چرا زمان، رابطه را بهبود می‌دهد؟

با گذشت زمان، بسته به اینکه زوج‌ها چگونه چالش‌های مختلف را پشت سر می‌گذارند، رابطه‌شان می‌تواند در جهت‌های مختلفی پیش برود. اگر مدتی با همسرتان بوده‌اید، می‌دانید بالا و پایین‌هایی وجود دارد، اما این واقعیت که با هم هستید به این معنی است که تعادل در جهت مطلوب است. اگر هم الان در رابطه نیستید، ممکن است گاهی اوقات به چیزهایی که می توانست موجب تداوم رابطه قبلی‌تان شود، فکر کنید.

هنوز از نظر محققان هیچ فرمول جادویی که زوج‌ها را در کنار هم نگه ‌دارد، وجود ندارد اما موارد مهمی هستند که محققان هم بر آنها تاکید می‌کنند. در هر رابطه‌ای اختلاف پیش می‌آید اما مذاکره، مهارت مهمی است که باعث می‌شود زوج‌ها احساس کنند می‌توانند به یکدیگر اعتماد کنند. و اگر یکی از طرفین نگران باشد که طرف دیگر او را در تصمیم‌گیری‌ها کنار گذاشته، رابطه خیلی زود تمام می‌شود.

فرضیه جهت‌دهی به سبک دلبستگی

کیلی دوگان و همکارانش از دانشگاه ایلینویز اوربانا-شامپین (2024) این مسئله را عنوان کردند که کیفیت یک رابطه باید از نظر تئوری در طول زمان بهبود یابد؛ زیرا حس امنیتی که زوج‌ها از یکدیگر می‌گیرند در طول زمان عمیق‌تر می‌شود. بر اساس نظریه دلبستگی، «سبک دلبستگی» فرد در بزرگسالی منعکس‌کننده الگوی صمیمیت او بر اساس اولین تجربیاتش با مراقب اصلی (معمولاً مادر) است. اگر سبک دلبستگی ایمن دارید، احساس می‌کنید می‌توانید به دیگران اعتماد کنید، اما اگر نگران هستید که تنها بمانید و رها شوید، سبک دلبستگی شما اضطرابی یا اجتنابی است.

جان بولبی، در نوشته‌های اولیه خود درباره نظریه دلبستگی، «فرضیه جهت‌دهی» توسعه روابط را مطرح کرد. همانطور که دوگان و همکارانش هم گفته‌اند، "مسیر توسعه مدل‌های ارتباطی زوج‌ها باید در طول زمان پایدار و در برابر فشارهای خارجی مقاوم شود." شاید زمانی که برای اولین بار وارد یک رابطه می‌شوید یعنی زمانی که شما و شریک زندگی‌تان همدیگر را پیدا می‌کنید، چون هنوز شناخت کافی از هم ندارید، سبک دلبستگی‌تان از حالت امن به ناامن تبدیل شود. اگر فرضیه جهت‌دهی درست باشد، با گذشت زمان، هر دوی شما باید راه خود را به سمت ثباتِ بیشتر پیدا کنید.

آزمایش فرضیه جهت‌دهی (کانالیزه شدن)

تیم دانشگاه ایلینویز، هزار و 741 بزرگسال (میانگین سنی 35 سال) را به مدت 3 ماه تا 3 سال به طور آنلاین مورد مطالعه قرار داد و در 24 ارزیابی، تغییرات در سبک دلبستگی و وضعیت روابط را بررسی کرد. آنها با اندازه‌گیری میزان انحراف افراد از میانگین‌ سبک دلبستگی‌شان در طول زمان، ایده فرضیه جهت‌دهی را عملیاتی کردند. محققان به جای ترسیم یک خط مستقیم از یک نقطه زمانی به نقطه دیگر، تغییر در مسیرهای فردی را بررسی کردند. که این مسیر به عنوان مجموعه‌ای از نقاط در بالا و پایین خط میانگین قرار می‌گرفت.

اگر فرضیه جهت‌دهی درست باشد، تغییر باید در طول دوره مطالعه برای کسانی که تازه وارد رابطه شده‌اند کمتر باشد. ویژگی جالب دیگری که در این تحلیل مورد توجه قرار گرفت، ایجاد پیوند به رویدادهای خاص رابطه است که باعث بالا و پایین رفتن حس امنیت در یک رابطه می‌شود. دوگان و همکارانش جدایی فیزیکی به دلیل سفر (مثلاً محل کار یا دانشگاه) و مشاجره با شریک زندگی را انتخاب کردند. آنها همچنین مسیر رابطه را از نظر شکل‌گیری و جدایی/طلاق دنبال کردند. این اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد آیا افراد احساس می‌کنند شریک عاطفی‌شان کار خاصی برای آنها انجام داده یا نه. شرکت‌کنندگان همچنین در مورد سایر رویدادهای زندگی مثل بیمار شدن، نقل مکان، مقابله با بیماری یا مرگ سایر اعضای خانواده و رویدادهای مرتبط با شغل گزارش‌هایی ارائه دادند.

معیار دلبستگی اجتنابی شامل مواردی مانند «من برای صمیمی‌تر شدن با این شخص راحت نیستم» و معیار دلبستگی اضطرابی شامل مواردی مثل «نگرانم که نکند این شخص مرا رها کند» بود.

با توجه به یافته‌ها، همانطور که انتظار می‌رفت، زوج‌هایی که تازه رابطه‌شان را شروع کرده بودند اضطراب بیشتری نسبت به آنهایی که در روابط تثبیت‌شده‌تر بودند، نشان دادند. سطح اضطراب با افزایش سال‌های رابطه کمتر شد. با این حال، بر خلاف فرضیه جهت‌دهی، این امر برای دلبستگی اجتنابی صادق نیست.

اگر بخواهیم این الگوها را به وقایع درون رابطه ارتباط دهیم، به نظر می‌رسد افراد در مراحل اولیه رابطه تمایل دارند سریع‌تر از مشاجره یا دعوا عبورکنند. از سوی دیگر تأثیر رویدادهای مثبت بر روابط بلندمدت‌تر سریع‌تر خودش را نشان می‌دهد. باز هم، اجتناب از دلبستگی کمتر تحت تأثیر چنین تهدیدهای بالقوه‌ای برای رابطه قرار گرفت.

نویسندگان می‌گویند اضطراب دلبستگی ممکن است بی‌ثبات‌تر باشد؛ زیرا نشان‌دهنده حساسیت فرد نسبت به تهدیدات محیطی در رابطه با احساس امنیت است. توجه داشته باشید که احساس آسیب‌پذیری شما به مرور زمان از بین می‌رود و هر چه بیشتر با شریک زندگی خود باشید و فشارهای بیرونی (و درونی) بیشتری را بتوانید تحمل کنید کمتر می‌شود.

محققان نتیجه‌گیری کردند: "این یافته نه تنها از فرضیه جهت‌دهی حمایت می‌کند بلکه مستقیماً با پیش‌بینی‌های هر دیدگاه نظری دیگر درباره روابط نزدیک که تا کنون بررسی کرده‌ایم همسویی دارد." در میان همه عواملی که می‌تواند پیوندهای دو شریک عاطفی را تقویت کند، " باور" به آینده مشترک نقش مهمی در نزدیکی زوج‌ها به یکدیگر دارد.

ترسیم آینده رابطه

با توجه به اینکه شرکت‌کنندگان به صورت فردی در این تحقیق شرکت کرده بودند، نمی‌توان متوجه شد که آیا زوج‌ها در طول زمان تغییر کمتری را در اضطراب دلبستگی نشان می‌دهند یا خیر. با این حال یافته‌ها از دیدگاه فردی هنوز هم چشمگیر است. روزهای ابتدایی یک رابطه، اگرچه اغلب همراه با عشقی سوزان است اما همزمان افراد را در معرض آزمایش احساس امنیت قرار می‌دهد. اگر قرار است این رابطه ادامه پیدا کند، باید بتواند برخی از اثرات مخرب اولیه را که احتمال دارد بقای رابطه را تهدید کند، پشت سر بگذارد.

این یافته‌ها همچنین نشان می‌دهد هیچ اشکالی وجود ندارد که زوج‌ها از چیزی که عشق «هیجانی» نامیده می‌شود به عشق «مشفقانه» حرکت کنند. تمام آن تحقیقات، شامل یافته‌هایی است که آرام شدن و عمیق‌تر شدن احساسات زوج‌ها نسبت به یکدیگر را در طول زمان توصیف می‌کند. نتیجه گیری محققان مبنی بر این است که "اکثر افراد در طول رابطه اضطرابشان کم می‌شود". این یافته‌ها باید به شما امیدواری دهد که با ماندن در یک رابطه، همه چیز بهتر می‌شود( البته اگر مشکلات جدی وجود نداشته باشند).

به طور خلاصه، نگاه بلند مدت به رابطه می‌تواند به شما کمک کند پیوندهایی را که می‌توانند در طول زمان ایجاد شوند، درک کرده و قدردان آنها باشید. اگر هنوز در مراحل اولیه رابطه هستید، احتمال این وجود دارد که با گذشت سال‌ها، رابطه تان پایدارتر و رضایت‌بخش‌تر شود.

منبع: سایت psychologytoday

شیوه دریافت وقت مشاوره

لطفا برای دریافت وقت مشاوره از روانشناسان مرکز مشاوره یاسان از ساعت 9 تا 19 با دو شماره 02126722420 یا 02126722417 تماس بگیرید يا از طریق واتس‌اپ به شماره 09120499760 پیام دهید. راحت ترين مسير برای مشاوره ایرانیان خارج از کشور ارسال پيام از طریق واتس‌اپ به شماره 09935968010 است.