از والدین خود متنفرید؟ با این روش‌ها خشم‌تان را خالی کنید + تست

پسرم با تمام محبتهایی که بهش کردم میگه ازت متنفرم‌

عالی

والدینم از بچگی سهل انگاری می کردن و من همیشه متوجه داشتن رابطشون می شدم. این در من تاثیر گذاشت و بلوغ زودرس شدم. در صورتی که چیزی از خودارضایی نمی دانستم این عمل را از مادرم یاد گرفتم. اخر والدینم خیلی سهل انگار بودند و هستند. برای همین هم به این گناه کشیده شدم این گناه به قدری در من تاثیر بد داشت که کودکی پر استرسی داشتم و همچنین دچار ضعف حافظه ی شدید شدم. تازه ترک کردن این عادت هم مشکل دیگری برایم شد. به طوری که روزانه خودم را لعنت می کنم. من از آنها متنفرم. نمی توانم بگویم آنها من را بزرگ کرده اند. نسبت بهشان بی حس و عاری از هرگونه احساسی هستم در شرایط من حکم چیست ؟ اگر اشتباه می کنم لطفا به من بگویید تا با این حس کنار بیایم.

من هم از پدر و مادرم متنفرم نمیتونم تحملشون کنم نمی دانم باید چه کار کنم خدا یا به من فراموشی عطا کن

من از مادر پدرم متنفرم و انقدر زیاد متنفرم ازشون که فقط منتظرم با سن قانونی برسم و برم به زندگی خودم برسم ، مطمئنم وقتی اون روز برسه دیگه حتی نگاهشون هم نمیکنم .. گاهی اوقات میگم ای کاش اصلا مادر پدر نداشتم ازشون متنفرم تو دل و قلبم کینه ای ازشون دارم که قابل گفتار نیست من نیاز به هیچکدوم از کارهاشون ندارم .. 💔

پدر و مادر من رو تنبیه جسمی میکردن و نمیتونم خاطرات تلخم رو فراموش کنم و اون هارو مسبب ضعف های روانیم میدونم و دوست دارم حافظه‌م رو از دست بدم تا اون لحظات دیگه برام تداعی نشن و همیشه به این فکر میکنم اگر طور بهتر و با روش های مناسب تربیت میشدم سرنوشت دیگه ای داشتم و به خاطر تنبیه ها و کوتاهی ها و تحقیر هایی که در حقم شده از اون ها نفرت دارم.

من از پدر مادرم متنفرمم من بچه که بودم متوجه حتا رابطه اونها میشدم حالا اینا به کنار که باخودم راه اومدم اونا هیچوقت منو درک نمیکردن و نمیکنن خستم شدم به مولا از مادرم آنقدر متنفرم که میشه گفت چرا اونها همیشه بدترین صدمه هارو به من زدن بدترینشون ولی اینجا فقد یکی بود که همیشه درکم می‌کرد اونم خواهرم بود که اگر نبود من دق می کردم از دست اینا

سلام . مادری مهربان و دلسوز دارم ولی در رابطه با دردودل های من خیلی برخورد خشنی داره . مثلا من میرم کارمیکنم میام ی جمعه میخام استراحت کنم خالم اینا با بچه های کوچیکش با شوهرش میاد اینجا وقتیم که بحث راه میندازم میگه اینجا خونه تو نیست چندساله که میگه من از اینکه به فکر من نیس و بفکر خواهرشه بدم میاد هرجورکه بگم صحبت کردم ولی متاسفانه اونا عزیزترن و من از ۱۷سالگی دارم رنج میبرم🤦🏻‍♀️امروز بهش گقتم ازدواج کردم دیگه نمیام و نیا خونم. کلا دارم ناراحتی اعصاب میگیرم افسردگیم که گرفتم

سلام پدر مادرم رو دوست دارم ولی الان 17 سالمه و دوران نوجوانی با تغییرات زیادی روبرو بودم و هستم و متاسفانه هیچ آگاهی در مورد نوجوانی بع من ندادند یا درکی نداشتند من درگیر خودارضایی شدم و ... کلی مشکلات دیگه که هیج کس بهم نگفت و آگاهی درموردش نداشتم

راهکارات بدرد عمت میخوره فقط همین میتونم بگم یک عدد فردی ک از هیچگونه استقلالی بهره مند نیست

پدر مادرم رو دوست دارم ولی تنفرم بهشون بیشتره پدرم زن ستیزه همش میگه مردا بالا ترن مادرمم هیچی نمیگه حرفای پدرم خیلی رو مخم میره احساس بی ارزشی میکنم

من هم از مادرم به شدت متنفرم. چن روزم هست به کل باهاش صحبت نمیکنم. کاش پول و شغل مناسبی داشتم که مجبور نباشم باهاش زندگی کنم.

با سلام عرض ادب و احترام. متاسفانه پدر و مادرم منو خیلی اذیتم می کنند . هرچیزی میخرم و می فروشم دخالت می کنند و کارهای منو خراب می کنند منم مجبور میشیم به سمت گناه برم و فوش بدم بهشون دارم سکته میکنم اصلا کاری کردن زندگی برام خوش نیاد . چندسال پیش زمانی که سن ۱۰ سالگی داشتم با برادر بزرگ ترم هم دست شدن منو انقدر با مشت و لگد انقدر تو سرم زدند متاسفانه منجر به بیماری تشنج شدم . هنوز هنوزه الان برادر بزرگم میبنم از ترس نمیدونم چکار کنم . تو خودم میگم نکنه بازم منو بزنه از دست خانواده ام دیگه خسته شدم . خدایا خودت از این شیاطین جان مارا نجات بده 😭😭😭😭

همیشه� یه حس خیلی بدی بهم میدن.. حس نا امیدی و تنفر ،با تمام وجود حالم بهم میخوره ازشون خیلی بی مسئولیتن ،من ک نخواستم بیام تو این دنیا اونا منو اوردن ..فقط منتظر روزی�ام ک دسم ب دهنم برسه و اونارو برای همیشه ترک کنم!

پدر و مادر بد رو باید کشت اونا دو تا موجود ضعیفن که زندگی چند نفر دیگع رو هم خراب کرد

اعتراف کردم که چقد متنفرم ازشون ولی مثل همیشه خودشو با دعوا حق به جانب نشون دادو باز هم مقصر من بودم.مادرم باعث خیلی اتفاقا تو زندگی منه و نمیخواد اینو قبول کنه میتونست بهم بگه عقلم نرسید انقد اذییت کردم ولی هیچ وقت اینکارو نکرد،اگه بهم میگفت اشتباه کرده من انقد پر از کینه و نفرت ازخودش و خواهرام که همیشه دوست داشتنشون با پول ازشون خواستم نمیشد.شاید میتونستم ببخشم ولی من قسم خوردم که نه این دنیا ونه اون دنیا نمیبخشمشون.از نظری روحی از نظر مالی داغونم کردن و فقط به خودشون فکر کردن و من هم به باج دادن بابت دوست داشته شدن ادامه دادم.الان دیگه خسته ام از دیروز خیلی به مردن فکر میکنم واین فکر تو مغزم جا افتاده.سوالی ندارم وقتی من با ۳۵سال سن وزندگی با اینا نتونستم کینه امو و حرفامو بهشون بگم و وقتی میگم همه چی بهم میریزه شما چیکار میتونید برای من بکنید.

اکثره خونواده های ایرانی همینن

پدر و مادرم همیشه بم میگن مابه تو شخصت دادیم و تورو با کلی درد و رنج بزرگ کردیم ولی من هیچ کدومشون رو ندیدم. آنها تا حدی ک توانستند من را تخریب کردن من هیچ وقت شبیه سن خودم نبودم(19). قبلا دچار اشتباهاتی شدم . ولی آنها هروز قضیه های گذشته رو میکوبن تو چشام منو تخریب میکنن . بعد میگن تو برامون عزیزی که متاسفانه راست نمیگن. خیلی شکستم تو خونه

ما باید چه در بزرگ سالی و چه در کودکی قدر پدر و مادر خود را بدانیم ما در یک شبانه روز احساس هایی داریم مانند ترس کینه غم تنفر این ها احساس های منفی یک کودک هستند پس مانباید این احساس های منفی را باور کنیم

همه نظرات رو خوندم اولش پر از خشم از والدین ام بودم ولی وقتی نظرات رو خوندم یه کم آروم شدم. اشتراک گذاشتن این جور مسایل به ما یادآوری می کنه که تنها نیستیم، خیلی ها مشکلات ما رو دارند، یه جا خوندم نوشته بود که همه ی ادم ها از دوران کودکی شون زخم تو ناخودآگاه شون هست منتهی با درصد های مختلف.

برای پدر مادرهایی که با بچه هاشون بد رفتاری میکنن براشون متاسف هستم وحالا که بچه ها از زندگی کردن باشما دلسرد شدن و کاری جز رها کردن شما ندارند نظر من برای پدر مادرها اینکه این کارهاتون رو بزارید کنار و بچه هاتون رو در آغوش بگیرید و از دل اونها در بیارید پشتیبانشون باشید و به آنها محبت کنید و مهربان باشید امیدوارم که از همین حالا پشیمون بشید واز حالا با بچه هاتون محبت کنید و مهربان باشید و پشتیبانشون بشید

بهترین کلمه ، کلمه ی «نَه» است ، اگه خواستند بهتون زور بگن مثلاً اگه پدرت خواست بهت زور بگه و تو نَه گفتی ولی قبول نکرد، اونقدر بزن تا آدم بشه . حتما به یک ورزش رزمی بروید خیلی مفیده‌ مثل کونگ فو و ... یادتون باشه درسته که به ما گفتند «به پدر و مادر خود نیکی کنید » ولی کامل نگفتند که دینداری بر دو پایه ی تولّی(دوستی با خدا و دوستانش) و تبریّ(دشمنی با باطل و دشمنان خدا مثل والدین سمی) استوار است. یا الله ، یا حق...

من از مامانم متنفرم دوستم نداره بی محبت هست در مورد من حس بدی دارم اما خودش میگه اینطور نیست ولی اینطوریه متنفرمممم ازش

والدینم فکر می کنن در تنگنا گذاشتن من باعث میشه که من انسان بهتری بشم ولی با محدود کردن من هیچ اتفاق خاصی نمیفته من راه خدمو میرم با این تفاوت که اگر مجبورم کنم که نباید اون کارو انجام بدم هیچی دست گیرشون نمیشه جز دروغ . خیلی از بچه های هم سن من این طورین محدود کردن فقط دروغ دست مادر پدرا میده و تنفر از سمت ما مثل الان من که هیچ وابستگی ای به والدینم ندارم ....

مامان بابام همیشه سعی می کنن با تهدید. حرف خودشونو به من اجبار کنن همینه که ازشون متنفرم و نمی خوام از اتاقم در بیام برای همین همیشه چسبیدم به عروسکم حد عقل عروسکم همیشه با منه و حرف نمیزنه که اصا به خوام ازش ناراحت بشم . منم ی نو جوان مثل شمام در کتون می کنم:)

همیشه بچه ها دوست دارن که مادر .پدرشون بیشتر باهاشون باشه و براشون وقت بزاره اما من نمی خوام اصا ریختشونو ببینم هر جا که اونا باشن من نباید باشم

من هم از مادرم متنفرم . همیشه بهم میگه تو آبروی ما رو یه روز می‌بری . با اینکه واقعا دختر خوبی ام و هیچ اشتباهی تو گذشته ام انجام ندادم . همیشه هم درسم خوب بوده و تو مدرسه تشویق میشدم. با هم قهر های طولانی چند روزه میکنیم و تو اون مدت بهم غذا نمیدن. شاید باور نکنید اما شده که من سه روز تمام لب به غذا نزدم . با تمام اینها فقط به مستقل شدن و مهاجرت از تهران به یه شهر دیگه فکر میکنم که دیگه هیچ وقت دستشون بهم نرسه . هیچ وقت بهم محبت نکردن . وقتی هم که بچه بودم خیلی بد منو کتک می‌زدن.

بعنوان دومین پسر از خانواده پر جمعیت باید بگم که هر گندی که برادر بزرگتر بالا آورد به ضرر من تموم شد و بخاطر اون کمترین مالکیت و دارایی تو خونه برای من وجود نداره. ظاهرا والدینم فکر میکنن که من همون برادرمم و باید تقاص اشتباهات اون رو من بدم. در عین حال که حرف گوش کن ترین و نفیعترین بچه براشون بودم. این اذیتم میکنه که گفتن این حرفا بهشون باعث میشه فکر کنن من حسودم، اصلا من برادرم رو در جایگاهی نمیبینم که بهش حسودی کنم. ولی پدرم عادت داره حرفهای من رو نادیده بگیره، ارزش کارهام رو از بین ببره و من رو مسخره کنه. کاملا برعکس برادرم که هر کار کوچیکی ازش بزرگ جلوه داده میشه. واقعا حس بدی هست، و جدیدا گاهی هم از دستم در میره و کلمات خشن و توهین امیزی بهشون میگم، نه فحش، فقط تند و خشن. اما این هم من رو ناراحت میکنه و هم اونها رو و فقط به این نتیجه رسیدم که هر چه سریعتر مدتی ازشون دور باشم بلکه قدر و ارزش من رو دونستن. من از دستشون دلخورم، و حرفهایی زدن که قلبم رو شکستن. در حالی که من هر چه تو دنیای خودم داشتم براشون مضایقه نکردم، ولی اونا از من مضایقه کردن و کمترین چیزها که ارزش دادن به پسر جوان نخبه و مهندس خودشون هست رو انجام ندادن. تجربه ثابت کرده یاد دادن این چیزا بهشون غیر ممکنه، و توانایی فهم این مسائل رو ندارن متاسفانه. درختی که هنوز جوان هست امکان تغییر شکل رو داره، اما درختی که قطور و کهنه شده نیروی بیشتری برای خم شدن میخواد و با فشار زیاد میشکنه و خورد میشه. حس میکنن حق با اونهاست ولی تا اونجا که من فهمیدم اینطور نیست. البته والدین خیلی تلاش میکنن که یه زندگی ساده و خورد و خوراک برای فرزندانشون فراهم کنن، و نمیشه گفت اشتباه میکنن، اما همه چیز این نیست. خشم و توهین به پدر و مادر جواب نیست.

منم از کارای بابام متنفرم دلم میخواد خودکشی کنم خسته شدم دیگه

من هم از پدر و مادرم متنفرم بابت اینکه کسی ک واقعا عاشقش بودم رو قبول نکردن و دو سال باهاشون راه اومدم ک راضیشون کنم اما تنبیه جسمی میشدم با اینکه به سن قانونی هم رسیده بودم و نمیتونم طرف مقابلم رو فراموش کنم و الان یک سالی میشه ک حتی با اینکه تو یه خونه هستیم باهاشون صحبتی نمیکنم بعضی از پدر مادر ها واقعا لیاقت پدر مادر بودن رو ندارن

این که ازشون جدا شید فایده نداره. پدر من فوت شده ولی هنوز هم ازش متنفرم و از وقتی رفته زندگیمون خیلی بهتر شده. ولی باز هم کمبود هایی که داشتم و رفتارهاش که باعث شده همه اعضا خانواده پرخاشگر و ضعیف باشند داره عذابمون میده. متاسفانه در شهرستان ما مشاور و روانشانس مناسبی هم نیست. تمام این مسائل باعث شده الان که ازدواج کردم نمیخوام بچه داشته باشیم تا یکروزی منم مثل پدرم برای اون نباشم.

من همیشه از مادرم بدم میاد چون مادرم همیشه به من میگه از تو شانس نیاوردم توی این زندگی و من یه جور احساس میکنم مادری ندارم

ولی با این حال نمیگم مادرم رو دوست ندارم چون اون مادر دلسوز و مهربانی هستش ولی بعضی موقع ها واقعا از این حرفی ک به من میزنه خیلی ناراحت میشم و حالم بد میشه وباخودم میگم مامانم من رو ترک کرده ک میگه توی زندگی از تو شانس نیاوردم

حالم از پدر و مادرم بهم میخوره بعضی موقع ها دعا میکنم کاش بمیرن کاش زودتر ۱۸ سالم بشه و از این خونه برم همش به خودم امید میدم که فقط دوسال دیگه مونده تا۱۸ سالگی بخاطر رفتاراشون خودکشی هم کردم اما فهمیدن و کلی سرزنشم کردن الانم انگار یه پرنده تو قفس زندانیم کردن و هرچی اونا میگن من باید بگم چشم،

همیشه به این فکر میکنم که از این خونه برم خارج اما همه فکر میکنن برا تحصیله من برا دوری از پدر مادرم میخوام برم خارج

از مادرم به خاطر مریضیم متنفرم چون علت اسیب نخاعی بودنم مادرم.از پدرم بخاطر سادگی و بی مسئولیتیش ک قدر خانواده نمیدونه . هیچ کسیم ندارم تک فرزندم .

منم یه دختر 15 سالم از مادرم متنفرم حتی از اینکه باهاش زندگی میکنم متنفرم همش بهم زور میگه و فقط دستور میده همش تنبیه ام میکنه و منو نادیده میگیرن انگار نه انگار که منم یه انسانی ام هرچی پدرم از حقم دفاع میکنه فایده ای نداره همیشه دعوا دارن باهم یه چیزی بهش بگی دنیا رو برات اتیش جهنم میکنه همیشه یجوری حرف میزنه که ما مقصریم هیچکس به اندازه من بدبخت نیست حتی نمیزارن یه نفس راحتی بکشم کاش مرده بودم تا الان

والدین ور پریده فقط بهم میپرن . چراباید شاه ماباشن

مادر و پدر من دارن من رو روانی میکنن ولی از همه بیشتر مادرم داره منو روانی میکنه فقط ازم میخواد که واسش کار کنم درسته که یک فرزند باید کارای خونرو انجام‌ بده ولی مادر من بیش از حد بهم کار میده و وقتی من یه کاری انجام‌ بدم انکار میکنه که تو کار شاخی نکردی اگه میخواست منو انقدر عذاب بده پس چرا منو به دنیا آورد واسه همینه که من از کلمه والدین بدم میاد کاری نبود من برای والدینم انجام‌ ندم تولد مادرم بود براش یه کیک دو طبقه خریدم و بهترین کادو ها رو بهش دادم درسته بایدم اینکارو میکردم الان اینارو گفتم نه اینکه من خوبم و این چیزا اینا رو گفتم چون دارم میگم که من این هم واسشون کار انجام‌ میدم و هیچیم از شون نمیخوام اونا باز منو آزار و اذیت میکنن و نمی‌ذارن من زندگی خوبی داشته باشم تولد من شد خالم واسم یه گوشی خريد ولی مادرم برام یه پیرهن گرفت من از کادوی خالم خیلی خوشم اومد ولی جلوی مادرم وانمود کردم‌ که پیرهنی که خودش گرفترو بیشتر ازش خوشم اومد من الان ۱۴ سالمه و دارم این حرفارو میزنم حتی الانم که دارم صحبت میکنم مامانم داره بهم فحش میده اونم بخاطره اینکه یک روز کارای خونرو انجام‌ ندادم اونم بخاطر اینکه مریض بودم انجام‌ ندادم مامانم گفت که تو مریضم هستی باید کارای خونرو بکنی چون تو نوجوونی من بعد برگشتم به مامانم گفتم مامان گفت چیه گفتم من از همون ۶ سالگی تا الان کارای خونرو میکردم و تو بعد این همه سال الان میگی که کارای خونرو انجام‌ بدم ولی من نتونستم فقط بخاطر اینکه سرما داشتمو سرمم خیلیی درد میکرد فقط یک روز کارای خودرو انجام‌ ندادم ناراحت و عصبانی هستی اونم هیچ جوابی بهم نداد و رفت بعد من با خودم گفتم خدایا اگه من بزرگ شدم نمیخوام مثل مادرم شم و اگه شما ها هم بگید که مادرم داشت منو تربیت می‌کرد که در آینده موفق باشم اشتباهه اون فقط بخاطر خودش به من کلی کار میداد که تا صبح انجام‌ بدم 🙁🙁🥺

من این همه حرف رو زدم ولی اینو نگفتم من واقعا از پدرو مادرم متنفرم جوری که میگفتم ای کاش اونا هیچوقت نبودن و منتظرم هر چه زود تر به سن قانونی برسم و دیگه پشت سرمم نگاه نکنم و تو قلبم ازشون انقدر کینه و نفرت دارم که هیچوقت فراموش نمیکنم من سعی کردم‌ اونارو دوست داشته باشم ولی اونا با کارایی که کردن من اصلا بچگی نکردم و الان ۱۴ سالمه و هنوز کارای زیاد خونه با منه بدبخته

نگران نباشین همه پدر و مادرهای ایرونی نفهمند و قدر این عشق و محبت ها رو درک نمی‌کنند و از ....

من با خانواده پدرم زندگی میکنم همش اشتباهات منو میبینن و بهم حرفای خوبی نمیزنن پدرمم بصورت خودکار به حرف اونا گوش میده و تهدید میکنه قهر میکنه الان حالت های افسردگیو بصورت فشرده دارم تجربه میکنم از 10 سالگی تا الان که 17 سالمه بجز عذاب نتونستم کامل از زندگیم لذت ببرم