پرسش و پاسخ

سلام. به نظر می رسد دختر شما در حال تجربه کردن اضطراب جدایی است و کاملا طبیعی است که جدا شدن از شما برایش دشوار باشد و لازم است به این این ناراحتی و اضطراب پاسخ دهید. علاوه بر این شما به عنوان تنها والد مهمترین منبع امنیت او هستید، که می تواند این موضوع را شدیدتر کند. مهمترین کار صبوری و حفظ آرامش برای بهتر طی شدن این دوره است. زمان مشخصی را برای بازی های دو نفره (خصوصا بازی های فیزیکی مثل در آغوش گرفتن، ماساژ دادن و...) داشته باشید. همچنین می توانید با بازی جدایی های کوتاه مدت ایجاد کنید مثلا قایم باشک و ... تا دور بودن از شما را کم کم تمرین کند

با سلام و وقت بخیر کودک گاهی مهارت جرات ورزی و دفاع از خود را یاد نگرفته است و یا ترس از طرد شدن دارد و برای اینکه مورد تایید گروه همسالانش باشد به نوعی باح می دهد و از حق خودش می گذرد. در هر دو حالت نیاز است ارزیابی صورت گیرد تا مساله ریشه یابی شود و مهارت های لازم را آموزش ببیند و نیاز به بازی درمانی می باشد.

سلام وقت بخیر در خصوص آب خوردن وسط غذا می توانید توجه خود را معطوف به مواقعی کنید که بعد از بلع از آب استفاده نمی کند و آن زمان تشویقش کنید توجه شما به آب خوردنش در هنگام غذا این رفتار را بیشتر تقویت می کند و با قصه و داستان مضرات این عمل را برایش بازگو کنید خلاقیت خود را به کار ببندید و قصه هایی بسازید که برایش جذاب باشد در عین حال او را به نخوردن آب بین غذا تشویق کند. در خصوص سوال دوم از سنین ۶ سالگی به بعد عملاً فرآیند اجتماعی شدن فرزند شما آغاز می گردد و او باواقعیتهای اجتماعی که در آن قرار است رشد کند آشنا خواهد شد شما به عنوان والد فقط می توانید ارزشها و باورها و چارچوبهای خانوادگی خود را در قالب مرزبندی های خانوادگی حفظ کنید و در وضع این قوانین اختیار عمل دارید.در کنار فرزندتان باشید و ارزشهای خانوادگی خود و اولویتهایتان را بازگو کنید ما مشخص نمی کنیم کودکمان در آینده چگونه زندگی کند ما بستر را به سهم خود برای او فراهم می کنیم که بهترین انتخابها را در زندگی بگیرد. استفاده از تبلت و موبایل برای سنین زیر ۳ سال بیشتر از ۳۰ دقیقه مضر است و رشد و افزایش نورونهای مغزی را دچار اختلال می کند . وسایل الکترونیکی جزو مواردی هستند که استفاده از آنها باید دارای قانون و زمان مشخصی باشد زیرا استفاده از آنها بدون مرزبندی باعث ایجاد اعتیاد به این فضاها خواهد شد.

سلام باید از قبل به مرور بیشتر کنار مادر بزرگ بمونه. چند روزی باشه و شما هم از قبل بگید دقیقا چند روز نیستید و در این مدت هر روز زنگ می زنید. اگر مسئله ای نداشت و مادر بزرگ هم به خوبی مراقبت می کنه, می تونید این کار رو برای خارج رفتن هم انجام بدید. اما یک نصف روز موندن اصلا کفایت نمی کنه. : در مورد اینکه نوشتید به حرفتون گوش نمیده اما در مورد مادربزرگ اینطور نیست به نظر میرسه نیاز به کمک گرفتن از متخصص برای بررسی و مداخله بیشتر وجود داشته باشه

سلام. از اونجایی که این مساله ارتباط مستقیمی با سلامت جسمانی فرزندتان دارد، بهتر است که برای این قضیه قانون مشخص و ثابتی داشته باشید. یعنی پسر شما باید بداند که در فصل سرما لازم است لباس مناسب بپوشد و بیرون برود و در غیر اینصورت با پیامد منفی رفتارش مواجه می شود (مثلا مدت زمان بازیش کمتر می شود). به این شکل ناچار نیستید توضیح اضافه، استدلال یا بحث داشته باشید، بلکه فقط به قانونی که گذاشتید اشاره می کنید و اگر اجرا نشد پیامد آن را اجرا می کنید. می توانید به او این انتخاب را بدهید که تی شرت فوتبالش را زیر گرمکن بپوشد.

test

سلام مسائلی که با فرزندتون دارید عمدتا با آموزش مهارت های فرزند پروری قابل حل هستند. عصبانی شدن و پرخاش شاید در اون لحظه جواب بده اما در بلند مدت نتیجه عکس میده و فرزند شما نافرمانی بیشتری می کنه. در مورد بدون لباس خوابیدن هم باید بررسی کرد که آیا ناشی از بیش حساسیته یا عادت یا مقابله با شما. توصیه ما کمک گرفتن از یک روانشناس کودک و همچنین شرکت در دوره‌های فرزندپروری هست

دوست عزیز سلام! اتفاقا باید خوشحال باشید که کودک شما از دیگران تقلید می کند. تقلید یکی از شاخص های رشد مغزی کودک است. زمانی که کودک این کار را انجام می دهد یعنی این بخش از مغز کودک به خوبی درحال رشد است اما در جریان رشد ممکن است در معرض رفتارهای خوب و بد قرار بگیرد. این بستگی به والدین دارد که اجازه حضور کودک در چه محیطی را می دهند. ضمن اینکه والدین باید نسبت به رفتارهای کودک واکنش درستی نشان دهند. مثلا نسبت به زدن دیگران، تف کردن، غر زدن کودک باید بی تفاوت باشید. هنگامی هم که شما را می زند با صدای قاطعانه ( نه خشم و نه محبت) به او بگویید که اجازه ندارد کسی را بزند. این عمل باید انقدر تکرار شود تا در کودک درونی شود. در چنین سنی نیز استفاده از تکنیک صندلی و تنها گذاشتن او در اتاق و محرومیت ا صلا توصیه نمی شود.

سلام دوست عزیز! مسائل شما با فرزندتان با آموزش مهارتهای فرزندپروری قابل حل است. عصبانی شدن و پرخاش شاید در آن لحظه کودک را مجبور به اجرای فرامین کند اما در بلند مدت نتیجه عکس خواهید گرفت؛ به طوری که فرزند شما نافرمانی بیشتری خواهد کرد. درباره بدون لباس خوابیدن فرزندتان هم باید بررسی کرد که آیا به دلیل حساسیت پوستی، عادت یا مقابله با رفتارهای شماست. توصیه می کنیم علاوه بر کمک گرفتن از روانشناس کودک در دوره های فرزندپروری نیز شرکت کنید.

سلام. کودک در خلا زندگی نمی کند و مطمئنا جوی که در آن رشد می کند مهمترین تاثیر را بر رفتار و حالات روحی او دارد. تغییرات مهم ناگهانی مثل ورود به مهدکودک، تغییر محل زندگی و ... هم می توانند روی کودک اثر موقتی بگذارند بگذارد. اما به هر حال اگر تغییر مشخصی در رفتار و رویه روزمره فرزندتان نسبت به قبل می بینید (مثل زود عصبانی شدن، بازی نکردن با دیگران، زیاد چسبیدن به شما، تغییر در اشتها و خواب، تغییر در نوع بازی ها و ...) و این تغییرات ادامه دار شده است، لازم است به یک متخصص روانشناسی کودک مراجعه کنید.

سلام هم مسئله ی ارتباطی با والدین وجود دارد که باید بیشتر بررسی شود هم کودک باید برای بررسی مسائلی مثل افسردگی, اضطرابی, بیش حساسیتی و .. حتما چک شود.

اگر این کودک مشکل اضطراب جدایی نداشته و مهد را با سازگاری شروع کرده و به ناگهان برای ماندن مقاومت نشان میدهد...هشیارانه عمل کنید...دلیل را پیدا کرده و حل کنید...نه اجبار برای مهد بردن و نه بی خیال شدن و سه هفته در خانه نشستن به کودک کمکی نمی کند. بهتر است با او همراهی کنید و در مهد مدتی کنارش بمانید و اطمینان دهید که در اتمام زمان مهد شما را میبیند و باهم به خانه برمی گردید...

يكي از مشكلات همسر شما مشكل افسردگي هستش و در موارد زيادي ريشه روي آوردن به اعتياد مشكلات افسردگي و اضطراب است بنابراين درمان اعتياد ايشون همراه با درمان افسردگي بايد باشه . در خصوص مشكل خودتون هم بايد بگم خستگي و عدم تصميم گيري و مردد بودن شما به اين برميگرده كه از تغيير ايشون نااميد شدين و اين درماندگي و خستگي مربوط ميشه به اين كه شوهر شما نتونستن عليرغم سعي وتلاش شما نتيجه دلخواه بگيرن و اگه اين نتيجه را بگيرن در روحيات و افسردگي شما هم موثره و حالتون بهتر خواهد شد. زندگي كردن با افرادي كه دچار اعتياد هستن كار بسيار سخت و همواره نيازمند صرف وقت و انرژي زياد خواهد بود بايد ببينيد زندگي كردن و تحمل اين فشارها در مقابل زندگي كردن با اين فرد چه ضررها و چه منافعي براي شما و رابطه شما خواهد داشت.در نهايت اگر ضررهاو آسيبها بيشتر باشه با مشورت گرفتن از يك روانشناس ميتونيد عاقلانه ترين تصميم بگيريد.

دوست عزیز! کودکان هنگام پرخاشگری بدون اینکه متوجه درد شوند ممکن است با انجام رفتارهایی به خود آسیب برسانند، به همین دلیل کودک شما باید از لحاظ حسی، حرکتی به طور کامل ارزیابی شود تا زمینه این رفتارها در او مشخص شود؛ زیرا ممکن است کودک شما مبتلا به اختلال حسی، حرکتی یا اختلالات عصبی رشدی باشد. کودکان مبتلا به این اختلال ناکامی و کوچکترین تغییر در محیط زندگی خود را با پرخاشگری شدید و حرکات قالبی که با آسیب زدن به خود همراه است مانند گاز گرفتن خود یا کوبیدن سر به دیوار جواب می دهند. با توجه به شدت علائم مطرح شده و در نظر گرفتن سن طلایی کودک برای آموزش والدین و انجام اقدامات درمانی برای برطرف کردن این مشکل به یک روانشناس کودک مراجعه کنید تا با راهنمایی های او تکنیک های مناسب برای مقابله با این رفتارها را آموزش ببینید.

سلام دوست عزیز! بهتر است کودک وقت بیشتری را با والدینش باشد، در این مورد شما باید کمی سختگیرتر باشید و والدین سهل گیرتر. قانون بگذارید که هر کس باید خانه خودش بخوابد، طردش نکنید، بداخلاقی هم نکنید. زمانهای خارج از خانه را طولانی تر کنید. بهتر است پدر نیز وقت بیشتری با کودک خود بگذراند و فضای خانه را برای خواب و ماندن کودک جالب و هیجان انگیزتر کنند. همچنین توصیه می شود که در کلاس های مادر و کودک شرکت کنند. در عین حال باید بررسی دقیق صورت بگیرد که چرا کودک به جای مادر، خاله را به عنوان ابژه اصلی انتخاب کرده است. حتما به یک متخصص روانشناس کودک مراجعه شود.

دوست عزیز! ابتدا باید بررسی شود مشکل دختر شما تنها به علت یبوست است (که طبیعتا باید این مشکل رفع شود) یا به دلیل اضطراب که در این حالت نیاز به مداخله بالینی دارد. مواردی مثل سابقه قبلی وجود اضطراب، رفتارهایی که در دستشویی انجام می دهد، شدت ناراحتی کودک در صورتی که او را از انجام این کار منع کنید، می تواند نشانه هایی از اضطراب باشد. یک راهکار این است که با دخترتان قرار بگذارید که سعی کند هر بار به اندازه چند دقیقه از زمانی که در دستشویی میگذراند کم کند (مثلا هر بار 2 دقیقه) و در صورت موفقیت از شما ستاره یا هر نوع تشویق دیگری دریافت کند تا به مرور این موضوع متعادل شود. اگر این روند طولانی شد و نتوانست تغییری ایجاد کند، حتما به یک روانشناس کودک مراجعه کنید.

دختر شما کودک دشواری است و کنار آمدن با این نوع کودکان بسیار سخت است و نیاز به صبر بیشتری دارد. علاوه بر این پذیرش تولد یک نوزاد جدید (که فاصله سنی زیادی هم با او ندارد) معمولاً برای بچه ها آسان نیست و می تواند باعث تشدید رفتاهای پرخاشگرانه شود. اولین قدم برای شما کنترل ناراحتی و خشم خودتان است؛ چون هر چه قدر کودک شما بداند با رفتارهایش می تواند شما را به هم بریزد و تحت تاثیر قرار دهد، بیشتر دست به این رفتارها می زند. درباره رفتارهای آسیب زا مثل زدن، پرت کردن و ... قانون مشخصی داشته باشید. هر بار که مرتکب این کار شد، دستش را بگیرید و محکم اما آرام بگویید که نباید این کار را انجام بدهد. سپس چند دقیقه کودک را از محل دور کنید. اصلاً با او جر و بحث یا لجبازی نکنید. زمان هایی که با بدن خودش ور می رود، همچنان بی توجهی کنید مگر زمان هایی که از شما می خواهد که این کار را برای او بکنید یا جلوی شما این کار را می کند. در این مواقع کودک را با چیزی که علاقه دارد سرگرم کنید اما هرگز حساسیت زیاد یا خشونت نشان ندهید. سعی کنید در طول روز بیشتر برایش شعرهای کوتاه یا کتاب بخوانید چون بسیاری از این رفتارها با پیشرفت توانایی حرف زدن بهبود پیدا می کند. توصیه می کنیم برای اینکه بتوانید آگاهانه شرایط را مدیریت کنید، حتماً برای مدتی از یک متخصص روانشناسی کودک به صورت آنلاین یا تلفنی کمک بگیرید.

دوست عزیز! لازم است حتماً در خانه قوانین مشخصی داشته باشید. باید رفتارهای مطلوب و نامطلوب با پیامد مثبت یا منفی همراه باشند. به این شکل پسر شما می داند که باید تلاش کند رفتارهایش را کنترل کند. مثلا زدن دیگران در خانه شما باید نتیجه مشخصی (مثل محرومیت از بازی کامپیوتری) داشته باشد و حتما و هر بار نیز باید اجرا شود. در عین حال رفتارهای مطلوبی مثل مودبانه حرف زدن هم باید تشویق و تمجید شود. البته به خاطر داشته باشید که کودکان با هم متفاوتند و می توانند خلق و خو و رفتارهای متنوعی داشته باشند. توصیه ما به شما این است، برای اینکه به راه حل دقیقتری برسید، به یک روانشناس کودک مراجعه کنید تا عوامل احتمالی مانند مشکل والدین در زمینه فرزندپروری، پرتحرکی یا مشکلات رفتاری-هیجانی کودک بررسی شود.

سلام و وقت بخیر دقت کنید که این رفتار بیشتر در چه مواقعی بروز پیدا می کنه و جنبه اعتراض یا جلب توجه داره. سعی کنید محیط خانه ایمن باشه و موقع بروز این رفتار واکنش افراطی نشون ندید. در این سن رفتار کودک از طریق پیامدش کنترل میشه، اگر واکنشی از جانب شما دریافت نکنه، این رفتار تقویت نمیشه و رو به خاموشی میره. اما اینکه رفتار چه زمانی بروز پیدا می کند، مساله بسیار مهمی است.

سلام دوست عزیز! کودک شما فرزند دوم رو برای خودش رقیب بزرگی می داند و احساس عدم امنیت می کند. او با رفتارهای بازگشتی قصد کنترل کردن و جلب توجه شما را دارد. در واقع با این رفتارها اعتراض خودش رو به شما نشان می دهد. ضمن اینکه شما با تمرکز روی دستشویی رفتن بیشتر او را حساس می کنید. برای حل این مشکل غیرمستقیم عمل کنید تا علل آن رفع شود. ابتدا جایگاهش را به عنوان فرزند اول تثبیت کنید. درباره فرزند دوم با کودک صحبت کنید، که قرار نیست جای او را بگیرد. از کودک حمایت عاطفی کنید، بیشتر زمان کیفی برای او بگذارید، در صورت بروز این رفتارها دعوایش نکنید. در خریدها مشارکتش بدید و برای او هم هدیه بگیرید. اگر اطرافیان برای دیدن نوزاد آمدند، از کودک بخواهید که مهمان ها رو به اتاق نوزاد ببرد و با انجام کارهایی از این قبیل به کودک احساس ارزشمندی بیشتری بدهید. در صورت ادامه مشکل حتما با یک روانشناس کودک تماس بگیرید.

سلام دوست عزیز! گاهی موقعیت ها یا شرایط لذت بخشِ متنوع و سرگرم کننده برای کودک وجود نداره، گاهی هم والدین برای سرگرم کردن یا آرام کردن کودک از موبایل استفاده می کنند که در این حالت بحث شرطی شدن و یا عادت کردن کودک به موبایل پیش می آید. سعی کنید وقت کیفی بیشتری را با فرزندتان بگذرانید. با او کارهای هیجان انگیز انجام دهید و زمان استفاده از موبایل رو محدود کنید. با توجه به سن کودک می توانید از طریق حواس پرتی و رفتار جایگزین دسترسی کودک به موبایل کم کنید.

سلام دوست عزیز! به اندازه تمام کودکان علایق متفاوت بازی وجود دارد. سعی کنید درباره علایق فرزندتان کمی خلاقیت به خرج دهید تا هم دامنه بازی های او را گسترش دهید و هم خودتان کمتر کلافه شوید. می توانید لیستیاز بازی ها و فعالیت های مورد علاقه او و پیشنهادهای خودتان تهیه کنید. با هم قرار بگذارید که به ترتیب آنها را انجام دهید، یک بازی از لیست شما و یک بازی از لیست او. مثلاً ده دقیقه نوبت کشتی و ده دقیقه نوبت ماشین بازی. علاوه بر این اگر به فعالیت های فیزیکی بیشتر علاقه دارد، می توانید بازی های ترکیبی خلق کنید. مثلا با هم با کاغذ و مقوا اشکال هندسی بسازید، آنها را روی زمین بچینید و روی آنها لی لی بازی کنید. یا مثلا سعی کنید توپی را از فاصله مشخص درون سبد بیندازید، هر کس که موفق شد باید بنشیند و یک قصه کوتاه تعریف کند ...

با سلام، در این مورد باید با کودک همدلی کنید، به او اطمینان دهید که کنارش هستید، و ازش مراقبت میکنید، ازش بخواین راجع به ترسش صحبت کنه، و بگه فکر میکنه چه اتفاقی میوفته، وقتی باد و بارون میشه شما عکس العمل های مطمین تری انجام بدین، اینجور نباشه که بگین وااای الان دخترم میترسه، از تجربیات خوشایند بارونی به طور غیرمستقیم حرف بزنید، راجع به باران،برف،خورشید،کوه ها و ....کمی صحبت کنید باهاش از طریق خوندن کتابهایی در این زمینه مخصوص کودکان، و تا شش ماه اینده اگر این ترس برطرف نشد،به متخصص مراجعه کنید.

سلام دوست عزیز! کودک 3 و نیم ساله نمی تواند فردی منطقی باشد! این رفتارها در فرزندتان طبیعی است. کودکان در این سن به سرعت از فعالیتی به فعالیت دیگر می پردازند. در ضمن خلق و خوی منحصر به فرد پسرتان را هم باید در نظر بگیرید. این سن زمانی مناسب برای ورود به اجتماع و برقراری رابطه با همسالان است و کودکان از این رابطه بیش از بازی با مادر یا اسباب بازی هایشان لذت می برند. فرصتی را فراهم کنید که بیشتر با همسالانش ارتباط داشته باشد و از مهد کودک غافل نشوید.

سلام دوست عزیز! کودکان در سن پسر شما نمی‌توانند همه وسایل خود را مرتب کنند. شما حتماً باید به او کمک کنید. به این صورت که وظایف محدود و مشخصی برای او مشخص کنید، مثلاً "من دفتر نقاشی رو می‌ذارم سر جاش، تو مداد رنگی ها رو بذار توی جا مدادی" در ضمن باید برای کودک قانون بگذارید مثلاً "تا موقعی که اسباب‌بازی قبلی جمع نشده، نمی‌تونی اسباب‌بازی جدیدی بیاری." شما باید صبور باشید و فراموش نکنید که فرزندتان برای پذیرش قانون نیاز به تکرار مداوم دارد. هر قدر شما آرامش بیشتری داشته باشید، قانون پذیری فرزندتان بهتر پیش می‌رود.

دوست عزیز! اگر فرزند شما به لحاظ درسی مشکلی ندارد و در مدرسه توجه و تمرکز کافی دارد، باید علت نوسان رفتاری او توسط یک روانشناس کودک بررسی شود. گاهی این رفتار کودک برای دریافت توجه از اطرافیان است. آیا فرزند شما در خانه به قدر کافی برای رفتارهای مناسبش تحسین و پاداش دریافت می‌کند؟ اگر والدین بیش از حد بر رفتارهای منفی کودک متمرکز شوند، کودک راهی جز تکرار آن‌ها برای جلب توجه پدر و مادر ندارد.

سلام دوست عزیز! کودکان در این سن معنا و مفهوم حرفهایی را که می زنند، نمیدانند و صرفاً از دیگران تقلید می کنند. ممکن است این حرفها را از بزرگترها شنیده باشد، مثلا "اگر اینکار رو نکنی دیگه دوستت ندارم" یا "مامانت نمیشم" یا "مامان جون یا خاله، عمه، عمو دیگه دوستت ندارند". در قبال چنین صحبت هایی واکنش نشان ندهید و توجه نکنید؛ چون با واکنش شما کودک متوجه می شود، با چنین صحبت هایی می تواند توجه والدین را جلب کند. درباره خواسته های غیرمنطقی فرزندتان هم قانونگذاری کنید و بر اجرای آن مصر باشید. به نظر می رسد هرم قدرت در خانواده شما جا به جا شده است. توصیه می کنیم با مهارت های فرزندپروری خود را با حضور در کارگاه ها ویژه این امر یا کتابهای مرتبط ارتقا دهید.

سلام دوست عزیز! هوش اجتماعی ارتباط مستقیمی با نحوه تعامل فرد با اطرافیان، حل مسئله، پیشرفت تحصیلی، شغلی و اجتماعی دارد. در صورت پایین بودن هوش اجتماعی، فرد در همه این ابعاد با مشکل مواجه می شود.

فرزند شما باید توسط یک روانشناس کودک ارزیابی شود تا علت بروز چنین رفتارهایی در او مشخص شود. ممکن است این رفتارها به دلیل اضطراب در کودک، نبود رابطه صمیمی با والدین یا مقتدر نبود کافی پدر و مادر در تربیت فرزند باشد. بر همین اساس آموختن مهارت های فرزندپروری بسیار ضروری است.

سلام دوست عزیز! یکی از نشانه های آمادگی کودک برای از پوشک گرفته شدن و استفاده از دستشویی، خشک بودن پوشک در طول شب است. با توجه به سن کودک شما شب ادراری مسئله نگران کننده ای نیست و به تدریج این موضوع برطرف می شود. اما برای شروع می توانید از ساعت زنگ دار استفاده کنید. بابت رفتن به دستشویی در شب او را تشویق کنید. اگر جایش را خیس کرد به هیچ وجه کودک را تنبیه و سرزنش نکنید. اگر این مسئله ادامه پیدا کرد، حتماً کودک شما باید ا ز نظر مشکل اضطرابی توسط روانشناس کودک ارزیابی شود.

دوست عزیز! سن ۱۸ ماهگی اوج اضطراب جدایی کودک است. کودک از سن دو سالگی به بعد کمی استقلال پیدا می کند. تا آن زمان باید احساس امنیت کودک فراهم شود. برای اینکار باید زمان بیشتری را برای بازی کردن و کنار او بودن صرف کنید. با دادن مسئولیت های خیلی کوچک می توانید وابستگیش را کمتر کنید. این گونه هم اعتماد به نفس کودک تقویت می شود و هم به رشد استقلال او کمک می کند. هر فاصله کوچک حتی ناچیز رو تشویق کنید.

سلام وقتتون بخیر تا سن دو سالگی تمامی این رفتار ها طبیعی است و رفتار کودک از طریق آزمون و خطا پیش می رود، از هر کسی توجه، محبت و جذابیت بیشتری دریافت کند جذبش می شود چ به سمتش می رود. تا دو سالگی هیچ آزموزشی به کودک داده نمی شود چون تا این سن نیازهایش بالافاصله باید تامین شود و بعد از این سن کم کم خواسته هایش را با تاخیر پاسخ می دهید و نسبت به غر زدن بی توجهی می کنید و رفتارهای مثبتش رو تقویت می کنید و مرکز توجه قرار می دید. به هیچ وجه بابت این رفتارها بد رفتاری نکنید و می تونه علت وابستگی به پدر یا پدر بزرگ این باشه که آزادی و قدرت بیشتری بهش می دن و به همین علت کمتر به سمت شما می آید.

در فاصله 9 تا 12 ماهگی با رشد مغز و افزایش توانایی های حرکتی کودک (مثل ایستادن، چهار دست و پا راه رفتن) و آغاز اضطراب جدایی، باید منتظر تغییر در خواب و رفتار کودک باشید. این تغییرات همیشگی نیستند و به مرور کودک می اموزد چطور بدون کمک و منظم حود را آرام کند و بخوابد. اما لازم است چند نکته مهم را رعایت کنید. حتما و حتما یک عادات منظم خواب داشته باشید. یعنی هر شب در زمان حدودی معین (وقتی که میبینید خواب آلود است) فعالیت های آرامبخشی که منجر به خواب می شود انجام دهید. ببینید کودک شما چه کارهایی را قبل از خواب دوست دارد مثل حمام کردن، ماساژ دادن، لالایی خواندن و.... هر شب به این برنامه پایبند باشید تا خواب کودک کم کم نظم بگیرد. تا جای ممکن برای فعالیت های روزانه اش مثل خواب، بیداری، بازی، تغذیه و ... برنامه و زمان مشخص داشته باشید و بازی های پر فعالیت را برای نزدیک زمان خواب نگذارید. و البته سعی کنید در برابر جیغ زدن ها و خواسته های غیرمنطقی او بی توجهی کنید. و در عوض زمانی که آرام است با او بازی کنید و توجه نشان دهید.

با سلام، ممنون از اینکه ما رو برای رسیدن به پاسخ انتخاب کردید. سن دختر دلبند شما دقیقا سنی است که کودک میخواهد خودمختاری و استقلال را تجربه کنه، پس مقاومتش تا اندازه ای میتونه طبیعی باشه، سعی کنید از بین لباس هایی که دوست داره و مورد انتخابذشما برای مکان موردنظر هم هستند، تنها دو لباس رو انتخاب کنید و بگین که یکی رو خودش انتخاب کنه، قاتونگذاری کنید،از سیستم پاداش و تشویق استفاده کنید و ثبات داشته باشید یعنی اگر قانونی میگذارید،حتما اجراش کنید،خیلی مهمه خونسردی خودتون رو حفظ کنید،وقتی کودک ببینه با این رفتار میتونه توجه والدین رو بگیره و تبدیل به دغدغه شده برای والدین، حتما ازش استفاده میکنه.پس خونسردی خودتون رو حفظ کنید.در عین حال اگر از یک متخصص هم کمک بگیرید تا ارزیابی های دقیق تر از رفتار و خلق و خوی شما و دخترتون بدست بیاد و پاسخ های دقیق تر و دقیق تر بگیرید.

سلام وقت شما بخیر طرز برخورد شما درست است و نباید جاهای خصوصی بدن کودک در معرض دید قرار بگیرد. اما نباید کودکتون رو به خاطر این مساله تنبیه کنید چون هنوز کوچک است و محرک ها و شرایط محیطی باید کنترل بشه. می تونید به کودک بگید که هر کسی خواست بهت دست بزنه حتی مادربزرگ، به اون فرد نه بگه و اونجا رو ترک کنه و به شما اطلاع بده، در این سن در همین اندازه می تونید از کودک انتظار داشته باشید و اگر نتونستید همسرتون رو مجاب کنید، با هم مراجعه حضوری داشته باشید.

دوست عزیز نوزاد در این سن هنوز خودش را نمی‌شناسد و احتمالا با هیجانات فیلم‌ها و تصاویری که به او نشان داده‌اید برانگیخته شده است. پیشنهاد می‌کنم فیلم های حاوی خاطرات خوب را به او نشان دهید، اما در زمان کوتاه کم‌تر از ده دقیقه و یک بار در هفته. موبایل برای چشم و همچنین رشد مغزی کودک بسیار مضر است و تا جایی که می‌توانید در دسترس کودک قرار ندهید.

سلام. برای اینکه این رفتار در کودک نهادینه بشه، نیاز به انگیزه‌های بیرونی است. در ابتدا از تشویق استفاده میشه و بعد از سیستم تعیین پیامد رفتاری: این که بعد از بازی اگر جمع نشه، توقیف اسباب‌بازی برای یک روز داریم و یا دوستت نمی‌تونه یه روز بیاد خونه ما. حالا انتخاب با خودته. این روش موثرتری هست.

سلام دوست عزیز! در بچه‌های یک و نیم تا دو ساله این رفتار طبیعی است. در چنین مواقعی او را با آرامش بغل کنید. از او نپرسید: "چی شده یا چی خواب دیدی؟"، به او بگویید: "مامان یا بابا الان اینجاست، تو توی بغل منی" و بعد کنارش بمانید تا بخوابد. صبح روز بعد از پرسیدن سوالات مکرر از او درباره شب قبل خودداری کنید. با کودک خود آب بازی و رنگ بازی کنید و اگر بعد از حدود یک ماه این رفتار با همین شدت تکرار شد حتما به روانشناس کودک مراجعه کنید.

سلام. پاسخ شما تا حد زیادی به میزان رشد عقلی، اجتماعی و زبانی کودکتان وابسته است. معمولا در این سن کودکان کم‌کم مالکیت را درک می‌کنند و عین حال هنوز تمایلی به مشارکت یا سهیم شدن وسایلشان با دیگران ندارند. به همین خاطر نباید توقع زیادی از آها داشت. اگر کودکتان هنوز در مرحله‌ای‌ست که حساسیت زیادی نسبت به وسایلش نشان می‌دهد، ابتدا به او یاد دهید که وقتی از توپش استفاده نمی‌کند آن را بردارد و کنار صندلی بگذارد(به این شکل مسئولیت‌پذیری در برابر وسایلش را هم می‌آموزد). در غیر این صورت شما می‌توانید با این توضیح کوتاه او را آرام کنید، مثلا اون توپت رو برداشته و وقتی بازی کرد بهت پس می‌ده. یا اگر ناآرامی شدیدتری نشان داد به همراه او نزد کودک دیگر بروید و با هم توپ را بگیرید یا آنها را به بازی دو نفره تشویق کنید... به هر حال طبیعی است که کودک برای حل مشکل از شما کمک بخواهد، لازم است شما کاملا تدریجی این کمک را کم کنید و مسئولیت را به خودش واگذار کنید.

سلام وقت بخیر. یادگیری کودک در این سن بر مبنای آزمون و خطاست و اگر با جیغ زدن به خواسته‌ش برسه این رفتار تقویت میشه. سعی کنید با تکنیک‌های حواس‌پرتی و جایگزین کردن یک موضوع یا وسیله دیگه حواسش رو پرت کنید و اگر هم قرار بر برآورده کردن خواسته‌ش هست با تاخیر پاسخ بدید و در شرایطی که بدون جیغ چیزی می‌خواهد.

با سلام. اگر فرزندتون از نظر وابستگی و اضطراب جدایی و ترس‌های دیگه مشکلی نداشته باشه و کارهایی رو که می‌تونه رو خودش انجام میده مثل غذا خوردن، لباس و کفش پوشیدن، و فقط مساله همینه، فشار رو از روش بردارین، اصرارتون رو کم کنید و در عین حال باهاش همدلی کنید و او رو تشویق کنید، برای زمان‌هایی که بشینه روی سنگ توالت، ستاره و جایزه تعیین کنید. تمرین این نوع نشست رو از توی خونه شروع کنید، به صورت بازی. مثلا دو تا استپ ورزشی تهیه کنید و مسابق بذارید ببینید کی بیشتر می‌تونه این‌جوری بشینه. چون زیرش فرش هست، می‌شینه و ترسی نداره. حالا در مرحله بعد استپ‌ها رو ببرید روی سرامیک و تمرین کنید. مرحله بعد توی حمام. کمک کم پاهاش قدرت می گیره و مسلط می‌شه. بهش نگین ترسی نداره. اتفاقن برعکس بگین ااا منم یادمه بار اول کلی می‌ترسیدم. اما به جای این که به این موضوع فکر کنم شعر می خوندم یا تا ۱۰ می‌شمردم. اما اگر مسائل دیگه‌ای هم وجود داردنیاز به ارزیابی هست، چون ممکنه با این کارش از شما امتیاز و توجه بگیره. خصوصا این که به نظر می‌رسه این موضوع بیش از حد براتون مهم شده و فرزندتون هم این رو می‌دونه

سلام با توجه به گروه سنی که کودک شما در آن قرار گرفته، این رفتارها طبیعی است و نیاز به آرامش و صبوری شما داردو بعلاوه سعی کنید برنامه تقریبا ثابتی در مورد استراحت و تغذیه داشته باشید و وقت بیشتری را برای تفریح و بیرون رفتن با فرزندتان در موقعیت‌های مناسب اختصاص دهید. همچنین از دیگران کمک بگیرید تا انرژی و توان روحی و جسمانی برای گذار از این دوره رشدی را در خود ایجاد کنید. از همسرتان کمک بگیرید و ساعاتی را به استراحت و تمدید قوای خود اختصاص دهید. در صورتی که رفتارهای پرخاشگرانه شده پیدا کرد، به یک روانشناس کودک مراجعه کنید.

سلام در زیر دو سال نمی توانیم تشخیص بیش فعالی را مطرح کنیم اما خلق و خوی دشوار در کودکان که باعث مشکلاتی در این دوره می شود قابل تشخیص است. از بعد از دو سالگی با در نظر گرفتن احتیاط‌های تشخیصی می‌توان نشانه‌های بیش فعالی را تشخیص داد. اما از پنج سالگی به بعد بهترین سن تشخیص این اختلال است.

سلام با توجه به سنی که کودک شما در آن قرار گرفته این رفتارها طبیعی است و نیاز به آرامش و صبوری شما دارد. بعلاوه سعی کنید برنامه تقریبا ثابتی در مورد استراحت و تغذیه داشته باشید و وقت بیشتری را برای تفریح و بیرون رفتن با فرزندتان در موقعیت‌های مناسب اختصاص دهید. همچنین از دیگران کمک بگیرید تا انرژی و توان روحی و جسمانی برای گذار از این دوره رشدی را در خود ایجاد کنید. از همسرتان کمک بگیرید و ساعاتی را به استراحت و تمدید قوای خود اختصاص دهید. در صورتی که این مساله و رفتارهای پرخاشگرانه شدت پیدا کرد به یک روانشناس کودک مراجعه کنید.

با عرض سلام به نظر ميرسد كه دختر شما احساس ميكند با آمدن فرزند جديد مورد بي توجهي يا كم توجهي قرار گرفته. در واقع شما و او تنها كانال توجه را خوردن و همراهي براي توالت می‌داند. راه صحيح اينكه او توجه مثبت و لازم را از شما بگيرد اين است كه در طول روز به طور مستمر و هميشگي زماني را براي وقت گذراندن و بازي كردن به او اختصاص دهید. بهتر است كه زماني اين كار را انجام دهيد كه نوزادتان خواب است يا شخص ديگري از او مراقبت ميكند. در نظر داشته باشيد كه اين زمان اختصاصي براي دختر بزرگتان است و هر روز ترجيحا راس يك ساعت مشخص بايد وجود داشته باشد و تمام توجه و حواس شما به بازي كردن با او باشد. خواهيد ديد كه به مرور درخواست هاي تغذيه اي و دستشويي او كاهش مي يابد.

سلام دوست عزیز فرزندتون ممکنه احساس عدم امنیت و اضطراب داشته باشه که باید مورد ارزیابی بیشتر و بازی درمانی قرار بگیره. رفتار شما باید امنیت دهنده باشد و فرزندتون حتی وقتی در کنار شما نیست این اطمینان رو داشته باشه که هر زمانی نیاز به حضور شما بود، شما در کنارش خواهید بود. بهتر است در دوره‌های فرزندپروری که در موسسه یاسان یا هر مرکز مشاوره دیگری برگزار می‌شه شرکت کنید تا بتونید به رفع مشکل فرزندتون کمک کنید.

سلام. با توجه به تجربه ‌ای که در مورد بیماری فرزندتان پشت سر گذاشتید مقداری از نگرانی طبیعی است. اما اینطور که مطرح کردید شما به شکل مداوم نگران و مضطرب هستید، افکار مربوط به بروز دوباره بیماری در بخش زیادی از مواقع مشغله فکری شما است و باعث شده فرزندتان را دائما چک کنید. اینها نشانه های جدی هستند که لازم است آن را با یک متخصص روانشناسی یا روانپزشکی مطرح کنید. چون در صورتی که ادامه پیدا کند زمینه ساز بروز اختلالات اضطرابی مثل وسواس برای شما و فرزندانتان خواهد شد.

سلام وقتتون بخیر قانون بذارید که کودک از بین چیزهایی که شما تعیین می کنید می‌تونه به دوستانش امانت بده و پس بگیره و اگر قانون رعایت نشه برای یک مدت مشخص نمی‌تونید براش وسیله تازه‌ای بگیرید. در کنار این محدودیت، اعتماد به نفس و میزان پذیرش اجتماعی و توانایی نه گفتن و جرات‌ورزی کودک باید در نظر گرفته شود. شاید می‌خواهد همیشه مورد پذیرش دوستانش باشد و به دنبال تایید است که در صورت اجرای این قانون و تدارم این مسئله باید مورد بررسی قرار گیرد. موید باشید

به طور کلی داشتن مسئولیت یک حیوان خانگی و نگهداری از ان علاوه بر اینکه به ایجاد حس مسئولیت پذیری، احترام به طبیعت و دیگر موجودات زنده در کودک منجر می شود می تواند اعتماد به نفس او را افزایش دهد وبه رشد ارتباطات غیر‌کلامی و همدلی او نیز کمک ‌کند. تصمیم گیری در مورد داشتن یا نداشتن حیوان خانگی تصمیمی مربوط به خانواده است. در صورتی که به هیچ عنوان امکان نگهداری حیوان خانگی را ندارید و با این امر مخالفید لازم است در فضایی بدون تنش کاملا محکم روی قوانین خانه خود تاکید کنید و او را قانع کنید که نگه داشتن یک حیوان در خانه و محیط آپارتمان چه سختی هایی دارد و او را مطمئن کنید که اخر هفته ها یا زمان های مشخصی که به روستا می رود میتواند با حیوانات بازی کند و حتی مسئولیت یک حیوان را در انجا به عهده بگیرد. اما اگر تصمیم به تهیه یک حیوان خانگی گرفتید به یاد داشته باشید که نگهداری از حیوانات خانگی برای کودکان زیر ده سال کار دشواری است و نیاز به مراقبت و نظارت مداوم والدین دارد. اما تعیین برنامه منظم و مشخص کردن قوانین مربوط به نگهداری حیوان و همراهی کردن با کودک در اجرای این برنامه به مرور زمان به پذیرش مسئولیت و استقلال کودک منتهی می شود. برای مثال می توانید امور مربوط به نگهداری از حیوان را به برنامه های روزانه متصل کنید تا بهتر در خاطرش بماند مثلا: "همیشه قبل از شام باید غذای حیوان را باید داده باشی". یا" بعد از اینکه کارتونت را دیدی باید کمک کنی قفس حیوان را تمیز کنیم" اگر کودک در انجام وظایفش سهل انگاری کرد برایش مجازاتی منطقی در نظر بگیرید مثلا "به دلیل اینکه قفس حیوان را تمیز نکرده ای مدت یک روز حق نداری نزدیکش شوی و با آن بازی کنی". اگر فرزندتان با تمام برنامه های که برایش در نظرگرفته اید باز هم در نگهداری حیوان سهل انگاری کرد به او یک فرصت آخر بدهید " اگر تا آخر هفته درست و حسابی مراقب حیوان نباشی، مجبوریم خانه جدیدی برای حیوان پیدا کنیم" و بر روی تصمیمتان استوار باشید و آن را اجرا کنید.

سلام دختر شما حتما باید به مهد کودک برود تا علاوه بر ارتباط با همسالان در محیطی شاد و تعاملی از او نگهداری شود. مادربزرگ و پدربزرگ او نمی توانند نیازهای جسمانی، عاطفی و تعاملی یک دختر چهار و نیم ساله رو برآورده کنند.

دوره سني کودک شما اين ویژگی ها رو داره: دوازده تا هجده ماهگی این دوره سنی را می توان آسیب پذیرترین دوره به شمار آورد. فاصله 12 تا 18 ماهگی زمانی است که در طی آن دلبستگی های ویژه به حداکثر می رسند. نیاز به تماس که در یک سالگی از طریق نوازش و لمس فیزیکی تامین می شد رفته رفته به قلمرو اجتماعی گسترش می یابد. در سال دوم زندگی علاوه بر تماس فیزیکی کودک نیازمند تماس اجتماعی از جمله نگاه کردن، گوش دادن و صحبت کردن است. پس وابستگيش تا حدي طبيعي است، مهم الان نوع واکنش شماست و اعتماد دادن بهش که بدونه درعين حال که هستين، ميتونه ازتون دور باشه اما حمايت شما رو هم داشته باشه

سلام دوست عزیز، قبل از اقدام برای از پوشک گرفتن باید اطمینان حاصل کودک که کودک توانایی از پوشک گرفته شدن رو از لحاظ فیزیکی داشته باشه، به این معنا که ماهیچه های بدن توانایی نگه داری ادرار رو کسب کرده باشه. یکی از نشانه های این امر، خشک بودن پوشک کودک در شب می باشد و اینکه همزمان با استفاده از پوشک و هنگام تعویض مدتی کودک رو باز گذاشته و یا در لگن مخصوص آموزش رو شروع کنیم. ابتدا از این نکان اطمینان حاصل کرده و بعد اقدام کنید. اما در طول مسیر به این مسئله توجه داشته باشید مه اگر خودش رو کثیف کرد، به هیچ وجه دعوا و تنبیه نکنید و واکنش افراطی نشون ندید، چون با این کر کودک یاد می گیره که توجه منفی کسب کنه و کار رو برای شما دشوار می کنه. سعی کنید محیط دستشویی رو با اسباب بازی همراه کنید و هنگام بازی در اونجا، آموز رو شروع کنید و از شورت آموزشی هم در این راستا استفاده کنید.

سلام دوست عزیز. کودک از هر چیزی که منع شود، نسبت به آن حریص تر است. به جای بازداری، که با افزایش عصبانیت اون همراهه، بهش اجازه استفاده بدید، اما در چاچوب و زمان بندی و به علاقش احترام بگذارید. وقتی زمان استفاده به پایان رسید، مقتدر باشید و اگر با افزایش عصبانیت شما خواست به خواستش برسه، مقاومت کنید. اگر اسباب بازی خیلی زیاد داره و جذابیت اونها از دست رفته، یه سری از اونهارو جمع کنید و بعد از یکی، دو هفته مجدد برای استفاده در اختیارش بذارید تا کمی تنوع ایجاد کنه. لیستی از بازی ها و فعالیت های مورد علاقه کودک با نظرخواهی از خودش تهیه کنید که استفاده از تلویزیون و بازی های رایانه ای هم «حداقل هر کدام یک ساعت و نیم در روز، به صورت پراکنده» را شامل شود. این طوری عصبانیت کودک فروکش می کنه، چون به خواسته و علاقش احترام گذاشته شده، اما تاکید می کنم با قانون مندی.

اگر فرزندتون مشکل حرکتي خاصي نداشته باشه، موردي نداره در اين سن معمولا کودکان راه ميرن اما نه با کنترل و ميخورن زمين، که البته سنش براي همه بچه ها يکسان نيست برخي تا شش ماه ديرتر هم اتفاق ميوفته، همینجوری که انجام ميدين، تشويقش کنيد، وسايلي رو که دوست داره دورتر نگه دارين، تا مجبور بشه، ابراز نگراني نکنيد چون بهش منتقل ميشه، هربار تلاشش رو تشويق کنيد و مواردي که تلاش نميکنه رو نادیده بگيرين، محيطي که قراره راه بره امن کنيد که حتي وقتي بيوفته، اذيت نشه و ترسش بريزه، بيشتر به نظر ميرسه فرزند تون راحتتون. و کمي هم نگران از استقلالش هست، وقتي خيلي محتاطانه با فرزند برخورد کنيد و نگراني خودتون از حس مسئولیت رو بهش منتقل کنيد اين اتفاق ميفته، که برطرف ميشه، ورزش و نرمش هايي با دست و پاهاش انجام بدين، تا عضلاتش قوي تر هم بشن، جاي نگراني نيست

با حذف حياط رفتن شما فقط صورت مساله رو پاك ميكنيد در صورتي كه توي مهد و مدرسه و هر جاي ديگه امكان داره اين اتفاق بيفته، احساسش رو درك كنید بهش بگید ما حق داريم از هم يا از چيزي ناراحت و عصباني باشيم اما حق نداريم همديگه رو بزنيم يا گاز بگيريم و به هم آسيب برسونيم. بعد كلا شروع كنید به كارهايي كه جرات ورزي رو در وحودش افزايش ميده. بهترين كار اينه كه با عروسك هاي انگشتي براش نمايش موقعيت ها رو ايجاد كنيد و راه درست روبرويي با اتفاقات رو اينجوري بهش ياد بديد

به نظر ميرسه پسرتون اضطراب جدايي داره و بايد كاملا اين موضوع رو جدي بگيريد، كاري كه الان بايد بكنيد اينه كه هر روز، تاكيد ميكنم هر روز براي هر دوشون به طور جدا جدا وقت بازي بزاريد، يعني اينكه مثلا هر روز نيم ساعت با يكيشون به تنهايي بازي كنيد و نيم ساعت با ديگري و يك زمان بازي هم سه نفره بذاريد. در اصول فرزندپروري به اين ميگن زمان كيفي كه براي درست كردن يك رابطه ي سالم بين والدين و كودكان پايه اي ترين اصله. دقت كنيد كه بچه هايي كه اضطراب جدايي دارن يه جايي از ارتباط اونها با مادرشون دچار مساله است پس بايد اين ارتباط ترميم بشه.

با سلام، اول خوب به صحبت هاش گوش کنيد، همونطور که خودتون هم انجام دادين، درک احساس کنيد، بعد براش بيان کنيد که کوچکترها نياز به مراقبت دارن و اینکه چقدر ايليا ميتونه در حمايت از شنتيا موثر باشه، چند مثال از زماني که اين کار رو کرده و براي شما کمک کننده بوده بزنيد ويا کمک کننده جلوه بدين، بعد بگين که رفتار امروزش نشانه بزرگ شدنش بوده، و زمان هايي که دوتا برادر بازي کردن و بهش خوش گذشته یادآوری اش کنيد، و بهش بگين که چقدر خوشحالين که فرزندي مثل ايليا دارين و ميتونه تو مسائل به خانواده کمک کنه، ميتونين اسم بت من خانواده رو روش بذارين، اما فقط مقطعي، نه اينکه القاي زياد بشه حس مسيوليت درش و ايجاد اضطراب کنه.

سلام ما باید به بچه ها حق انتخاب بدیم شما سه تا لباس که به نظرتان مناسب هست رو به پسرتون نشان بدهید و ازش بپرسید کدوم رو انتخاب می کنید.

به طور کلی با این رفتار بچه ها در این سن باید با بی تفاوتی برخورد کرد اما به هیچ عنوان اجازه آسیب زدن به خودش و دیگران را ندین. با صدای آرام و بدون پرخاشگری بهش بگید اجازه نداره کسی رو بزنه یا مشت بزنه و چیزی پرت کنه. حتما و حتما وقتی رو برای بازی باهاش در نظر بگیرید و دایما ازش انتقاد نکنید. این رفتار بچه ها بعد از دو سالگی کمتر میشه و اگه نشد باید از روانشناس کمک بگیرید. صبور باشید، انتقاد نکنید، قاطع باشید و به رفتارهای مثبتش توجه کنید حتما به نتیجه میرسید