش سرعت ممکن است ناراحت کننده و حتی غیرقابل تصور باشد. این یک چرخه اعتیادآور از بهرهوری ایجاد میکند که توسط دوپامین ناشی از بررسی موارد موجود در لیست کارهای ما و دستیابی به اهداف تقویت میشود. استراحت و زمان برای چیزهایی که "غیرمولد" تلقی میشوند باعث ایجاد حس گناه میشوند.
این چرخه با پیامهای اجتماعی که استراحت را معادل تنبلی میداند، تقویت میشود و نشان میدهد که اگر همیشه در اهداف خود به جلو حرکت نکنیم، عقب میمانیم. سرمایهداری و تجلیل از مشغله، بسیاری از ما را در یک حلقه دائمی کار بیش از حد و سرکوب شدن به دام انداخته است. حتی زمانی که ذهن و بدن ما نیاز به کم کردن دنده را نشان میدهد، قهوه دیگری میخوریم و به جلو فشار میآوریم.
همانطور که ورزشکاران زمان ریکاوری را در برنامه خود قرار میدهند تا بهترین عملکرد خود را داشته باشند، متخصصان با عملکرد بالا نیز به زمان برای استراحت و ریکاوری نیاز دارند. انجام «هیچ چیز» در واقع هیچ نیست، بلکه به خودتان فضایی میدهید تا به سلامت ذهنی، عاطفی و جسمی خود توجه کنید.
وقتی مکث میکنیم، به خود این فرصت را می دهیم که:
تنظیم مجدد و دریافت دوباره انرژی: لحظاتی که هیچ کاری نمیکنیم می تواند سیستم عصبی ما را آرام کند و ما را از حالت جنگ یا گریز خارج کرده و به نقطهای آرام برساند.
پردازش احساسات: سکون، فضایی را برای پردازش احساسی و بازتاب فراهم میکند.
پرورش خلاقیت: وقفهها و فضای خالی به ذهن اجازه میدهد تا سرگردان شود برای اینکه ایدههای جدید ظهور کند، راهحلهایی برای مشکلات پیدا شود و الهامات جریان یابد.
بهبود تمرکز: وقت گذاشتن برای استراحت منجر به بهرهوری و توجه بیشتر میشود.
با اولویت دادن به نیاز خود به استراحت و زمان برای انجام «هیچ چیز»، احساس میکنیم متعادلتر، و پرانرژیتر شدهایم و برای اینکه برای خودمان و افرادی که روی ما حساب میکنند کاری انجام دهیم، مجهزتر هستیم.
در اینجا چند راه برای گنجاندن مکثهای ترمیمی در زندگی ارائه میدهیم:
معنای «هیچ» را دوباره تعریف کنید: انجام هیچ کاری فقط به معنای بیکار نشستن نیست. چیزی که ممکن است برای دیگران «غیرمولد» تلقی شود، همچنان میتواند برای شما عمیقاً معنادار و رضایتبخش باشد. گوش دادن به موسیقی، مطالعه، پیادهروی، مرتب کردن اتاق، نشستن در کنار آب و تماشای امواج، یا صرفاً خیره شدن به بیرون از پنجره میتواند درون شما را تغذیه کند و باعث تنظیم مجدد شما شود.
بازیابی زمان انتظار: از دورههای انتقال و انتظار - مانند انتظار در صف یا بین جلسات - بهعنوان فرصتهایی برای مکث، نفس کشیدن و تنظیم مجدد استفاده کنید.
برای هیچ کار نکردن برنامه ریزی کنید: عمداً زمان استراحت یا عدم بهره وری را ایجاد کنید. با آن به عنوان یک اولویت رفتار کنید و مانند هر جلسه مهم دیگری به آن احترام بگذارید.
در مقابل میل به پر کردن هر لحظه با فعالیت، سر و صدا یا حواسپرتی مقاومت کنید: با کسالت یا سکون بنشینید و مطمئن باشید که خوب خواهید شد.
زندگی همیشه پر از کارخواهد بود و همیشه اهدافی برای پیگیری و مسئولیتهایی برای انجام دادن وجود خواهد داشت. اما برای حفظ انرژی و تندرستی خود، به لحظاتی نیاز داریم که در زمان واقعی سرعت خود را کاهش دهیم، استراحت کنیم و بازیابی کنیم.
همانطور که کارن سلمانسون به ما یادآوری میکند، «گاهی اوقات نشستن و انجام هیچ کاری بهترین کاری است که میتوانید انجام دهید.»
بنابراین، این دعوت شماست تا چند لحظه مکث کنید تا نفس خود را تازه کنید و به سادگی، فقط باشید. تعادل خود را بین انجام دادن و بودن پیدا کنید و به یاد داشته باشید که انجام «هیچ چیز» گاهی اوقات مهمترین «کاری» است که میتوانید برای خود انجام دهید.
منبع: سایت psychologytoday
شیوه دریافت وقت مشاوره
لطفا برای دریافت وقت مشاوره از روانشناسان مرکز مشاوره یاسان از ساعت 9 تا 19 با دو شماره 02126722420 یا 02126722417 تماس بگیرید يا از طریق واتساپ به شماره 09120499760 پیام دهید. راحت ترين مسير براي فارسی زبانان خارج از کشور ارسال پيام از طریق واتساپ به شماره 09935968010 است.
نظرات کاربران