8 تاثیر مثبت نگهداری حیوان خانگی در تربیت کودک
-
دکتر آسیه اناری
روانشناس بالینی کودک و نوجوان؛ مدیر مرکز مشاوره یاسان
تاریخ آخرین بروزرسانی ۱۴۰۳/۰۱/۱۸
-
سالهاست روانشناسان بر نقش مثبت و سازنده حیوان خانگی در سلامت جسمانی و روانشناختی همه گروه‌های سنی به خصوص کودکان و نوجوانان تاکید میکنند. تحقیقات میدانی اخیر نشان داده است کودکان و نوجوانانی که با حیوانات خانگی انس و الفت دارند، در مقایسه با دیگر همسالان خود:
-
اعتماد به نفس بیشتر
-
همدلی بیشتر
-
چــــــاقـــــی و مشکلات جسمانی کمتر
-
مسئولیت‌پذیری بیشتر
-
افســردگــــی و اضطــــــراب کمتر
-
احساس تنهایی کمتر
-
پیشرفت تحصیلی بیشتری
را تجربه میکنند. این نکته در مورد کودکانی با اختلالات خاص مانند اوتیســـــــم و شرایط خاص مانند تک‌فرزندی نیز تایید شده است.
علی‌رغم توصیه به داشتن حیوان خانگی به خصوص در سنین کودکی و نوجوانی و تاثیرات مثبت غیر قابل انکار آن، والدین قبل از تهیه حیوان خانگی باید به نکات زیر توجه کنند:
1- توانایی مالی، عاطفی و زمانی خانواده برای درگیری و مراقبت از حیوان
2- مشورت با کسانی که از حیوان مورد نظر نگهداری میکنند و دیدن چند حیوان در منزل (نه در محل فروش حیوان)
3- تحقیقات کامل در مورد نحوه مراقبت و هزینه‌های نگهداری
4- درنظر گرفتن بیماری‌ها و حساسیت‌های جسمانی و یا هیجانی اعضای خانواده نسبت به حیوان
5 - جلب موافقت همه اعضای خانواده به خصوص مادر که مسئولیت کنترل امور داخلی منزل با اوست
گرچه حیوان خانگی برای رشد و تحول کودکان بسیار مفید است اما ورود حیوان به خانواده‌ای آشفته که آمادگی ورود یک عضو جدید را ندارد و توانمندی‌های مالی، زمانی و هیجانی لازم را کسب نکرده است، شرایط خانواده را بدتر از قبل کرده و تبدیل به یک تجربه ناکام‌کننده می‌شود. در صورتی که خانواده به هر دلیلی قادر به نگهداری یک حیوان نیست می‌توان کودک را به طبیعت، باغ و یا هر مکان دیگری برد تا بتواند با حیوانات انس و الفت بگیرد.
دریافت وقت مشاوره
لطفا برای دریافت وقت مشاوره از روانشناسان مرکز مشاوره یاسان از ساعت 9 تا 19 با دو شماره زیر تماس بگیرید يا از طریق واتس‌اپ پیام دهید. راحت ترين مسير براي فارسی زبانان خارج از کشور ارسال پيام از طریق واتس‌اپ است.
سالهاست روانشناسان بر نقش مثبت و سازنده حیوان خانگی در سلامت جسمانی و روانشناختی همه گروه‌های سنی به خصوص کودکان و نوجوانان تاکید میکنند. تحقیقات میدانی اخیر نشان داده است کودکان و نوجوانانی که با حیوانات خانگی انس و الفت دارند، در مقایسه با دیگر همسالان خود، اعتماد به نفس بیشتر، همدلی بیشتر، چــــــاقـــــی و مشکلات جسمانی کمتر، مسئولیت‌پذیری بیشتر، افســردگــــی و اضطــــــراب کمتر، احساس تنهایی کمتر، پیشرفت تحصیلی بیشتری را تجربه میکنند. این نکته در مورد کودکانی با اختلالات خاص مانند اوتیســـــــم و شرایط خاص مانند تک‌فــــــــــــــــرزندی نیز تایید شده است. توضیحات تکمیلی را در سایت مرکز مشاوره یاسان بخوانید.
نظرات کاربران
سلام به اساتید محترم؛ پسر 5 ساله ام خیلی به پرندگان علاقه نشون میده چون عمه ش خونش کلا باغه وحشه چون از قناری گرفته تا فنج. گوسفند. اسب. خرگوش. سگ. کبوترو....... تو خونش هست. یه پسر 21 ساله داره که همه ی اینا مال اونه. پسر منم هر وقت میریم اونجا گریه میکنه و کبوتر میخواد که بزرگ کنه. کلا با این جور کارا مخالفم میترسم بشه مثل پسر عمش و عمش خیلی ترغیبش میکنه برای نگهداری پرندگان میشه لطف کنید راهنماییم کنید و از نگرانی درم بیارید. البته اونا توی روستا زندگی میکنند و ما توی شهر که اصلا نمیشه حیون یا پرنده نگهداری کرد. بازم ممنون
پاسخ به نظر کاربر
مرکز مشاوره یاسان
به طور کلی داشتن مسئولیت یک حیوان خانگی و نگهداری از ان علاوه بر اینکه به ایجاد حس مسئولیت پذیری، احترام به طبیعت و دیگر موجودات زنده در کودک منجر می شود می تواند اعتماد به نفس او را افزایش دهد وبه رشد ارتباطات غیر‌کلامی و همدلی او نیز کمک کند. تصمیم گیری در مورد داشتن یا نداشتن حیوان خانگی تصمیمی مربوط به خانواده است. در صورتی که به هیچ عنوان امکان نگهداری حیوان خانگی را ندارید و با این امر مخالفید لازم است در فضایی بدون تنش کاملا محکم روی قوانین خانه خود تاکید کنید و او را قانع کنید که نگه داشتن یک حیوان در خانه و محیط آپارتمان چه سختی هایی دارد و او را مطمئن کنید که اخر هفته ها یا زمان های مشخصی که به روستا می رود میتواند با حیوانات بازی کند و حتی مسئولیت یک حیوان را در انجا به عهده بگیرد. اما اگر تصمیم به تهیه یک حیوان خانگی گرفتید به یاد داشته باشید که نگهداری از حیوانات خانگی برای کودکان زیر ده سال کار دشواری است و نیاز به مراقبت و نظارت مداوم والدین دارد. اما تعیین برنامه منظم و مشخص کردن قوانین مربوط به نگهداری حیوان و همراهی کردن با کودک در اجرای این برنامه به مرور زمان به پذیرش مسئولیت و استقلال کودک منتهی می شود. برای مثال می توانید امور مربوط به نگهداری از حیوان را به برنامه های روزانه متصل کنید تا بهتر در خاطرش بماند مثلا: "همیشه قبل از شام باید غذای حیوان را باید داده باشی". یا" بعد از اینکه کارتونت را دیدی باید کمک کنی قفس حیوان را تمیز کنیم" اگر کودک در انجام وظایفش سهل انگاری کرد برایش مجازاتی منطقی در نظر بگیرید مثلا "به دلیل اینکه قفس حیوان را تمیز نکرده ای مدت یک روز حق نداری نزدیکش شوی و با آن بازی کنی". اگر فرزندتان با تمام برنامه های که برایش در نظرگرفته اید باز هم در نگهداری حیوان سهل انگاری کرد به او یک فرصت آخر بدهید " اگر تا آخر هفته درست و حسابی مراقب حیوان نباشی، مجبوریم خانه جدیدی برای حیوان پیدا کنیم" و بر روی تصمیمتان استوار باشید و آن را اجرا کنید.
پاسخ به نظر کاربر